Een agent in uniform, met bewapening en met een politie auto vragen naar een legitimatie bewijs, is bijna altijd "bijdehand gedrag" en heeft geen enkele meerwaarde.
Ben dit niet helemaal met je eens,
in sommige situaties kan dit weldegelijk een meerwaarde hebben. Ben zelf een keer bijna van mijn fiets gereden door een politie busje, ik reed met verlichting en gaf richting aan op een doorgaande weg met tijdelijke verplichte rijrichting (i.v.m. wegopbrekingen) voor fietsers. Bij een T- splitsing vervolgde ik mijn weg terwijl er van rechts via de verhoging (doorgetrokken stoep) een politie busje aan kwam rijden, (langzaam het voetgangersgebied uit tijdens een zaterdagavond/nacht) geen optische of acoustische signalen dus ging ik er vanuit dat deze mij voorrang zou verlenen. Gebeurde dus niet en door(wederzijds) reageren konden we een aanrijding voorkomen.
Agent boos omdat ik geen voorrang had gegeven en ik boos omdat ik geen voorrang had gekregen (waarschijnlijk toch ook beiden geschrokken door de bijna aanrijding). Agent was kennelijk niet op de hoogte van de veranderde verkeerssituatie want volgens hem mocht ik daar niet eens fietsen. Dus dat zou een prent worden. Netjes gegevens en identiteitsbewijs afgegeven en de chauffeur gevraagd om zijn naam of dienstnummer en politielegitimatie. Dit werd door hem en zijn drie collega's niet gewaardeerd dus die stonden er direct bovenop. Ik gaf aan een en ander te willen noteren omdat ik meende in mijn recht te staan en dus als er een prent zou binnenkomen ik deze wilde aanvechten en wilde kunnen aantonen welke agent er reed.
In eerste instantie werd er erg moeilijk gedaan over het tonen van de legitimatie en het opgeven van naam of dienstnummer en volgde er een klein stukje verbale intimidatie. Op dat moment kwam er echter ook nog een melding over een vechtpartij iets verder in de straatwaar ze op af moesten en toen werd het toch snel getoond. Ik heb het dienstnummer genoteerd en ben de situatie (inclusief bebording) gaan vastleggen. Heb daarna twee bike-agenten nog kort gevraagd hoe de voorrangssituatie op die splitsing volgens hen geregeld was. Vroegen zich uiteraard af waarom ik dat wilde weten dus situatie uitgelegd (had al antwoord gehad). Vervolgens wilden zij daar natuurlijk niets meer mee te maken hebben.
Ik zag dat het betreffende busje nogsteeds verder in de straat stilstond maar de rust was wedergekeerd, ben dus nog even teruggegaan naar de betreffende agenten om ze te vragen, voor ze verder zouden gaan met het verwerken van de prent om toch nog even goed de situatie te bekijken. Ook aangegeven dat ik deze prent echt zou aanvechten mocht deze binnenkomen, en
dat er dan ook wel een klacht over het niet verlenen van voorrang / gevaarlijk rijgedrag zou komen. Briefje wel twee maanden bewaard, uiteindelijk niets meer van gehoord.
Ik heb regelmatig (beroepsmatig) contact met de politie en eigenlijk altijd een prettige samenwerking, ken ook prive een aantal dienders en heb respect voor hun werk en de omstandigheden waaronder ze werken. Ook een prent zal ik niet snel de diender maar eerder mijzelf aanrekenen (ben heus niet roomser dan de paus) tenzij deze echt onterecht is.
Helaas is het iets dat je in iedere beroepsgroep terug ziet, het ontstaan van blinde vlekken of misdragingen / machtsmisbruik.
Om terug te komen op de quote, het kan soms overduidelijk zijn dat je te maken hebt met een agent in functie (zuurstokwagen en een koppel vol attributen) maar om te kunnen duiden om
welke agent het gaat kan het tonen van een politie-legitimatie wel degelijk zinvol zijn.
Daarnaast denk ik dat je je als er om gevraagd worst gewoon moet legitimeren, zeker met een legitimatie van de werkgever (doen we in de zorg toch ook veel) al of niet met alleen een voornaam en personeelsnummer er op.
GreetZ,
Nachtbroeder1978
