ik heb het over verantwoordelijkheid, niet direct over aansprakelijkheid, al hangt dat wel samen natuurlijk.
Als ik in welke functie dan ook, wel of niet BIG-geregistreerd, een bepaalde risicovolle handeling uitvoer dan ben ik verantwoordelijk voor de indicatiestelling, de uitvoering en de gevolgen. Ik ben iets begonnen en ik ben dus verantwoordelijk. Ook morele verantwoordelijkheid is een verantwoordelijkheid.
Loopt het goed af, mooi, ben ik de held. Loopt het verkeerd af omdat ik de handeling onbekwaam uitvoerde dan ben ik de zak. Misschien dat je voor het civiel recht nog kunt terugvallen op de genoemde afspraken, voor strafrecht ben ik persoonlijk verantwoordelijk te stellen als het niet goed afloopt met de patiënt. Daarbij maakt het volgens mij niet zo veel uit of het nu een risicovolle of voorbehouden handeling is.
Je kan je verantwoordelijk voelen, maar verantwoordelijk zijn is nog iets anders, laat staan aansprakelijk..
De strafrecht is alleen van toepassing in de context van dit topic.
- Als je uitgeeft als Arts, en je bent dat niet..
- Als je onbevoegd Wettelijk Voorbehouden Handelingen uitvoert, terwijl dit niet zeer strikt noodzakelijk is, (dus om de dood te voorkomen)
- Als je ongewenste intimiteiten hebt,
- Als je iemand reanimeert, met het puntje van je mes, dan komt ze wel even nader onderzoek doen om te kijken of het wel een natuurlijke dood was, maar daar gaat dit topic niet over....)
Strafrecht doet helemaal niets, als je als je bij wijze van spreke iemand ondeskundig iemand logrollt, en iemand blijft daarbij vanaf ze middenrif verlamt. Schade ook letselschade is een civiel rechtelijk procedure.
Sprookjes zijn soms hardnekkig..
Risicovolle handelingen is een zeer ruim begrip.. Ook in de gezondheidszorg... Het is zeer organisatie afhankelijk wat welke handelingen daar onder verstaan worden.. logroll, stabiele zijligging, en nog veel meer relatief eenvoudige handelingen, kunnen risico met zich mee dragen..
Het uitzuigen met een V-VAC van de mond en keel holte is vrij simpele handeling, in ieder geval geen raket technologie.. en toch noemen sommige organisaties dat een risico-volle handeling..
De enige zeer duidelijk omschreven begrip zijn Wettelijk Voorbehouden Handelingen.. De rest is een enorm vraagteken..
Iedere hulpverleners moet dus kunnen risico-inschatten, weten waar zijn grenzen liggen, maar hulpverleningsorganisaties moeten daarop wel toezicht houden..
Daar waar serieus word gewerkt worden fouten gemaakt, dat kan je nergens voorkomen.. Ook niet bij MMT's ook niet in ziekenhuizen, ook niet in de ambulancezorg..
De ene hulpverleningsorganisatie is de andere niet.. En de enige manier om zaken goed en simpel te regelen, is praten over een effectieve ketenhulpverlening, en een kwaliteitsysteem, waarbij er feedback gegeven worden door ambulancediensten, ziekenhuizen en patienten zelf, en dit weer in te training van medewerkers wordt verwerkt..
Door organisaties af te rekenen op de kwaliteit van zorg, dwing je de organisties om een kwaliteit systeem en kwaliteit te laten leveren door hun medewerkers.. Het niet voldoen aan competentiecriterea, betekend gewoon dat je alleen assisteert of alleen bij wijze van spreke brancard drager bent..
