Limiet van vier uur stimuleert Engelse spoedeisende hulp

[RAdeR]

Limiet van vier uur stimuleert Engelse spoedeisende hulp
Van 8 tot en met 11 februari vond in Londen een Julius Masterclass plaats over onder meer grootschalige spoedzorg in tijden van crisis. Aan dit onderwijs namen 25 leidinggevenden uit de spoedzorg deel.  Julius Promovendus Nanne Bos was deelnemer van de groep. Zij schreef het volgende bericht.

Driehonderd patiënten per dag worden op de Spoedeisende Hulp (SEH) van het University College Hospital (UCH) in Londen geholpen. Dit komt overeen met meer dan 100.000 per jaar en het aantal neemt toe. Bovendien moeten al deze patiënten binnen vier uur behandeld of doorgestroomd zijn naar andere afdelingen. Het UCH is geen traumacentrum. De kosten die de zorgverlening met zich meebrengt worden alleen vergoed als deze vier uur target wordt gehaald. De nadruk die ligt op de snelheid van zorg door deze gestelde kwaliteitsindicator, verschuift vanaf april 2011 naar indicatoren gericht op klinische effectiviteit, veiligheid en patiëntenervaringen.
Om de patiëntenstroom in kaart te brengen wordt gebruikt gemaakt van een indrukwekkend registratiesysteem. Bij binnenkomst is de patiënt ‘groen’ en gedurende het verstrijken van de tijd veranderd dit van ‘geel’ en ‘oranje’ naar uiteindelijk ‘rood’ in het laatste uur. Slechts in een klein aantal gevallen is de patiënt nog aanwezig op de SEH na vier uur. Een ontslagpiek voor dit moment is aantoonbaar.

Ziekenhuisbreed wordt de beddenbezetting geregistreerd. Een belangrijk instrument gezien de hoge doorstroom van de SEH naar de afdelingen als gevolg van de gestelde target. Een oplossing voor dit probleem is mogelijk het oprichten van acute opname afdelingen waar een multidisciplinair team met onder andere verpleegkundigen, fysiotherapeuten, sociaal werkers onder leiding van een acute medical consultant, de internist voor acute zorg, de ligtijd van de patiënten in het ziekenhuis proberen te verkorten.

Bij opname wordt het aantal ligdagen vastgesteld waarbinnen het mogelijk moet zijn om de patiënt te ontslaan. Dit voorkomt dat pas aan het einde van een dag een besluit moet worden gemaakt over ontslag, waardoor bij het uitblijven daarvan de patiënt een extra nacht opgenomen blijft. Overige opmerkelijke punten van de zorgverlening op de SEH zijn: 1. Beperkte samenwerking tussen de huisarts, ambulance en SEH. 2. Patiënten worden niet getrieerd volgens het Manchester Triage Systeem of een ander triagesysteem 3. De gescheiden wachtruimte voor kinderen en hun ouders. 4. Gebrek aan privacy voor patiënten op de SEH.

Tot zover dit bericht van Nanne Bos. Op 16 september organiseert het Julius Centrum het elfde nationale spoedzorg congres. Dan komen (onder veel meer) deze Engelse ervaringen aan de orde. Wilt u naar dit congres? Noteer dan alvast de datum van vrijdag 16 september. De inschrijving gaat open in de maand mei.

Guus Schrijvers
www.medicalfacts.nl

Welke lessen kunnen we hieruit trekken voor de Nederlandse situatie?
Of welke zaken hebben wij allang gerealiseerd?

[SEH zustertje]

Eén belangrijke factor is dat wij de huisarts hebben in Nederland......
deze is namelijk de poortwachter voor de tweede lijn (lees SEH/ziekenhuis)
Iets unieks binnen de gezondheidszorg in vergelijking tot andere landen, waar ook wel een arts als de "huisarts" bestaat, maar
door andere regels, niet zo geregeld als hier.

dat scheelt al ontzettend in je patiënten aanbod.

In veel ziekenhuizen zie je al de opkomst van een observatorium, net buiten de SEH of een aparte afdeling, waar patiënten kort durend "geobserveerd worden" en daarna met ontslag mogen na een paar uur of...worden opgenomen op de juiste afdeling.

Ik vind persoonlijk lastig om iets te zeggen van over de wijze van kleur toekennen zoals beschreven, daar ik erg vertrouwd ben met MTS en dat op zich een goed meet instrument voor triage vindt. In hoeverre geef je op deze wijze hulp aan de patiënt die dit het eerste nodig heeft?
Mis je hier dan niet de kwaliteit van zorg i.p.v. de snelheid van zorg?    

[SayCet]

Ik vind persoonlijk lastig om iets te zeggen van over de wijze van kleur toekennen zoals beschreven, daar ik erg vertrouwd ben met MTS en dat op zich een goed meet instrument voor triage vindt. In hoeverre geef je op deze wijze hulp aan de patiënt die dit het eerste nodig heeft?
Mis je hier dan niet de kwaliteit van zorg i.p.v. de snelheid van zorg?    

Ik denk dat het ook een stuk kwaliteit van zorg is om de patient snel van de juiste zorg (in dit geval doorverwijzing naar een desbetreffende specialisme) te voorzien. Hier kan men meer gerichte zorg geven en op secundaire behoeften inspelen, daarnaast zal de patiënt ook 'ontsnappen' aan de hectiek die menig SEH bevat.

Het kleursysteem dat beschreven wordt is mij ook niet helemaal duidelijk. Ik neem aan dat dit niet een kleur is die gekoppeld wordt aan de mate van urgentie in hulp die de patient nodig heeft, maar meer overzichtelijk weergeeft hoe lang een patiënt aanwezig is op de SEH?

[Golly]

Op de BBC loopt al minimaal 15 jaar de serie Casualty, een medische dramaserie, en daar "werken" ze sinds een paar jaar ook met de 4 uur regel. Wellicht kan het een duidelijker beeld geven van de werking hiervan, al is het geen docu, ze zijn over het algemeen waarheidsgetrouw.