Beste mensen,
De situatie van Joffry maak ik ook mee, maar gelukkig is het vaker de situatie van HapAmbu. Beiden hebben tot zover gelijk.
De verwijzing loopt echter niet altijd soepel. Vaak voelen jonge arts-assistenten onder druk gezet door huisartsen om patienten te accepteren. Er is nauwelijks sprake van een toetsing van de indicatie criteria in zulke situaties. Dan krijgen wij te horen in het ziekenhuis dat ze het maar onzin vinden en er wordt tegen ons gezeurd. Nou, ik kan dit wel hebben met mijn brede rug (heb je sowieso nodig voor dit vak) maar het is wel vermoeiend. Daar geef ik Joffry wel gelijk in.
Ik kan het verhaal over de collum niet bevestigen maar het is wel herkenbaar. Ooit heb ik een vergelijkbare opdracht gekregen. Een vrouw van 98 jaar gevallen, had duidelijk niets gebroken (kon alles bewegen en geen pijnklachten). De huisarts was gezwicht voor de druk van de dominante familie omdat de (overigens niet aanwezige) zoon vaatchirurg was in Tilburg. Ik heb gebeld en getracht uit te leggen, op basis van mijn bevindingen, dat het niet nodig was. Ze waren niet ontvankelijk voor mijn uitleg en ik moest maar als ziekenbroeder gaan vervoeren (letterlijk geciteerd). Vervolgens komt er een melding van ongeval met beknelling binnen waar een kind bij betrokken was. Ik kon er niet naar toe want ik stond vast en dus moest de auto moest van veel verder komen.....
Oh, en mijn patient? Ze is onverrichtezake weer naar huis gegaan. Er is geen eens een foto gemaakt. Dit verhaal is me nog altijd bijgebleven.
Kennelijk heb je meer "rechten" als je in gegoede kringen verkeert
CM
CM
