Wettelijk gezien bestaat de mogelijkheid om verdachten op borgtocht vrij te laten. Incidenteel wordt dit toegepast.
Maar ik begrijp niet zo goed wat je punt is want je haalt 2 (in mijn ogen) verschillende dingen aan:
- De mogelijkheid van het op borgtocht vrij laten in afwachting van verdere vervolging.
- Het onnodig of onnodig lang in bewaring houden van verdachten.
Om misverstanden te voorkomen: een verdachte wordt niet per definitie opgesloten. D.w.z. wettelijk gezien wordt er niet beslist over vrijlating van een verdachte, maar over het in bewaring stellen.
Dat lijkt misschien een onnodig detail, maar dat waarborgt juist het principe van "onschuld tot het tegendeel bewezen is".
De rechter kijkt eerst of er voldoende reden is om een persoon als verdachte aan te merken. Pas daarna komt de afweging of er gronden zijn om deze verdachte in bewaring te stellen.
(Voor het gemak ga ik er even van uit dat een verdachte inderdaad terecht als verdachte wordt aangemerkt.)
Je haalt zelf al aan dat "vrijlating" alleen realistisch is als er geen opsporingsbelang meer is, en ook het gevaar van onttrekking aan rechtsvervolging minimaal is.
Daarnaast zijn er nog andere afwegingen die een grote rol spelen bij het in bewaring stellen, zoals de aard van het misdrijf (met daaraan gekoppeld de mogelijke strafmaat) en het gevaar voor (delen van) de samenleving.
Het wel of niet stellen van een borgsom heeft alleen invloed op het "vlucht risico" , al die andere afwegingen veranderen in principe niet als men een borgsom stelt.
Ergo: de mogelijkheid van het stellen van borg zal nauwelijks verandering brengen in het oordeel van een rechter over een (verlenging van) inbewaringstelling. Dan blijft alleen nog de vraag over om het wenselijk is om verdachten die een verhoogd "vlucht" risico hebben een mogelijkheid te bieden om tijdelijk vrij te komen.
Mijn mening is dat verdachten met een verhoogd vlucht risico gewoon in bewaring moeten blijven, omdat het risico van rechts ongelijkheid te groot wordt. D.w.z mensen met genoeg financiële reserves (direct of indirect) kunnen zich aan inbewaringstelling onttrekken, maar mensen zonder deze middelen niet.
De discussie over het wel/niet onnodig lang in bewaring blijven van verdachten die uiteindelijk onschuldig zijn of een lichte straf opgelegd krijgen staat in mijn ogen dus los van een borgsom.
(P.s: dit alles is natuurlijk mijn mening. Ook besef ik dat het juridisch proces van hechtenis meer stappen heeft dan ik hier aanhaal. Ik wil zeker niet doen voorkomen dat ik de waarheid in pacht heb. Ik heb ook respect voor meningen die niet de mijne zijn.
)