Het verdriet van de Groningse politie http://www.rtvnoord.nl/nieuws/weblogs.asp?pid=99907Geplaatst: donderdag 14 april 2011 09:30
Gewijzigd: donderdag 14 april 2011 09:30
Door: Goos de Boer
Na maandenlang de recherche van de Groningse politie op de voet gevolgd te hebben, is het lastig afscheid nemen. Zeker na de dag van gisteren. De klap die het korps gisteravond kreeg te verwerken met het schietincident in Baflo raakt ook ons diep.
Een agent in de bloei van zijn leven gestorven bij het uitvoeren van zijn dagelijkse werk in het doorgaans vredige Baflo; wat een verschrikking.
De afgelopen tijd zijn we regelmatig getuige geweest van de sterke collegialiteit op de werkvloer van de Groningse politie. Ondanks de omvang van het korps kennen ze elkaar allemaal. Iedereen heeft ooit weleens met iedereen gewerkt of van doen gehad. De onderlinge banden zijn sterk, hebben we vaak gemerkt.
Gisteravond blijkt dat ook weer als in de loop van de avond veel politiemensen - al dan niet in actieve dienst - naar het hoofdbureau aan de Rademarkt in de stad komen. Eén voor één druppelen ze binnen. Nog nooit zoveel verslagenheid bij elkaar gezien.
Het slachtoffer stond bekend als een prettige collega, die hield van zijn dagelijkse werk. Zijn vrolijke noot is definitief tot zwijgen gebracht.
Diep in hun hart weten politiemensen dat het gevaar altijd op de loer ligt. Al lijkt de uitruk nog zo simpel. Toch staan ze er doorgaans niet al te lang bij stil wat er zou kunnen gebeuren en doen ze vooral zo goed mogelijk hun werk. Statistisch gezien is de kans dat het helemaal mis gaat niet eens bijster groot. Zo was het gisteravond de eerste keer in de geschiedenis van het korps dat een agent sneuvelde bij zijn dagelijks werk. Maar dat maakt het er niet minder erg op.
De wereld draait door. Zeker bij de politie. Zo waren gisteravond veel politiemensen volop aan het werk in Baflo, waar kort daarvoor nog hun naaste collega was omgekomen. Ook gisteravond en vannacht bleven de gewone meldingen van incidenten de meldkamer binnenstromen; net als op elke gemiddelde avond/nacht. En daar moesten agenten direct weer op af. Net als vandaag, morgen, in het weekend, volgende week, volgende maand, ook volgend jaar en de jaren daarna.
In onze periode bij de recherche hebben we regelmatig met eigen ogen kunnen zien hoe politiemensen onbevangen en professioneel het altijd loerende gevaar tegemoet traden. Voorlopig zal van die onbevangenheid geen meer sprake zich. Misschien wel voor altijd. Niets is meer hetzelfde.
En dat door toedoen van een doorgedraaide dwaas in Baflo. Moeilijk te verteren; heel moeilijk.
