'Gebrek aan ontruimingservaring leidt tot schijnveiligheid in de zorg'

Auteur Topic: 'Gebrek aan ontruimingservaring leidt tot schijnveiligheid in de zorg'  (gelezen 19364 keer)

0 gebruikers (en 9 gasten bekijken dit topic.

Dokterswacht

  • fotograaf/AED bediener
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 691
Momenteel "worstelen" we met het volgende probleem:

Gedurende de nachtdienst werken we met 6 mensen op ongeveer 250 clienten en 150 clienten op afstand, waarbij we bij een zorgvraag de slaapdienst wakker bellen. Op het terrein zelf werken we met 4 mensen die de zorgvragen beantwoorden en 2 die het bewakingssysteem bemannen, waarbij we via geluid de kamers, gangen en andere ruimtes bewaken.
Bij een zorgvraag op de buitenlokaties bellen we de slaapdienst wakker, op het terrein zelf worden de 4 overige medewerkers aangestuurd.

De vraag die we nu stellen is wat te doen bij brand? (buiten het alarmeren van hulpdiensten gerekend).

Ga je met 5 mensen ontruimen en laat je 1 persoon de bewaking van de niet betrokken woongroepen en buitenlokaties doen, of ga je met 2 mensen de overige woongroepen bewaken (daar gaat de zorgvraag gewoon door) en ontruim je met 4 mensen de door brand getroffen woongroep(en)?

Zolang er niets is vastgelegd, vrezen we dat de zwartepiet waarschijnlijk bij de 6 dienstdoende nachtdiensten worden gelegd:
bij 1:5 krijgen we te horen, waarom hebben jullie de post met 1 persoon bewaakt en hebben jullie zorgvragen (met mogelijk ernstige gevolgen) gemist.
bij 2:4 krijgen we te horen waarom er niet met 5 mensen is ontruimd, helemaal wanneer er in "worst case scenario" slachtoffers bij de brand zouden vallen.

Hoe zet je zoiets goed weg?

Situatie is dat er een flink aantal woongroepen geclusterd in één gebouw zijn, maar er ook losse woningen zijn waar maar één woongroep in is gehuisvest. Alle woongroepen kunnen in een minuut of 3 bereikt worden per fiets. (vele sneller).
De hulpvraag van de woongroepen is divers: toiletbezoek (kan bij brand achterwege blijven, natte broek is in een dergelijk geval een kwestie van jammer naar mijn idee) maar ook epileptische insulten (die echt tot levensberdreigende situaties leiden bij niet ingrijpen, en toch meerdere malen per nacht voorkomen). Ook zijn er clienten die gevaarlijk zijn voor zichzelf of hun omgeving. Die kun je niet alleen benaderen. Verder is de samenstelling van de clienten van gedragsgestoord (moeilijk verstaanbaar gedrag is de huidige benaming) tot meervoudig gehandicapt, en daardoor bedgebonden.

Als nachtdienst willen we proberen dit voor ons zelf weg te zetten, waarbij het er met name om gaat dat we niet achteraf te horen krijgen dat zaken niet bekend waren bij de concernstaf, en wij dus nalatig zouden zijn geweest.

Tips welkom, uitteraard vragen ook.

Misschien moet deze vraag ook wel in de BHV kolom...