Allen,
Zowel ambulancediensten als H-MMT's worden met enige regelmaat ingeroepen wanneer zich een incident voordoet tijdens een evenement. Het is mij vaak volstrekt onduidelijk "wie wie" is. Ik kom allerlei vage lieden tegen met de mooiste benamingen. "Medic First Aid", "First Responder", "EMT", noem het maar op.
Het probleem is dat deze mooie benamingen heel vaak de verpakking vormen van de meest wazige en vage kwalificaties en dit leidt heel vaak tot verwarring ter plaatse. Omdat deze lieden zich allemaal graag gekleed zien in gebruikelijke ambulance uniform kleding wordt het vaak nog meer onduidelijk met wie je nu eigenlijk te maken hebt. Het grote publiek ziet gewoon een ambulancehulpverlener en dit wordt geassocieerd met een zeker deskundigheidsniveau. En dit is wat mij betreft een ernstig affront tegenover ambulancepersoneel!
Als professional wil je gewoon graag weten met wie je zaken moet doen, want tijdens een kritieke situatie mag daar geen enkele onduidelijkheid over bestaan. Als die duidelijkheid er niet is dan zullen de ambulanceverpleegkundige en andere officiële ketenpartner, die uiteindelijk in de situatie worden betrokken, gewoon moeten handelen conform de vigerende richtlijnen. Zelfs als een patiënt tijdens een complexe redding wordt aangeleverd op de plank, compleet met zuurstof. Alle goede bedoelingen ten spijt is het op grond van een professionele zorgplicht en de daarmee samenhangende wettelijke verantwoordelijkheid aan de professional om een inschatting te maken van de actuele zorgbehoefte van het slachtoffer. Zeker als de kwalificaties van de zorgverlener in een mooi pak vaag en onduidelijk zijn.
Zo werd ik onlangs geconfronteerd met een zogenaamde "wedstrijdarts", die nog geen kaakkoekje uit de verpakking kon halen. Geen idee wat deze snuiter voor achtergrond had, behoudens het feit dat hij zichzelf "arts" mag noemen. Maar goed.., dat mag een kinderpsychiater ook doen.
Zelfs een ambulanceverpleegkundige mag zich niet zonder meer verhuren aan een organisatie. Binnen de contouren van de wet BIG zullen voorbehouden handelingen door niet zelfstandig bevoegden namelijk altijd plaatsvinden in opdracht van een arts. Deze wettelijk vereiste 'opdracht' van de arts aan de ambulanceverpleegkundige om te handelen en op welke wijze te handelen, ligt op voorhand verankerd in een protocol of de standaard. Binnen het kader van zijn beroepsuitoefening als ambulanceverpleegkundige in dienst van een RAV wordt de rol van verantwoordelijke arts vervuld door de Medisch Manager Ambulancedienst (MMA).
Indien je jezelf als ambulanceverpleegkundige freelance beschikbaar stelt voor diensten aan een organisatie
tijdens een evenement, is het zonder een verantwoordelijk arts, niet toegestaan om voorbehouden handelingen te verrichten. Daar kan natuurlijk iedereen wat van vinden, maar zo zit de wet nu eenmaal in elkaar.
Wil een organisatie dus kunnen beschikken over een ambulanceverpleegkundige, dan zal deze organisatie dus ook moeten beschikken over een verantwoordelijk arts voor juridisch geoorloofd handelen. En dat kost natuurlijk geld. Dus de conclusie van CM slaat de spijker op zijn kop.
`You pay peanuts, you get monkeys`.
CM
