Niet, vandaar ik ook vragen stel............. maar aan de toon te lezen staan vragen niet vrij.....(door gebruik van hoofdletters en dubbele uitroeptekens en de opmerking dat agenten ook mensen zijn e.d. ........... 
Jammer.
Ik ben ge-intresseerd en dan stel ik een vraag / vragen
Maar toch bedankt voor je antwoord.
Kusje dat ik zo reageerde is omdat ik zelf wel een ervaringsdeskundige ben en wat ik vrij jammerlijk vind is dat veelal de politie in dit soort gevallen direct in een kwaad daglicht wordt gesteld.
De hoofdletters van het wordt niemand, was eigenlijk alleen maar om het belang te benadrukken dat je het er ook met niemand over moet hebben. Anders ga je namelijk een situatie inkleuren door wat andere misschien gehoord of gezien hebben of denken gehoord of gezien hebben.
Het was trouwens niet mijn bedoeling om jou persoonlijk aan te vallen.
Wat ik nu ga zeggen is ook helemaal niet slecht of vervelend bedoelt, maar ik kreeg al enigzins de indruk dat je zelf geen ervaringsdeskundige bent. Ik hoop ook dat je dat nooit zult worden!!
Want zojuist gun je niemand.
Ik zal proberen om een klein beetje te omschrijven hoe het is om in de schoenen van deze agent te staan. Daarbij wil ik wel duidelijk zijn dat ik me niet ga buigen over de schuldvraag. Maar deze agent heeft binnen enkele seconden meerdere beslissing moeten nemen, daarbij heb je een dreigende situatie en ben jij in de minderheid. Als je 2 verdachten in de bus hebt zitten, dan kan je niet meer bij je hond. Je moet optreden, omdat je al aan je optreden bent begonnen en omdat mensen dat van je verwachten!
Daarna komt de rijksrecherche, advocaten en allerlei "deskundigen" die over jou handelen gaan oordelen. Die mensen moeten dat natuurlijk aan de hand van bewijs die er zijn, processen-verbaal, videobeelden en eventueel geluidsopnames. Deze mensen hebben daar alle tijd van de wereld voor. Kijk maar naar deze zaak. Het onderzoek is direct na het incident gestart en nu bijna een jaar later nog steeds niet afgerond.
Zo een situatie is voor de agent, de nabestaande, de slachtoffers heel tergend. Voor de nabestaanden en de slachtoffers dat begrijpt iedereen denk ik wel. Maar voor de agent die waarschijnlijk nu twijfelt aan zijn eigen optreden (tenminste iets wat mij logisch lijkt), ook al is zijn optreden juist geweest. Al die tijd in onzekerheid zitten is niet fijn geloof mij.
Ik heb ook zaken gehad die beoordeelt moesten worden. Ik ga er verder niet te veel over uit wijden, maar ik was en dat ben ik nog steeds dat ik juist hebt gehandeld. Dat was ook het oordeel van de beoordelaars, echter het duurde wel 2 maanden voordat ik dat te horen kreeg. Dat is lang, want al die tijd weet je niet of je wel precies volgens het boekje hebt opgetreden. Daarbij komt ook dat deze mensen alleen, zoals ik al zei, op papier, video en eventueel geluidsopnamen mee krijgen. Ze zullen nooit de spanning, de sfeer etc. voelen die jij als agent voelde.
Ik hoop dat ik het nu een klein beetje beter hebt uitgelegd, kusje.
