Ik ben recentelijk (als 'toevallige passant', omdat ik letterlijk om de hoek was) bij een ongeval met traumaheli-inzet geweest. De afzetting van de politie was dermate slecht (ze moesten de doorgaande weg afzetten en tevens de heli opwachten, dus rondom het ongeval weinig handjes) dat iedereen tot op een paar meter van het ongeval kon komen. Daarbij waren ook meerdere (pers)fotografen of in ieder geval fotografen met een grote camera. Vanuit alle posities is het slachtoffer gefotografeerd en op het hoogtepunt leek het meer op een fotoshoot van de koninklijke familie dan op een ongeval.
Ik ben zelf een keer gewondenverzorger geweest waarbij 'mijn' slachtoffer aangaf dat zij de camera's bijzonder onwenselijk vond. Op verzoek zijn de fotografen dus toen uit het zicht gaan staan. Wat ik niet snap is dat met het ondanks de enorme telelenzen van tegenwoordig toch nodig lijkt te zijn om bijna óp het ongeval te gaan staan.
Waar ik heen wil met het verhaal: veel fotografen denken alles te kunnen maken om een goede foto te kunnen verkopen. Daartoe krijgen ze alle mogelijkheden van de hulpdiensten, want zelden zal er een fotograaf weggestuurd worden. Dat de agent die een mobiele foto maakt en die ter beeldvorming (en vooral: buiten het zichtveld van het slachtoffer gemaakt) op het internet zet vind ik prima. Als de fotografen menen zich op iedere plek te mogen begeven kunnen zij vast een kwalitatief betere foto maken dan een agent. En zo niet, misschien is het dan handig afspraken te maken met de politie over wat wél en niet wenselijk is om te fotograferen....
