Ik vind het erg triest dat deze meneer Jan de Nooi zijn eigen werkvloer collega's door een groot deel van het land zo weinig serieus neemt en eigenlijk bijna schoffeert in dit artikel.
Ambulance Nederland klaagt over de ongewenste effecten van het ProQA systeem zoals dat nu gebruikt wordt. Ik maak met enige regelmaat mee dat de hele dunbevolkte Noordelijke hoek van Groningen leeg is met ambulances omdat de drie ambulances die in dit gebied staan bezig zijn met een bloedneus (niet verzonnen), een kapotte insulinepen (niet verzonnen) en een verzwikte enkel (niet verzonnen) met dank aan de over triage van ProQA en monddood gemaakte centralisten die weten dat ze op straf exercitie worden gestuurd op de zorg-ambulance (niet verzonnen) wanneer ze deze overtriage zouden corrigeren. Wanneer je vervolgens in dit gebied tegen een boom rijd en beknelt zit mag je 20 minuten gaan wachten op de volgende ambulance die van veel verder moet komen. En deze situatie komt meerdere keren per week voor. De term ProQA is inmiddels een gehaat onderwerp van gesprek op de werkvloer.
De PR campagne van meneer de Nooi wordt alleen door hem zelf serieus genomen.
Nederlandse MMA's lijden aan een soort tunnelvisie. Het klopt dat ProQA in veel landen goed bevalt, echter komt het niet alleen door ProQA. Het getuigt van een gebrek aan mensenkennis als je denkt dat je het in Nederland even in kan voeren.
In Nederland werken (ambulance)verpleegkundigen op de meldkamer. In Nederland is er ooit besloten dat de ambulancecentralist iemand moet zijn met ruime verpleegkundige kennis (vakcentralist). In Qatar zoeken we mensen die voldoen aan gangbare eisen voor een callcenter medewerker.
Als een opperhoofd besluit dat een piloot van de KLM aan de slag moet gaan als purser of een chirurg voortaan bedden op moet gaan maken weet je dat deze mensen het misschien een dag willen doen maar dat er hoe dan ook gedonder in de tent gaat komen omdat ze overgekwalificeerd zijn, ongemotiveerd worden en potentieel een tikkende tijdbom gaan worden binnen je eigen organisatie.
Als je denkt dat je een verpleegkundige achter ProQA kan trappen begrijp je helemaal niets van mensen. Alleen mensen die denken dat ze de baas zijn (op papier) denken dat ze het kunnen beheersen door hun macht te gebruiken (in feite misbruiken). ProQA veroorzaakt namelijk geen angstcultuur, zoals men kan lezen in het AD-artikel en het epistel van forum Juffie. De angstcultuur ontstaat door de reactie van de onbenul die verpleegkundigen op een strafexercitie op de zorgambulance stuurt.
Ik vraag mij ook af wat je denkt te bereiken door volwassen mensen straf te geven op te bedreigen op de werkplek. Ik beschouw het als onmacht van medisch managers die zich proberen te handhaven als opperhoofd. Je lost het probleem namelijk niet op, je maakt het alleen maar erger. Het enige wat je bereikt is even je eigen positie (het pluche van de opperhoofdleunstoel) handhaven.
In Qatar werken mensen met een callcenterprofiel op de 999-meldkamer. Voor deze mensen is het werken op de ambulancemeldkamer ongeveer het hoogst haalbare. Voor hen is het verschil tussen in een callcenter van Hennes & Mauritz te werken waar ze zeurende klanten over onderbroeken en spijkerbroeken aan de lijn krijgen of werken op de ambulancemeldkamer waar ze in ambulanceuniform werken en een belangrijke taak hebben, namelijk zo snel mogelijk een spoedmelding door ProQA te rammelen en de melding op de juiste wijze uit te geven.
Onze 999-centralisten ervaren de ambulancemeldkamer als een plezierige werkomgeving. Ze voelen zich ook zeer professioneel omdat ze zich niet vergelijken met artsen, verpleegkundigen of paramedics maar met callcenter operators. Bij de ambulancedienst willen we uiteraard alleen de eredivisiecategorie callcentermedewerkers. Uiteraard heb ik zelf ook wel eens in de meldkamer gezeten om een keer een paar telefoontjes aan te pakken. Ik ben er binnen vijf minuten wel klaar mee omdat ik liever dood ben dan een half uur dat werk moet doen.
