Bij een verkeersongeval is het letsel bepalend of wij een zgn art6 wvw (zwaar lich. letsel of dood) verbaal op moeten maken of niet. Als er sprake is van zwaar lichamelijk letsel (verwijtbaar) moet er een VOA rapport in het verbaal komen (aanwijzing afhandeling verkeersongevallen). Dit betekend een uitgebreid onderzoek door verkeersspecialisten. Duurt even met alle gevolgen(files) van dien.
Als het zo is dat de patient wordt meegenomen om "even na te kijken" wordt dat hele circus niet opgestart.
Formeel heeft het ambulancepersoneel medische geheimhoudingsplicht en mogen ze formeel, zelfs tegen de politie, die wellicht als eerste ter plaatse was en mogelijk zelfs eerste hulp verleend heeft, NIET vertellen wat er uiteindelijk allemaal met een slachtoffer aan de hand is. Sommige regio's hebben ondertussen afspraken tussen politie en ambulance over welke informatie doorgegeven mag worden.
Het leidt soms tot misverstanden. Politie is geïrriteerd dat ambulance niets wil zeggen, ambulance is kwaad omdat de politie te veel vraagt enzovoort. Gelukkig gaan beide partijen er in de praktijk vaak een heel stuk genuanceerder mee om en komen we er wel, met z'n allen.
Overigens stelt de topicstarter een vraag die wel begrijpelijk is, maar niet te beantwoorden is. Er werken een paar duizend man in de ambulancezorg in Nederland en een veelvoud bij de politie. Het lijkt mij uitgesloten dat die paar mensen die op dit forum deze beroepsgroepen vertegenwoordigen een goed antwoord op de vraag kunnen geven.
Iemand anders heeft het dan nog over professionele hulpverleners en "anderen". Dat vind ik een beetje gezeur. Binnen hulpverlenend Nederland zie ik slechts twee groepen; de betaalde hulpverleners, die dit werk als hoofdberoep hebben en in loondienst zijn en een groot aantal andere hulpverleners, die hun werkzaamheden "erbij" doen of op vrijwillige basis. Bij beide takken zie ik prutsers en mensen die hun taak uitstekend beheersen.
Een basisvereiste voor elke hulpverlener is dat men het beseft heeft dat collega's uit andere takken van sport ook het beste met een patient voor hebben, maar dat men zaken wellicht anders en op een ander nivo aanpakt dan men binnen de eigen beroepsgroep zou doen. Dat besef lijkt echter wel eens te ontbreken
En wat natuurlijk ook kan......
Praat gewoon eens met elkaar. Vraag als agent gewoon eens open en eerlijk aan een ambulanceteam wat ze er van vonden, onder het genot van een kopje koffie en een gevulde koek. Of vraag of je er nog eens over mag bellen of zo. Idem voor ambulanceteams. Probeer eens een goed gesprek aan te gaan. Je zou verbaast zijn hoe aardig je elkaar ineens gaat vinden als partijen ineens inzien dat we allemaal voor hetzelfde werken
