Nazorg na opvolging AED-Alert

[oma]

In dorpen rondom Nijmegen was al enige discussie ontstaan. Hierbij ging het om een relatief simpel en goedkoop vraagstuk, namelijk de AED bordjes aanschaffen en ophangen op locaties waar een AED hangt.

Burgemeester van het dorp zei na de vergadering van de gemeenteraad: "Wegwijsbordjes plaatsen naar AED’s is niet onze taak.”

Een aantal forumleden post in dit topic dat ze hopen dat de gemeente net zoals in het verleden bepaalde taken weer gaat oppakken, zoals de nazorg. Tijden zijn veranderd en niet vreemd als meerdere gemeenteraden de conclusie gaan trekken dat het niet meer hun taak is en niet ten laste van het gemeentebudget mag komen.

P.s. Ik weet niet meer welke gemeente het was, ik dacht Afferden.

[Moon]

Waar zeg ik dan dat het om nazorg gaat voor de mensen? Dat maak je er zelf van. Ik heb juist het citaat nog aangepast tot het bewuste verhaal over een gebruikte AED in een kast. Wpie voert dit aan als probleem, en ik geef een oplossing die hier toegepast wordt. Wel goed blijven lezen a.u.b.


Overigens is nazorg beschikbaar hebben belangrijk, maar ik ben het vooral eens met het eerste stuk van 024 (reactie#31): zorg voor een realistisch beeld van de taak die de burgerhulpverlener aanvaard. Zorg dat men weet waar zij zichzelf voor aanmelden. Op het moment dat men zich aanmeld wordt er een keuze gemaakt om in reanimatiesettings te komen, en die keuuze moet bewust gemaakt worden. Vervolgens vraag ik mij af of je na elke inzet iedereen persoonlijk moet gaan benaderen. Ik zou er zelf niet op zitten te wachten om "elke keer" gebeld te worden na een oproep.
Moet het beschikbaar zijn? Jazeker!
Moeten mensen eraan herinnerd worden dat het beschikbaar is? Jazeker!
Moeten we e.e.a. "opdringen" door na elke inzet te gaan bellen? Ik weet het niet.. Ik wil dan toch op z'n minst een optie bij de registratie voor "[ ] Bel mij niet na een inzet."

Excusez.

In ieder geval: Alle AED's zijn gekoppeld aan een beheerder (wij hebben er zelf 42 in beheer). Wanneer een AED mogelijk is ingezet (dus de AED's die zijn opgeroepen bij de inzet), komt hierover een sms naar het telefoonnummer van de beheerder, hierin staat precies welke AED's er zijn opgroepen. Ik neem aan dat dit stukje met HartslagNu niet gewijzigd is, maar wij hebben na 1 november nog geen inzet gehad, dus kan dat helaas niet 'bewijzen'. Dit wellicht ook in antwoord op Wmpie. Voorheen konden we inderdaad als superuser alles inzien, dit kan niet meer, maar ik mag aannemen dat na een inzet de standaard sms wel wordt gestuurd (dit ging altijd gelijk met het Alert) naar de beheerder.

Voor wat betreft nazorg: wij sturen een mailtje naar iedereen die is opgeroepen (alhoewel dat nu dus onmogelijk is). Dit is wat vrijblijvender voor mensen om te reageren. Degene die willen kunnen hun verhaal kwijt, op-of aanmerkingen geven of om een gesprek vragen. Degene die geen behoefte er aan hebben kunnen de mail overslaan/weggooien of wat dan ook. Je mailt nooit ongelegen, men leest het wanneer men dat zelf wil en reageert indien er behoefte aan is.

[oma]

Voor wat betreft nazorg: wij sturen een mailtje naar iedereen die is opgeroepen (alhoewel dat nu dus onmogelijk is). Dit is wat vrijblijvender voor mensen om te reageren. Degene die willen kunnen hun verhaal kwijt, op-of aanmerkingen geven of om een gesprek vragen. Degene die geen behoefte er aan hebben kunnen de mail overslaan/weggooien of wat dan ook. Je mailt nooit ongelegen, men leest het wanneer men dat zelf wil en reageert indien er behoefte aan is.

Misschien ben ik helemaal gek hoor of misschien zijn veel andere mensen dingen heel normaal gaan vinden.

Om te beginnen praten we altijd nog over mensen. Je kan niet links mensen inzetten om andere mensen in bijzonder heftig situaties te  helpen terwijl er rechts een gedachte heerst dat je kan volstaan met een mailtje.

Als je mensen als mensen ziet is dat mailtje geen nazorg, ook niet zo heel menselijk.

