Eén en ander is goed inzichtelijk te maken door het afnemen van een pijnscore (indien mogelijk) en dat in relatie te brengen tot de gemeten parameters. Bij toename van de pijn zal de patiënt dat ook aangeven. Op die manier kun je (soms met meer analgetica dan volgens LPA mag) tot een goede pijnreductie komen. Op een schaal van 0-10 streef ik naar een 2 en geef de middelen die nodig zijn. Bij een aneurysma streef ik preklinisch naar een 6 bij een patiënt met wie te communiceren is (en als je dan van een 9 af komt als patiënt is dat al een prettige verlichting), terwijl enige musculaire spanning aanwezig blijft.
Geen pijnstilling geven bij een patiënt, waarbij je mag verwachten dat hij / zij pijn heeft, vind ik zeer discutabel om niet te spreken van een kunstfout.