Elk mens maakt fouten, niet fijn als dat gebeurt. Soms zelfs dramatisch. Maar schijnbaar is straf bij jou de beste optie? Ben blij niet bij jou te werken!
Ik zat laatst te kijken naar Discovery Channel; bij de Britse marine kreeg een matroos straf van een officier omdat matrozenonderbroek niet netjes opgevouwen achterop het bed lag. De Britse marine weet donders goed dat ze geen oorlog verliezen door kreukels in de onderbroek. Het gaat ze om discipline.
Onze ambulancedienst kent ook een hierarchisch systeem. Ik ben de hoogste in rang (colonel) en hecht zwaar aan discipline. Iedereen bij ons hoort te beseffen dat we werken om de levens van (zwaar) gewonde en/of (dood)zieke mensen te redden. Als een van mijn mensen vergeet de handrem erop te zetten op een helling wil ik weten hoe het heeft kunnen gebeuren en belangrijker wat hij nog meer vergeet tijdens zijn werk.
Immers als je al zo onverschillig bezig bent dat je de handrem op een helling vergeet ben je niet de meest geschikte persoon om in de buurt te komen van doodzieke of levensbedreigend gewonde mensen.
Forumlid Highfield geeft al aan dat straf vele gradaties kent. Ik had ook al aangegeven dat mijn medewerkers voor een groot deel de strafmaat in eigen hand hebben. Als deze chauffeur mij direct zegt dat hij stom is geweest en mij direct kan vertellen hoe hij in de toekomst gaat voorkomen zijn we snel klaar.
Als het gaat om medische fouten geldt bij mij dat iedereen mij direct alles moet vertellen, ongeacht hoe erg of hoe dom er gehandeld is. Ik heb namelijk zelf ook veel medische fouten gemaakt en ik kan geen garantie geven dat ik ze nooit meer zal maken. Ik kan er niet tegen als mijn eigen medewerkers proberen mij te misleiden of mij proberen voor te liegen. Als ik de waarheid zelf moet gaan zoeken krijgen ze van mij ontslag of ik doe aangifte tegen ze bij de openbaar aanklager (Qatar heeft geen medisch tuchtcollege). Als mijn medewerkers eerlijk zijn is de straf een degelijk plan van aanpak dat ik opstel samen met de officier van de ambulancesector (major) en het hoofd van de afdeling opleiding/training.
Mijn mensen zijn wel blij dat ze onder mijn leiding mogen werken. Ze weten dat ik niet aarzel om te straffen als ze blunders maken tijdens hun werk maar ze weten ook dat ik ze bescherm tegen SEH-dokters, cardiologen, chirurgen en ander medisch specialisten gespuis in de ziekenhuizen die klachten formuleren tegen de paramedics. Oma gaat dan uitzoeken of de ambulancedienst de fout gemaakt heeft of dat de dokter in het ziekenhuis zijn eigen gepruts in de schoenen van een paramedic probeert te schuiven. In de afgelopen vier jaar, dat ik hier zit, is het aantal klachten van artsen uit de ziekenhuizen fors gedaald. Ik accepteer het ook niet als artsen in ziekenhuis mijn ambulancemensen onheus bejegenen. Als ze het toch doen weten mijn mensen dat ik zelf naar het ziekenhuis rijdt om die dokter onheus te bejegenen.
