Ik denk dat het grote verschil hem erin zit of je overal naartoe rijdt of alleen meldingen waarmee je echt wat kunt in de buurt.
En dat "ergens wat mee kunnen" heeft voor mij hele duidelijke grenzen, zoals eerder gezegd.
Maar flitsers in de auto, een ambulancejas terwijl je geen ambulancemedewerker bent (en ook al ben je dat wel, dan nog hoef je je jas niet constant mee te nemen, maar dat is een andere discussie) en je als een debiel in het verkeer verplaatsen...
Dat gaat echt veel te ver. Hoop dat deze persoon snel aangehouden wordt.
Dit heeft wel een heel hoog wannabe gehalte. Een beetje van deze instelling vind ik echt geen punt en soms zelfs lovenswaardig maar je moet goed je grenzen bewaken.
En voor de duidelijkheid: die grens ligt voor mij hier:
Wel op meldingen rijden waar je écht wat mee kunt waar je écht levens kunt redden, en in de buurt, te weten binnen enkele minuten aanrijdtbaar. Je kunt wat met een reanimatie, een slagaderlijke bloeding. Een ongeval: wordt al discutabel.
Een grotere afstand gaat te ver en zaken waarmee je niets kunt: laat maar doen.
De manier van aanrijden:
Wel doen: gewoon lekker door rijden, bordje voor de ruit. Welja.
Niet doen: flitsers, lichtsignalen, extreem hoge snelheden, door rood rijden, geen voorrang geven, kortom: alles waar je toch echt een serieuze boete voor kunt krijgen of iemand anders mee in gevaar brengt.
(tuurlijk discutabel, zie hier de discussies over het aanrijden van de brandweervrijwilliger...)
En ter plaatse:
Wel doen: goede overdracht naar de professionele hulpverlener en vragen of je ter
assistentie nodig bent
Niet doen: doorgaan met de hulpverlening zonder de prof de ruimte te geven of lekker blijven kijken terwijl je geen aanvulling vormt.
Maarja, dat laatste doet het grootste deel van Nederland nog, wat is er nu leuker dan een gezond beetje ramptoerisme
En zelfs een ambulanceverpleegkundige in zijn vrije tijd kan een stap terugdoen bij aankomst van de collega's in dienst. Die worden er op dat moment goed voor betaald en zijn verzekerd.
Johan
