Stomp trauma op adamsappel

[tucker]

Besten,

Omdat ik gemerkt heb dat domme vragen hier niet bestaan wil ik eens om advies vragen.
Het volgende presenteert zich in een spelsetting:

• Jongen 9 jaar
• Heeft tijdens een spel een elleboog o.i.d. tegen de strot gehad
• ABC stabiel
• Blijft klagen over pijn aan het strottenhoofd
• Na een paar minuten speelt het weer verder, maar komt af en toe terug om de aanhoudende pijn te rapporteren

Is dit iets wat jullie naar de HAP sturen? Of een geval van Aandachteritis Permanentus? Met dat laatste ben ik al een paar keer de boot in gegaan (lees: iets te zwaar ingeschat en voor 'niks' doorgestuurd naar de HAP alhoewel dat eigenlijk niet bestaat).

Mijn oplossing: goed blijven observeren. Kind is daarna niet meer terug gekomen met klachten op zich. In welke gevallen moet je trauma tegen de strot niet wegwuiven en insturen voor de HAP?

[WoBaDijk]

Zolang de ABC stabiel en zonder klachten is zou ik zo een slachtoffer niet zo snel doorsturen. Ik zou er wel op letten dat hij geen bloed ophoest, verder zou ik even goed kijken of er geen zichtbare afwijkingen zijn.

Het verschilt denk ik ook een beetje per slachtoffer wat ik zou doen. Bij het ene slachtoffer denk je eerder aan aanstelleritis dan bij het andere.

En schaafwonden doen ook pijn.. Daar kan zeker een kind van 11 nog wel een tijd over doorjammeren, maar is echter nog geen indicatie voor een doorverwijzing..

[tucker]

@schaafwonden: in dit geval niet zichtbaar.

Overigens willen ze die door de ondergrond weleens oplopen.

Ter info: ik ben scoutsleiding, dus vandaar de vraag.

[Dinges]

Mijn oplossing: goed blijven observeren. Kind is daarna niet meer terug gekomen met klachten op zich. In welke gevallen moet je trauma tegen de strot niet wegwuiven en insturen voor de HAP?

100 punten.  

Wanneer je een strottehoofd trauma niet weg moet wuiven, dat merk je vanzelf. Maar dan gaan er heus wel alarmbelletjes rinkelen, want zoals je zelf al een beetje zegt: bloed ophoesten, ademhalingsmoeilijkheden, etc...

Maar misschien dat een verpleegkundige hier nog wat moois aan toe kan voegen?

[Delta]

Ademwegproblemen heb je globaal een beetje in 2 vormen: acuut (obstructie) en vertraagd (zwelling). Als er geen acute ademnood ontstaat zal het met een breuk wel meevallen. Vertraagde reacties zijn met name berucht bij inhalatietrauma bij brand, maar wellicht dat ontstekingsreactie in de trachea ook wat zwelling kan geven.

Er is alleen 1 maar: een halvering van de diameter betekent een toename van de weerstand met een factor 4. Vertraagde obstructies kunnen dus goed gaan tot er ineens totaal geen lucht meer door komt, zeker bij kinderen. Dus: benauwdheid of bijgeluiden bij het ademen... Oppassen

En nog iets: onnodig insturen bestaat inderdaad niet. Het is onzin te denken dat een EHBO-er zin van onzin moet kunnen onderscheiden op straat: dat is voor ervaren huisartsen al moeilijk zat.
Twijfel=professionele hulp.

[EHBO-er]

Is dit iets wat jullie naar de HAP sturen? Of een geval van Aandachteritis Permanentus? Met dat laatste ben ik al een paar keer de boot in gegaan (lees: iets te zwaar ingeschat en voor 'niks' doorgestuurd naar de HAP alhoewel dat eigenlijk niet bestaat).

Mijn oplossing: goed blijven observeren. Kind is daarna niet meer terug gekomen met klachten op zich. In welke gevallen moet je trauma tegen de strot niet wegwuiven en insturen voor de HAP?

Ik heb wat ervaring opgedaan tijdens tijdens 15 jaar het bouwdorp "veghel in hout" (1000 kinderen die zo'n 40 uur in het dorp actief zijn incl. een overnachting in de eigen hut)

Blijf zo objectief mogelijk, omdat een kind, dat niet terugkomt, geen objectieve reden om te veronderstellen dat het probleem opgelost is.