Wat menselijk is dat iemand in de auto stapt ongeacht of een burgerhulpverlener aangeeft of hij/zij behoefte heeft aan nazorg. Gewoon naar de betreffende burgerhulpverlener toe gaan. Ook al zegt een mens dat het prima gaat, als hij de deur open doet met dikke wallen onder zijn ogen of betraande ogen weet je gelijk dat het helemaal niet zo goed gaat.

Als het prima gaat met de hulpverlener drink je lekker een bak koffie en heb je gelijk de kans als organisatie om de burgerhulpverlener te bedanken voor zijn geweldige inzet op vrijwillige basis. Hoe moeilijk is dat?

Wat ik bedoel even een kijkje nemen bij iemand waarvan je weet dat je hem hebt ingezet in een heftige situatie hoeft toch geen probleem te zijn?

[Rhonus]

Toevallig vandaag weer een mail gehad van de gemeente:

Geachte heer, mevrouw,

 

U heeft onlangs een oproep gekregen voor een reanimatie.  Misschien heeft u zelf wel gereanimeerd. Uiteraard zijn wij heel blij met u als vrijwilliger en uw inzet binnen het AED-project. Om deze reden en omdat u misschien met vragen bent blijven zitten, ontvangt u deze e-mail met wat extra informatie. Hiermee geven wij antwoord op een aantal vragen die u misschien heeft.

 

Krijg ik te horen of de patiënt het heeft overleefd?
U krijgt geen informatie over de uitkomst van een reanimatie. Als een patiënt ter plaatse overlijdt, weet u natuurlijk dat de uitkomst niet goed is. Maar in situaties waarbij de patiënt door het ambulanceteam wordt meegenomen, zult u niet te horen krijgen of de patiënt het uiteindelijk heeft overleefd. Het verstrekken van informatie over patiënten is namelijk niet toegestaan op basis van de Wet Bescherming Persoonsgegevens en de Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst. Dit betekent dan ook dat u geen informatie kunt opvragen bij bijvoorbeeld de meldkamer, de ambulancedienst of de politie over de uitkomst van een reanimatie.

 

Waar kan ik terecht voor nazorg?
Iemands leven redden kan u een heel goed gevoel geven. Maar gevoelens zoals angst, hulpeloosheid of afschuw zijn ook normaal. Voor veel mensen is napraten een goede manier om een reanimatie te verwerken. Het is mogelijk uw ervaring te delen met bijvoorbeeld:

 

·         de mensen die geholpen hebben bij de reanimatie;

·         uw reanimatie-instructeur: aarzel niet een beroep te doen op uw cursusorganisatie (zie ook http://www.reanimatiepartner.nl/);

·         een voorlichter van de Informatielijn van de Hartstichting via 0900 - 3000 300 (ma. t/m vr. 09:00-13:00 uur, lokaal tarief);

·         Sensoor: dag en nacht telefonisch bereikbaar via 0900-0767;

·         uw huisarts, eventueel kan hij u doorverwijzen naar professionele hulpverleners.

 

Wat doe ik nadat ik de AED heb gebruikt?

Als u de AED heeft gebruikt, neemt u deze mee naar huis en belt u de AED-beheerder, tel. (06) XXXXXXXX. Dit nummer kunt u ook bellen voor problemen met AED’s of de kasten waar deze in hangen.  Als de AED niet is gebruikt, kunt u deze weer terugzetten in de kast.

 

Vragen?

Heeft u nog vragen over het AED-project? Dan kunt u bellen of mailen met [medwerker], tel. (XXXX) XXXXXX of [E-mail adres].

 

Met vriendelijke groet,

Gemeente Schagen

[Medewerker]

Blijkbaar kunnen ze toch de informatie van opgeroepen burgerhulpverleners opvragen. (Of ze hebben gewoon in het wilde weg gemaild, dat kan ik niet uitsluiten...)

Dit lijkt mij persoonlijk een van de betere manieren van "nazorg": Duidelijkheid en aangeven waar men eventueel terecht kan. Of de aangeboden opties de juiste zijn laat ik dan even in het midden.
Op deze manier wordt men herinnerd aan de mogelijkheden die er zijn en heeft de burgerhulpverlener zelf de keuze.

[Rhonus]

Wat ik bedoel even een kijkje nemen bij iemand waarvan je weet dat je hem hebt ingezet in een heftige situatie hoeft toch geen probleem te zijn?

Hoeft misschien vanuit de gemeente/veiligheidsregio/ambulancedienst niet een probleem te zijn (zullen zij vast anders over denken), maar voor mij persoonlijk zeer zeker wel. Ik hoef na een inzet écht niemand aan de deur te hebben!

Vergeet niet dat de burgerhulpverlener zelf ervoor kiest om aan een dergelijk project mee te werken, een bewuste keuze om in die "nare setting" terecht te komen en dus mag je die ook een eigen verantwoordelijkheid geven betreffende de nazorg. Wel ben ik het eens met je eerdere opmerking over de "voorzorg": die bewuste keuze moet wel worden gemaakt op basis van een realistische voorstelling van de taak.

