Omdat deze lieden zich allemaal graag gekleed zien in gebruikelijke ambulance uniform kleding wordt het vaak nog meer onduidelijk met wie je nu eigenlijk te maken hebt. Het grote publiek ziet gewoon een ambulancehulpverlener en dit wordt geassocieerd met een zeker deskundigheidsniveau. En dit is wat mij betreft een ernstig affront tegenover ambulancepersoneel!
Absoluut mee eens.. Als evenementen hulpverleningsorganisatie moet je ook onderscheiden, van reguliere hulpverleners die je komen ondersteunen.. (dat zie je de laaste jaren ook meer gebeuren trouwens)
Zo werd ik onlangs geconfronteerd met een zogenaamde "wedstrijdarts", die nog geen kaakkoekje uit de verpakking kon halen. Geen idee wat deze snuiter voor achtergrond had, behoudens het feit dat hij zichzelf "arts" mag noemen. Maar goed.., dat mag een kinderpsychiater ook doen.
Het probleem is dat organisatoren en sportbonden (KNMV, MON, KNAF) en onderliggende verzekeraars geen bekwaamheids eisen stellen aan de wedstrijdartsen..(behalve dat zo ooit een artsen opleiding gedaan hebben), Je ziet dus enorme verschillen aan kwaliteit van wedstrijdartsen..
Dat is een enorm probleem in evenementenland.. Maar krijg maar eens artsen die wel bekwaam zijn, met ruim 70 evenementen die elk weekend worden georganiseerd door heel het land. En anders kunnen wedstrijden niet georganiseerd worden.. Dus de relatief kleine ploeg artsen die hebt, moet je zuinig op zijn...
Zelfs een ambulanceverpleegkundige mag zich niet zonder meer verhuren aan een organisatie. Binnen de contouren van de wet BIG zullen voorbehouden handelingen door niet zelfstandig bevoegden namelijk altijd plaatsvinden in opdracht van een arts. Deze wettelijk vereiste 'opdracht' van de arts aan de ambulanceverpleegkundige om te handelen en op welke wijze te handelen, ligt op voorhand verankerd in een protocol of de standaard. Binnen het kader van zijn beroepsuitoefening als ambulanceverpleegkundige in dienst van een RAV wordt de rol van verantwoordelijke arts vervuld door de Medisch Manager Ambulancedienst (MMA).
Indien je jezelf als ambulanceverpleegkundige freelance beschikbaar stelt voor diensten aan een organisatie
tijdens een evenement, is het zonder een verantwoordelijk arts, niet toegestaan om voorbehouden handelingen te verrichten. Daar kan natuurlijk iedereen wat van vinden, maar zo zit de wet nu eenmaal in elkaar.
Wil een organisatie dus kunnen beschikken over een ambulanceverpleegkundige, dan zal deze organisatie dus ook moeten beschikken over een verantwoordelijk arts voor juridisch geoorloofd handelen. En dat kost natuurlijk geld. Dus de conclusie van CM slaat de spijker op zijn kop.
Twee oplossingen die Organisatoren dan kiezen..
Dus je huurt een wedstrijdarts, die arts is, en je neemt een aantal mensen die verpleegkundige zijn, en je hebt een team.. Of die mensen ooit met elkaar getraint en samengewerkt hebben is dan ook de vraag..
De tweede oplossing die ook vaak gekozen wordt, is een "wedstrijdarts" (mma-achtige functie), op afstand... Die zet ze handtekening onder de protocollen, en zoek het maar uit..., Deze wedstrijdarts controleert op papier... Deze is alleen nog nooit op een locatie geweest, heeft het team niet zien samenwerken..
Ik ben daar nooit zo'n voorstander van.. het geeft een vals gevoel van veiligheid bij deelnemers, over deskundigheid kan je twijfelen, en de aansprakelijkheid is altijd lastig..
De wettelijke regelgeving in Nederland is trouwens zeer duidelijk, (misschien niet compleet..), Aansprakelijkheden van organisatoren en evenementenhulporganisaties ook...
Initiatieven om te komen tot een kwaliteitsnormen voor dit soort evenementen organisaties stranden, al op geld, tijdbesteding, en te traditioneel hokjes denken..
Sinds 2004 zijn er 65 stichtingen (kvk) en bv opgezet die vergelijkbare dienstverleningen leveren, en vele daarvan kopieren ambulancediensten, terwijl ze echt een andere vorm van dienstverlening geven...
Zolang mensen niet daadwerkelijk wettelijk voorbehouden handelingen uitvoeren, kan IGZ alleen een onderzoek doen naar omstandigheden van incidenten..
