De staldeur was beter dicht geblevenRaoul du Pré - 22 december '09, 06:00,
foto: Geitenhouder Pool maandag voor de deur van zijn stal, nadat hij zijn dode beesten heeft gezien. http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1330210.ece/De_staldeur_was_beter_dicht_gebleven HORSSEN - Sebastiaan Pool en zijn vriendin Lotte Coerwinkel moesten maandag afscheid nemen van ruim tweehonderd geiten.
Misschien had Sebastiaan Pool beter in de keuken bij de kachel kunnen blijven zitten met zijn vriendin Lotte Coerwinkel en zijn ouders. Maar hij wil toch zien wat er gebeurt. Om vijf voor half een trekt hij de schuifdeur open van de stal, waar dierenartsen zijn begonnen met hun dodelijke werk. Hij mompelt: ‘Godverdomme man.’
Een halve minuut later zit een gebroken geitenhouder op zijn hurken voor de drempel, hartverscheurend snikkend en schreeuwend in de sneeuw. In de stal liggen vijftien drachtige geiten met gebroken ogen in het stro. Ze hebben net hun dodelijke injectie gehad. Tweehonderd soortgenoten zullen volgen.
Eerder op de ochtend zijn ze nog door Pool en Coerwinkel gescheiden van de 500 fortuinlijke geiten die mogen blijven leven. Als Pool weer naar binnen is, draagt het ruimingsteam van de Voedsel en Waren Autoriteit de dieren een voor een naar de laadbak van een verreiker, die ze vervolgens met lange zwaaien naar een vrachtauto tilt.
Binnen in de keuken in het Gelderse Horssen branden kaarsjes bij de foto’s van boer en boerin, knuffelend in in het hooi met hun meest geliefde dieren die de dag niet zullen overleven. Coerwinkel besluit binnen te blijven. ‘Ik ben bang dat ik nachtmerries krijg.’
Buiten tonen de dierenartsen zich bewust van het leed dat ze veroorzaken op de kleine boerderij, waar de band tussen geiten en geitenhouders zo innig is. ‘Dit is voor ons ook een zware dag’, zegt een van hen. ‘Het voelt zeer tegennatuurlijk om dieren af te maken die misschien niets mankeert. Het is dat er een reëel probleem is met de volksgezondheid, anders was ik hier vandaag niet geweest.’ Hij is nog niet van de klus af. Vanaf vandaag volgen nog 58 bedrijven.
Minister Verburg van Landbouw had ook willen langskomen, maar ze kon pas na het middaguur hier zijn. ‘Dan hoeft het voor mij niet meer’, zegt Pool. ‘Ik heb geen zin om met haar te gaan zitten praten over hoe ik me voel.’ Misschien, als ze eerder was geweest, had hij haar nog kunnen overhalen het hele plan te wijzigen. ‘Nu is het te laat.’
Boer en boerin hopen dat de operatie uiteindelijk ergens goed voor zal zijn. ‘Misschien worden de mensen wakker en gaan ze beseffen dat dierziektes als Q-koorts een signaal zijn dat de harmonie tussen mens en dier ver te zoeken is. De consument wil goedkope boodschappen. Boeren zijn gedwongen veel voor weinig te produceren. Vaak ten koste van de dieren.’ Het is een ‘proces van bewustwording’ waar Pool en Coerwinkel al langer mee bezig zijn. Ze hebben een bedrijf van relatief bescheiden omvang en vanaf vandaag bezinnen ze zich op een nog kleinschaliger aanpak. ‘Maar dan moet ook het gedrag van consumenten veranderen. Van de melk van de geiten die ik nu overhoud, kan ik mijn huur niet betalen.’
Om vijf uur verlaat de wagen met de kadavers het erf. Boer en boerin kunnen niet geloven dat het allemaal echt is gebeurd.