Ik vindt dat Moon de argumenten voor de e-mail erg goed uiteen zet:

Dit is wat vrijblijvender voor mensen om te reageren. Degene die willen kunnen hun verhaal kwijt, op-of aanmerkingen geven of om een gesprek vragen. Degene die geen behoefte er aan hebben kunnen de mail overslaan/weggooien of wat dan ook. Je mailt nooit ongelegen, men leest het wanneer men dat zelf wil en reageert indien er behoefte aan is.

[oma]

Die wetgeving is wel heel rigide toegepast door de gemeente Schagen. De burgerhulpverlener kan wel die informatie verkrijgen. Dat kan via de RAV alleen moet men daar iets moeite doen, bijvoorbeeld toestemming vragen aan de familie van het slachtoffer. Een toestemming die je wel zult krijgen, de kans is groot dat de familie van de overledene de behoefte heeft om een uiting van dank uit te spreken in de richting van de burgerhulpverlener.

Ik vind het vrij logisch dat een burgerhulpverlener wil weten of zijn inzet succesvol is geweest. Als je meent dat je een burger mag alarmeren en hem daarmee in een heftige situatie brengt mag je ook veronderstellen dat de burgerhulpverlener de afloop zou willen weten. Of denkt men serieus dat iemand een AED gebruikt en zich daarna niet meer betrokken voelt bij het slachtoffer?

Het is raar als een burgerhulpverlener met die vraag in het hoofd eerst een bos bloemen moet kopen en naar bezoekuur moet gaan in het ziekenhuis de volgende dag. Bij de receptie zullen ze wel vertellen dat iemand er niet meer ligt.

[oma]

Hoeft misschien vanuit de gemeente/veiligheidsregio/ambulancedienst niet een probleem te zijn (zullen zij vast anders over denken), maar voor mij persoonlijk zeer zeker wel. Ik hoef na een inzet écht niemand aan de deur te hebben!

Vergeet niet dat de burgerhulpverlener zelf ervoor kiest om aan een dergelijk project mee te werken, een bewuste keuze om in die "nare setting" terecht te komen en dus mag je die ook een eigen verantwoordelijkheid geven betreffende de nazorg. Wel ben ik het eens met je eerdere opmerking over de "voorzorg": die bewuste keuze moet wel worden gemaakt op basis van een realistische voorstelling van de taak.

Ik vindt dat Moon de argumenten voor de e-mail erg goed uiteen zet:

Ook al denken ze er binnen de veiligheidsregio of in het gemeentehuis heel anders over, dan zegt het nog niet dat iedereen het daar bij moet laten. Burgers zijn mondig genoeg lijkt me.

Deel uitmaken van een hulpverleningsketen maakt niet dat een vrijwilliger die iets niet wil ook zijn zin hoeft te krijgen. Als de regel is dat iemand bij je langs komt om te informeren dan is het recht van weigeren je ontnomen. Niets vreemd aan, ook beroepsmensen van politie, brandweer of ambulance zijn soms verplicht (door hun werkgever) om na een heftige inzet samen te komen.

Niemand op deze wereld kiest er doelbewust voor om in een nare setting te komen. Vrijwilligers kiezen doelbewust om andere mensen te helpen. De stelling dat ik niet moet vergeten dat "ze" er zelf voor kiezen klinkt in de richting van vrijwilligers als "eigen schuld, dikke bult" . Dankbaarheid voor de inzet en er gewoon zijn voor deze mensen is op zijn plaats.

[CM]

Die wetgeving is wel heel rigide toegepast door de gemeente Schagen. De burgerhulpverlener kan wel die informatie verkrijgen. Dat kan via de RAV alleen moet men daar iets moeite doen, bijvoorbeeld toestemming vragen aan de familie van het slachtoffer. Een toestemming die je wel zult krijgen, de kans is groot dat de familie van de overledene de behoefte heeft om een uiting van dank uit te spreken in de richting van de burgerhulpverlener.

Ik vind het vrij logisch dat een burgerhulpverlener wil weten of zijn inzet succesvol is geweest. Als je meent dat je een burger mag alarmeren en hem daarmee in een heftige situatie brengt mag je ook veronderstellen dat de burgerhulpverlener de afloop zou willen weten. Of denkt men serieus dat iemand een AED gebruikt en zich daarna niet meer betrokken voelt bij het slachtoffer?

Het is raar als een burgerhulpverlener met die vraag in het hoofd eerst een bos bloemen moet kopen en naar bezoekuur moet gaan in het ziekenhuis de volgende dag. Bij de receptie zullen ze wel vertellen dat iemand er niet meer ligt.

