Casus: Reanimatie en overpakken door andere persoon

[DaMook]

http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=51016.msg865897#msg865897

Misschien niet helemaal hetzelfde, maar in dit filmpje dringt zich een anesthesist op en zeggen de lifeguards dat ze weten wat ze doen.

Ik denk ook dat als je weet wat je doet dat je het zelf moet doen, tuurlijk het aanbod wel aannemen als je daardoor om en om aan de slag kunt.

[stammie]

2 houden het langer vol dan 1...
alhoewel de adrenaline je wel op de been houdt....

Dat je van je zelf weet wat je doet is goed, maar wees nooit doof en blind door te overtuigd te zijn van je kunnen....

[skippy02]

Goh, deze casus roept bij mij weer herinneringen op aan iets wat 30 jaar geleden gebeurd is.
Ik heb ooit een EHBO-cursus gevolgd maar niet afgemaakt. (dus geen diploma)

Op het werk in een attractiepark zaten we koffie te drinken in een centrale ruimte op het park toen ineens een vrouw in paniek naar binnen kwam hollen.
"Kom gauw, mijn man is neergevallen". In eerste instantie denk je aan een flinke wond dus als "broekie" de EHBO-koffer onder mijn arm en een sprintje gemaakt naar de ingang. Daar aangekomen zag ik inderdaad een man op de grond liggen die al blauw aangeslagen was en zijn borst omhoog had.
Gecontroleerd op ritme en ademhaling, die er niet meer was en de reanimatie gestart.
Ambulance laten waarschuwen en ik was druk bezig, wel 50 mensen eromheen die me aan stonden te moedigen.

Na verloop van tijd word je inderdaad behoorlijk moe en ik vroeg het publiek om over te nemen. (herhaaldelijk verzoek)
Het enige wat ik hoorde was "doorgaan".
Minuten vliegen voorbij en voor mijn gevoel leek het wel een half uur alhoewel de ambulance binnen het kwartier ter plaatse was. (in die tijd ook behoorlijk snel)
De ambulance medewerkers hebben de reanimatie over genomen en gecontroleerd of er weer ritme was. Dit bleek het geval te zijn. Dus met spoed naar het ziekenhuis. Later gehoord dat meneer in het ziekenhuis overleden was.
Door zijn vrouw ben ik bedankt voor de inzet en ik kreeg een complimentje van de ambu-medewerkers maar waar ik me later over verbaasde was dat er niemand was die mij kon assisteren. Je raakt volledig buiten adem en gaat door de adrenaline inderdaad door maar ik vraag me af of het beter had gekunt.

(ik wilde jullie naar aanleiding van deze casus mijn ervaring delen)

[stammie]

Ha Skippy,

Als je niks doet, is het zeker niet goed.
En ook hier geld weer... De beste stuurlui staan aan wal....

Misschien dat onzekerheid over eigen kunnen of angst iets verkeerd te doen overheerst bij de menigte?

Ik vind dat je prima werk gedaan hebt!

[skippy02]

Dank je, Stammie.

Ik ben er nu wel overheen en ik geloof dat ik in een soortgelijke situatie hetzelfde zou doen (een soort instinct).
Wel weet ik dat ik toendertijd een paar slechte nachtjes gehad heb maar dat had ik er wel voor over.
Als een mensenleven betaald kan worden met een paar nachten niet kunnen slapen dan moet dat maar.  

[stammie]

Ja dat vind ik ook.

Er zijn er al genoeg die niks doen en alleen de ramptoerist uit hangen...

[Danny722]

Na verloop van tijd word je inderdaad behoorlijk moe en ik vroeg het publiek om over te nemen. (herhaaldelijk verzoek)
Het enige wat ik hoorde was "doorgaan".
Minuten vliegen voorbij en voor mijn gevoel leek het wel een half uur alhoewel de ambulance binnen het kwartier ter plaatse was. (in die tijd ook behoorlijk snel)

(...)

Door zijn vrouw ben ik bedankt voor de inzet en ik kreeg een complimentje van de ambu-medewerkers maar waar ik me later over verbaasde was dat er niemand was die mij kon assisteren. Je raakt volledig buiten adem en gaat door de adrenaline inderdaad door maar ik vraag me af of het beter had gekunt.

(ik wilde jullie naar aanleiding van deze casus mijn ervaring delen)

Behalve een kwestie van 'niet kunnen reanimeren' (voor zover daar sprake van is, met een beetje coaching zou bijna iedereen het moeten kunnen) kan er natuurlijk ook sprake zijn van niet durven reanimeren. Je moet het lef maar hebben om iemand die niks meer doet weer proberen tot leven te wekken. Nou zijn de meeste forumleden hier hulpverlener en komt het misschien wat vreemd over, omdat de meesten al reanimatie-ervaring of herhaaldelijke cursussen gehad hebben, maar ik kan me zomaar voorstellen dat een heel groot deel van de toeschouwers in jouw voorbeeld zelf niet zou durven reanimeren...

Maar voor de rest: knap dat je het hebt volgehouden! Een kwartier reanimeren is niet makkelijk :O

[asmo26]

Als EHBO'er kun je, als je de mogelijkheid daarvoor hebt tijdens een reanimatie, een 'leek' coachen. Dit kun je oefenen tijdens je herhalingslessen. Dat dit voor sommige moeilijk is zal zeker blijken maar het kan ook levens redden. Hierbij moet je de situatie indenken dat je tijdelijk niet in staat bent om te reanimeren (vanwege ziekte of botbreuk enz.).

[CMKmaat]

Mijn eerste reanimatie werd ook overgepakt door 2 man van de recherche die 's nachts reageerden op de reanimatie melding.
Ze concludeerden dat ik het verkeerd aan het doen was en dirigeerde me zonder pardon aan de kant want haast was geboden.
Hierna keken ze enigszins raar op want er stak een onderdeel van een pen uit de keel van het SO. Deze had een tracheotomie welke inwendig was gaan bloeden. Om een lang verhaal kort te maken. De reanimatie werd uiteindelijk niet lang voortgezet nadat ambulancepersoneel het op hun beurt had overgenomen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die commentaar hebben op jouw manier van reanimeren. Maar zoals al eerder gezegd is. Jij bent op dat moment bezig en de beslissing is aan jou. Tegenwoordig zou ik heel anders reageren. Op zich is dit ook wel wat om aandacht aan te geven bij de lessen.

@skippy02.
Respect!

[Medicales]

Deze casus gelezen te hebben, zou ik zeggen:

Volgens de richtlijnen moet er, wanneer dit een mogelijkheid is, iedere twee minuten gewisseld worden van hulpverlener. Allereerst zou ik vragen aan deze man te wachten met becommentarieren en vragen of hij het na de cyclus over wil nemen, om vervolgens weer te wisselen na twee minuten (dus je verlaat het slachtoffer niet!). En anders volstaat een: "Stilte alstublieft, ik ben nu bezig. Straks kunt u overnemen; op mijn sein!"

Tja, het is altijd makkelijk achteraf praten...