Een vraag om technische ondersteuning kan toch ook van te voren worden beoordeeld door de MMA. Doen we dat als RAV wel of niet. Als je dan tot de conclusie komt dat je, als RAV, wel aan die vraag wil voldoen kun je vervolgens deze vraag bij de ambulanceverpleegkundigen voorleggen, of en wie daar wel aan mee wil werken.
Dus een vrijwillige keuze van de RAV en haar personeel.
De meeste huisartsen zijn geen sterren in het prikken van een waaknaald, je kan hen daarmee de mogelijkheid bieden dat iemand met meer technische ervaring dat in hun opdracht komt doen.
Het aanbieden van een middagje prikken in het ziekenhuis doet geen recht aan hun vaak overvolle spreekuren en hoge werkbelasting. En het is de vraag of het leidt tot het gewenste resultaat.
De rol van de MKA-centralist is onder andere die van zorgmakelaar. Welke hulpverlener koppel ik aan welke hulpvraag. Wil de centralist daar niet aan mee werken (en dat is hun goed recht) dan kan de melding door een andere collega worden afgehandeld. Ook hier geldt dat je die vraag van te voren kan stellen aan de centralisten.
Voor de collega-chauffeur geldt dan hetzelfde. Je kan zoiets van te voren vragen.
Ik ben het dus met Expert eens dat je zo'n hulpvraag van te voren moet beoordelen, nog voordat een patiënt in beeld is.
Gezien bovenstaande twijfel ik persoonlijk of de patiënt (want daar draait het allemaal wel om) nou zo gebaat is als de huisarts moet komen prikken.
Alles bij elkaar: het is een persoonlijke keuze van de patiënt. Het is mooi als de RAV daar een rol bij kan en wil spelen, maar van een verplichting tot medewerking kan nooit sprake zijn.