Wij geven beknopt informatie over het verloop, indien gevraagd. Je kunt het inderdaad niet maken om iemand te laten helpen en vervolgens in de kou te laten staan onder de noemer "Bescherming Gegevens". Dat zou niet erg motiverend werken, m.i.

CM

[Rhonus]

Misschien hier heel rigide toegepast (ik denk overigens dat dat echt niet alleen door deze gemeente gebeurd), maar ik denk dat jij wel weer heel erg ver de andere kant op gaat... De volgende dag met een bloemetje naar het bezoekuur? Ik hoop eigenlijk dat de receptie van het ziekenhuis ook geen informatie geeft.

Tuurlijk, medeleven is goed en ik weet dat ik persoonlijk juist erg "afstandelijk" ben, maar op jouw vraag:

Of denkt men serieus dat iemand een AED gebruikt en zich daarna niet meer betrokken voelt bij het slachtoffer?

is het antwoord voor mij persoonlijk: Ja! Ik wordt opgeroepen om iemand te reanimeren in nood. Indien ik beschikbaar ben, laat ik alles uit mijn handen vallen en doe ik alles wat in mijn vermogen ligt om het slachtoffer te helpen. Zodra mijn hulp verder niet meer nodig is, ga ik weer terug naar huis of waar ik ook was, pak alles weer op en ga weer verder. De afloop voor het slachtoffer doet er voor mij niet toe, ik heb gedaan wat ik op dat moment kon doen, en ga weer verder. De (eventuele) vraag van de burgerhulpverlener of zijn inzet succesvol is geweest kan je dan ook niet beantwoorden door de afloop voor het slachtoffer bekend te maken. (ook dit heeft met het door jou aangehaalde "voorzorg" te maken: Je kunt nog zo snel en goed reanimeren, een reanimatie-behoeftig slachtoffer heeft nou eenmaal geen beste prognose...)

Overigens, als je daadwerkelijk bij de inzet actief betrokken bent geweest, krijg je meestal al wel voor een groot deel mee wat de uitkomst voor het slachtoffer zal zijn. En anders kunnen de familieberichten in de krant de nieuwsgierigen ook nog wel een eindje op weg helpen. Waarom zou iedereen die een SMSje krijgt, meteen "recht" hebben op de afloop voor het slachtoffer?

[Moon]

Voor alle duidelijkheid:
Met alle wil en liefde van de wereld, ik kan geen 60 mensen langsgaan. Ik heb een baan, ik geef daarnaast nog les en ik heb een gezin. In tijd van AED-Alert hebben we wel oproepen gehad van meer dan 60 mensen. Wij doen dit volledig vrijwillig omdat de gemeente het niet doen/de know how niet heeft.

Tot nu toe ontvangen we positieve geluiden over onze wijze van nazorg. Voor degene die aan mijn woorden twijfelen, je bent morgen van harte welkom bij een herhalingsles.

De meeste mensen binnen het project kennen ons, we proberen fysiek zoveel mogelijk aanwezig te zijn bij een alert (mits werk ed dit toelaten) en tot nu toe vindt men het prima als ik de mailbox lees, facebook lees, of reacties tijdens lessen krijg. Ze vinden het juist laagdrempelig en prettig. We staan open voor gesprekken, fysiek of via mail/chat. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik tot 2 uur 's nachts met iemand zit na te babbelen via mail, terwijl mijn wekker gewoon om 05.45 uur. Ik zeg niet dat we briljant zijn en het wiel hebben uitgevonden, maar voel me wel aangevallen als er gezegd wordt, dat ik wel gewoon even bij mensen langs kan gaan....alsof ik geen gevoel heb, alsof ik geen gevoel meegeef.

Daarnaast nog een andere reactie: wij geven mensen (hoe kort door de bocht of hoe bruut dan ook) mee dat wat zij ook doen, zij in eerste instantie met een dode bezig zijn. Dit schijnt mensen toch heel erg goed te doen....zij weten dat de dood om de hoek gluurt. Ook vermelden we erbij dat de ervaring iedere keer anders kan zijn....net hoe je zelf in je vel zit.
Maar via het BurgerAED krijg je GEEN info hoe het met een slachtoffer is afgelopen, ook wij niet als 'kartrekkers', ook niet via de meldkamer of ziekenhuis. Maar vaak via andere kanalen horen wij het wel en melden wij dat in onze mail die naar de burgerhulpverleners gaat of wanneer er specifiek om wordt gevraagd en wij het pas later uit de wandelgangen horen. De wereld is klein, vaak is de reanimatie in je woonomgeving en horen mensen het terug via buren/andere hulpverleners of gaat de familie daadwerkelijk op zoek.

En natuurlijk, als er een professioneel vangnet kan komen heel graag, maar nu roeien we met de riemen die we hebben.