verstandelijke beperking

[tebby]

al een paar keer heb ik gemerkt als je met mensen met een ernstige verstandelijke beperking naar het ziekenhuis moet
dat dit problemen op levert. doordat ze niet kunnen vertellen wat er is en lichamelijk onderzoek vaak moeilijk is door tegen strippelen.
helemaal als je vertelt dat clienten in een zweedseband of verpleegdeken moeten omdat ze anders van het bed af springen weten ze in het ziekenhuis vaak niet meer wat te moeten doen. althans dat gevoel heb ik.  ( op woongroepen zijn hoge bed boxen). maar ook eten en drinken geven levert veel problemen op.

hoe kijken jullie er tegen aan? merken jullie de zelfde dingen?

[Ehv-er]

Op mijn voorgaande stage bij een vergelijkbare woongroep was het gebruikelijk dat er 3 á 4 x per dag voor ADL momenten een begeleider vanuit de woongroep naar het ziekenhuis ging die bekend was met de cliënt. Voor pré en post operatieve zorg (tot in de OK), onderzoeken, en voor verpleegtechnische handelingen ging er ook een begeleider van de woongroep naar de cliënt in het ziekenhuis ter ondersteuning van de cliënt en de zorgverleners.

[tebby]

mee gaan kan niet meer. client ligt in het ziekenhuis dus zij moeten de zorg leveren, daar krijgen zij geld voor en wij niet meer dan


maar heb het meer over als clienten naar de seh moeten. hoe het ziekenhuis er tegen aan kijkt als er zo client binnenkomt

[Ehv-er]

Die ene keer dat ik in mn stage heb meegemaakt dat een cliënt per ambulance acuut naar het ziekenhuis vervoerd werd ging er een collega mee met de cliënt in de ambu. Deze collega werd op de SEH na einde van haar dienst afgelost door een andere begeleider. Die bleef tot de ouders van de cliënt er waren.

Ik heb vandaag bij een oudcollega nagevraagd of dit nog steeds het geval was. Deze manier van werken is nog steeds gebruikelijk binnen de betreffende instelling. Hiervoor is besloten omdat veel zorgverleners die niet in de GGZ werken niet bekend zijn met deze doelgroep. Daarom acht men het onverantwoord om een cliënt onbegeleid mee te geven aan de ambulancedienst, of achter te laten in het ziekenhuis.
Waar de kosten voor de extra begeleiding uit gehaald worden weet ik niet. Iedere cliënt had extra uren voor indivuduele zorg buiten de reguliere zorg in de woonvorm. Ik denk dat het daaronder valt.

Ik ben een keer meegeweest met een cliënt naar de kaakchirurg voor een gebroken kies . Dit werd door de kaakchirurg onder algehele narcose behandeld. De betrokken zorgverleners in het ziekenhuis leken het gewoon te vinden dat er een begeleider aanwezig was die bekend is met de cliënt. Was toen niet in mij op gekomen om te vragen wat zij daarvan vonden. Is het eigenlijk wel gebruikelijk in het ziekenhuis dat een verstandelijk beperkte cliënt een begeleider uit zijn woongroep mee krijgt naar het ziekenhuis? Of liep ik stage op een hele bijzondere groep?

mee gaan kan niet meer. client ligt in het ziekenhuis dus zij moeten de zorg leveren, daar krijgen zij geld voor en wij niet meer dan

Deze uitspraak vind ik erg kort door de bocht. Klinkt als:  "hier heb je de cliënt en zoek het maar uit. Als je vragen hebt ben ik er niet."  Als ik zie hoe sommige zorgverleners omgaan met verstandelijk beperkte cliënten denk ik dat jou manier van denken voor veel narigheid zal gaan zorgen op de afdeling. Bovendien hoeft geld het probleem niet te zijn als je een creatieve manier van boekhouden erop na houdt.

Een echt gebeurd voorbeeld: Een verstandelijk beperkte client gaat naar de dermatoloog omdat hij een infectie tussen de tenen heeft. Aanraken van de tenen is zeer pijnlijk. De arts wend zich tot mij als begeleider en neemt de anamnese met mij door. Hij pakt de voet vn de cliënt op en trekt zonder iets te zeggen de tenen van de client uit elkaar. Dat doet pijn., en de cliënt slaat de arts. De arts had ook de tijd kunnen nemen om een praatje met de cliënt te gaan maken, en in overleg met mij als begeleider zijn onderzoek kunnen voortzetten. Ipv snel door willen werken en vervolgens boos worden op de cliënt, en met een bloedneus weglopen.

