Wat is de oorspronkelijke reden (waarom is dit wettelijk vastgelegd) dat een arts geen informatie mag geven over een patiënt. De politie komt toch niet vragen naar de medische gegevens van een patiënt maar probeert toch te achterhalen wie een misdrijf gepleegd heeft?
Vanuit mijn ervaring in de EHBO maak ik al mee dat bijvoorbeeld minderjarigen niet willen vertellen of/hoeveel ze gedronken hebben, buitenlandse toeristen niet willen vertellen of ze drugs hebben gebruikt omdat ze bang zijn met problemen met de politie of de bewaking van het evenement. Het helpt dan altijd als ik dan vertel dat wij die informatie alleen gebruiken voor de beoordeling voor de hulpverlening en niet delen met 'autoriteiten'.
Een patient moet er op kunnen vertrouwen dat hij naar een arts toe open kan praten. Anders zou deze verdachte wellicht niet naar het ziekenhuis durven en zich niet of door een kwakzalver laten behandelen. Net als dat een verdachte tegen zijn advocaat eerlijk moet kunnen zijn zonder bang te worden dat de advocaat wordt opgeroepen om te getuigen ever wat hij van zijn client heeft gehoord.
Zelf heb ik hier we eens een behoorlijke discussie over gehad toen de beveiliging en politie van mij de naam van een slachtoffer wilde hebben van een handgemeen op een personeelsfeest. Het slachtoffer had op mijn vraag of ze wilde dat ik politie op zou roepen om aangifte te doen expliciet aangegeven dat niet te willen.
Ik denk dat je als (medische) hulpverlener moet voorkomen dat men je als het verlengstuk van de politie gaat zien. Uiteraard is dit verhaal anders als je kennis verneemt over een toekomstig misdrijf. Als iemand tegen mij aangeeft dat ze weten wie de dader is en dat ze deze te grazen gaan nemen zodra ik hun hoofd verbonden heb zal ik wel bewaking/politie inschakelen om dat te voorkomen.
Remco