In zo'n geval als beschreven, zou ik een collega mee laten kijken.
- we komen tot de conclusie dat het risico te hoog is en sturen het so naar de huisarts
- als we tot de conclusie komen dat het wel meevalt, dan beoordelen  het so na een bepaalde tijd, afhankelijk van het probleem, nogmaals.
- Let vooral op, bij "aanstellers" of "bikkels", want beide groepen proberen de waarheid te verdoezelen.

[tucker]

Mensen, ik ben blij met zulke reacties:)  

Wat betreft watjes en bikkels: wij hebben de groep een heel jaar voor ons neus, dus we kennen onze zogenaamde pappenheimers wel. Tot (soms grote) ergernis van mijn collega's bekijk ik altijd het getroffen lichaamsdeel of de pijnlijke plek uitvoerig, ook wanneer op het eerste gezicht geen trauma te ontdekken valt. Dat heeft twee redenen:
*Zorgvuldig zijn in onderscheid maken zin/onzin voor zover dat mogelijk is voor mij als EHBO/EHV-er.
*Aandacht is soms in onze leest ook onderdeel van de EHBO in de vorm van persoonlijke aandacht. Ik begrijp het gevaar van 'faken' van probleempjes en we leggen dat ook altijd uit aan onze aandachttrekkertjes.

@Delta thanks voor de medische onderbouwing. Dit zijn dingen waar ik echt heel veel mee verder kom! Sommige dingen leer je gewoonweg niet tijdens de normale lessen.

[Caber]

Hmmmn,

Interessant onderwerp snij je daar aan, de zin en onzin bij (nep)ongelukjes bij kinderen die je al lang kent... Misschien eentje die zelfs wel beter op de fora van jeugd- en jongerenorganisaties kan worden besproken. Maar ik ben toch benieuwd wat jullie hiervan vinden.

Op de Scouting hebben we een kind dat tegenwoordig vaak huilt. Eerst uitzoeken waarom huilt het kind zoveel? Valt het buiten de groep, krijgt het te weinig aandacht? Hoe is het thuis? Op school?

Maargoed hier kregen we geen informatie uit. En de ouders hadden er last van en wisten ook niet goed wat ze ermee moesten.


Mocht hij zich weer huilend op de grond laten vallen dan helpen we hem met opstaan vragen even snel wat er is en zetten hem zonder al te veel aandacht te geven aan de kant neer. Je mag zo weer meedoen als t geen pijn meer doet.

Voordeel van deze benadering is dat je bijzonder snel een check uitvoerd, die niet eens altijd juist behoefd te zijn, maar de ergste gevallen haal je eruit. En zo dit kind niet telkens weer bevestigd in zijn/haar pijgevoelens...


Hoe denk jij/jullie hierover?

[Dutchy_medic]

Hallo beste collegae,

Om terug te komen op de eerste vraag aangaande stomp trauma op de adamsappel lijkt me dat hier op een juiste en verantwoorde wijze is gehandeld. Goed observeren maakt dat mogelijke verstoringen in de ademweg (het grootste risico bij dit type letsel) snel opgemerkt zullen worden.

Aangaande de wending die de discussie maakt aangaande het wel of niet aandacht geven aan pijn:

De algemeen geaccepteerde definitie van pijn is: pijn is datgene van het slachtofer zegt dat het is en treed op wanneer het slachtoffer dit aangeeft. Dit maakt meteen duidelijk hoe lastig het is pijn te objectiveren. Er zijn hiervoor overigens wel wat tools, maar da's weer een ander topic denk ik zo.
Je moet denk ik als hulpverlener de afweging maken of er sprake is van een lichamelijke oorzaak van pijn, psychische pijn is niet minder ernstig maar is lastiger op te lossen en vormt zelden een bedreiging voor de ABC  

Als hulpverlener zit je in de lastige situatie van het niet overdreven aandacht geven aan pijn en het slachtofer toch het gevoel geven 'gehoord' te worden in zijn klachten die voor hem/haar wel reëel zijn.

Danny

[tucker]

Als hulpverlener zit je in de lastige situatie van het niet overdreven aandacht geven aan pijn en het slachtofer toch het gevoel geven 'gehoord' te worden in zijn klachten die voor hem/haar wel reëel zijn.

En daar ligt de moeilijkheid als je de kinderen dus regelmatig ziet.
Als je incidenteel diensten draait, dan komen de kids vaak pas naar je toe als het echt stuk is. De drempel om naar een vreemde toe te stappen is toch net iets hoger.