[Kanarie]

Ik ben heel positief over het meegaan en langskomen van begeleiders. Voor zowel de patiënt als de zorgverleners in het ziekenhuis heeft het (veel) meerwaarde, vind ik.

[tebby]

ik  ben vorige week vrijdag ook acuut meegegaan met een ambulance naar het ziekenhuis, en dat mag ook maar dat moet de client zelf betalen omdat het acuut is
geplande afspraken mag niet meer door de begeleiding gedaan worden. wij schrijven dan een brief en de familie of een vrijwilliger gaat mee.

[p.i.m.]

Ik krijg regelmatig verstandlijke gehandicapten mee zonder begeleiding in de taxi, terwijl het eigenlijk verplicht is bij betreffende persoon, antwoord van de zorg is, geen tijd, moet ik mijn groep alleen laten, het kan niet anders, collega is er nog niet etc vele voorbeelden, einde verhaal is, klant terug naar binnen, onze tijd, geen geld, arts zit voor niets te wachten op een patient die niet zal komen. zelfde verhaal met psygh patient, met ggd mee naar seh, hechten, taxi bellen en met ons weer s'avonds laat/s'nachts terug naar de instelling, begeleiding: wat is dat voor een woord, redenatie is: ggd neemt mee, dus van de instelling af, is verantwoording ggd, seh bij aankomst, pas als persoon weer door ons bij de voordeur is afgeleverd ga je weer voor hun leven en als je geluk heb heb je ook je geld van taxirit seh naar "huis".
pim

[Kaktus]

Met adviezen van familie/begeleiding komen we op de verpleegafdeling vaak wel een heel eind.
Soms komt er wel begeleiding mee en blijft op de afdeling, die kunnen zelf het beste inschatten of dat nodig is.

We hebben wel graag een telefoonnummer achter de hand die we 24u kunnen bellen bij vragen/problemen.

Dat hebben we nog niet zo lang geleden nog gedaan met een jongen met het syndroom van Down.
Toen hij moest plassen na OK (ruim 600ml in de blaas), wilde hij niet. Ruim een uur bezig geweest, maar hoe harder wij aandrongen hoe meer hij de kont tegen de krib gooide. Advies van de begeleidster was om hem te zeggen dat hij niet meer mocht plassen, en inderdaad, binnen 5 minuten was de urinaal vol.

Hij wilde ook niet dat iemand naar zijn wond keek, wij konden hem niet overhalen. Begeleidster kwam erbij en het was zo geregeld.

[Dokterswacht]

Over het algemeen gaat vanuit de instelling waar ik werk, een begeleider van de betreffende groep mee naar het ziekenhuis. Als de opname 's nachts plaats vindt, gaat er een medewerker vanuit de nachtdienst mee. Er wordt van familie verwacht dat die zo snel mogelijk naar het betreffende ziekenhuis gaan en de begeleider aflossen.
Vanuit de overheid is dusdanig bezuinigd op de zorg dat er minimale bezetting op de groep is, die dus niet mee kunnen naar het ziekenhuis. Er blijft dan niet voldoende personeel op de betreffende groep over om die verantwoord te kunnen draaien. Gedurende korte tijd kun je uiteraard een beroep doen op collega's van buurgroepen maar ook die kunnen niet te lang van hun groep.
Er zal dus een beroep op vrijwilligers of familie worden gedaan in voorkomende gevallen.

Bij de meeste werkers in de Z zit het hart op de goed plek en ze zullen een cliënt niet snel alleen laten ook al weten ze dat er geen vergoeding voor de in het ziekenhuis doorgebrachte tijd tegen over zal staan. Toch wordt een cliënt niet snel alleen gelaten.

Misschien is het handig/leerzaam om A vpk eens een periode in een Z instelling mee te laten draaien. Op die manier kan er basiskennis over verstandelijk beperke medemensen worden opgedaan en over gebracht op collega's in de A.