Niet om heel lullig te doen over het personeel wat voor Securitas op de NS Stations in de regio Amsterdam werkte
als kaartcontroleur maar echt gemotiveerd personeel was het niet.
Waar ze het meeste interesse in hadden was hun mobieltje, bekenden die langskwamen en tiener meiden die
werden nagefloten of psst psst kregen te horen.
Dus dan weet je al wat voor volk er werkte.
Daadwerkelijk goed kaartjes controleren was er bij zeker 95% niet bij laat staan dat ze naar je kortingskaart
vroegen als je een kaartje met korting had gekocht.
En dit soort zaken werd ze voor zover ik weet echt wel geleerd.
Ik heb vaak genoeg de proef op de som genomen.
Op zich ook niet zo vreemd in mijn ogen dat Securitas op een gegeven moment de klus niet meer deed.
Er werd gezegd door NS personeel dat het potje leeg was maar ik vermoed dat dit niet het geval was maar
dat het door de houding van het personeel kwam.
Alleen zal dat nooit publiekelijk bekend gemaakt worden.
Ook op de mobiele surveillance waren er collega’s bij die noem het voor het gemak niet fanatiek waren.
Sommigen hadden de instelling ach het wordt vanzelf einde dienst zolang ik me pandjes maar op tijd sluit
of open en me controlerondjes maak naar gelang het avond- of nachtdienst was.
Het belangrijkste waar men op hamerde was Signaleren, Alarmeren en Rapporteren.
Maar probeer vooral niet zelf iets te doen.
Ik werd in Amsterdam altijd als die fanatieke Rotterdammer gezien die snel bij een inbraak- of overvalalarm wilde zijn.
En dat werd niet altijd gewaardeerd.
Ik weet waar mijn grens ligt en als ik een melding krijg wil ik er alles aan doen om zeker bij een rake melding
de dader te achterhalen.
Liever 1 crimineel minder op straat dan andersom.
Aanhoudingstechnieken zullen de mensen op de stations zeker niet geleerd hebben.
En zo te zien is voor sommigen je collega helpen al helemaal uit den boze.
Heel erg jammer allemaal maar het maakt op zo’n moment wel pijnlijk duidelijk met wie je daarna geen dienst meer wilt werken.
