Je moet niet de held uit gaan hangen, maar gecalculeerd risico neem ik wel. Zoals ook dat videootje van een bewakingscamera op het journaal van die man (agent) die iemand tienden van seconden voor een aanstormende metro wegsleept.
Het ligt er aan of je jezelf later kan vergeven als je niet bereid was enig risico te nemen en de man voor je ogen in stukken werd gereten en jij niets deed.
Dat is het moment dat je maten je op je schouders slaan met "je had er niets aan kunnen veranderen, het is niet jouw schuld".
Simon van Bergnet post hier ook wel eens. In ’s Gravenland brandde een atelier af en de kunstenaar bijna ook, hij wilde persé zijn schilderijen redden, waardoor hij ingesloten raakte door het vuur. Simon is over het al brandende dak geklauterd ergens aan de achterkant een raam ingetrapt en de man bevrijd.
“je laat zo’n man niet verbranden zei hij en ging weer aan zijn werk. Niet professioneel, dom en zo maar waarom heb ik dan zo’n grote bewondering voor zulk soort mensen?
En nadenken doe ik ook te weing kennelijk, ik spong een keer in het water bij de Dode Hond in januari voor een puppie. Liep zo achteruit het Eemmeer is, de dombo.
Maarja, om 'm te laten verzuipen is ook zo wat... Zo vind ik dat iedereen voor zichzelf een afweging moet maken wat hij doet in die eerste ogenblikken. Als je gevaar niet ziet, niet onderkend kan er geen afweging plaats vinden en ben je dom bezig.
Ken je het gevaar, weet je waar je aan begint en denk je "ik kan 't" mag je er van mij voor gaan. Er staat ook "let op gevaar", er staat gelukkig niet "vermijdt alle gevaar".
