En toch moet je aardig aannemen dat iemand van de politie is als je dat verteld wordt. Een voorbeeld uit jurisprudentie:
Heftige situatie voor betrokkene AT'er !
In bovenvermelde zaak zijn er meerdere getuigen die verklaard hebben het "Politie, Politie" geroep gehoord te hebben.
Daarnaast was het, gezien de verwonding bij AT'er, niet aannemelijk dat verdachte door de lamp op het schild verblind kon zijn geweest. (Indien schild met lamp naar verdachte gericht zou zijn geweest had de AT'er nooit op die bewuste plek geraakt kunnen worden.)
Rechtbank verwerpt dan ook het beroep op 'putatief noodweer (exces)'.
Gezien de conclusie van de rechtbank durf ik dan toch wel op te maken dat indien een verdachte nog vóór het roepen (dus meteen bij binnendringen) en daarbij verblind wordend door een lamp, geschoten zou hebben, het beroep op putatief noodweer (exces) wel eens heel anders had kunnen uitpakken !
Maar het gaat in mijn overweging ook eigenlijk niet om de wettelijke/strafrechtelijke kant, maar om de menselijke (reactie) kant...
Een deel zal in zulk geval (aantreffen insluiper) in doodsangst verstarren, een ander deel zal echter in hun gemoedstoestand op dat moment resoluut de aanval kiezen, politie of niet.... (Die bewustwording komt dan pas achteraf, zeker in zulk geval)
En ik ga er gemakshalve ook wel van uit dat de agenten bij hun 'inbraken' én aantreffen van aanwezige bewoner(s), zich meteen kenbaar hebben gemaakt. Maar evengoed kan het gebeuren dat bewoner al actie onderneemt nog voor de politie zich kenbaar maakt (wat ook zeker niet onaannemelijk is als ze ervan uit gaan dat bewoner niet thuis is...)