Helaas een utopie, hoe wenselijk het ook zou zijn Moppersmurf! Het zit niet in onze (Nederlandse) volksaard, noch in enig deel van onze collectieve opvoeding, om eerlijk en oprecht te kijken naar onszelf. Dit is niet alleen té moeilijk maar ook té confronterend. IK doe niks fout, DE ANDER doet het fout, ergo, ik ben onfeilbaar en mag de ander dus altijd voor verrotte vis uitschelden. Zie daar de kern van de Nederlander, op de weg, in de wijk, op straat. Het verkeer, de auto, is (durf ik te beweren) voor 70% van de weggebruikers een compensatie-tool voor alle verdriet, tekortkomingen en frustraties in het leven buiten die veilige Kooi van Faraday op 4 wielen, waarin men zich een God On the Road, veilig en onaantastbaar waant, van waaruit met opgestoken vinger en boze blikken de andere asfalt-vaarders beoordeeld en veroordeeld worden. Iedereen is een hufter en klootzak, behálve de ik-persoon, de Jan met de pet.
Opvoeding, na het 15e levensjaar totaal nutteloos behalve voor degenen die nog willen leren en willen inzien, durven te kijken naar zichzelf. Waarom überhaupt nog proberen om iemand, een groep, bij te brengen wat de politie allemaal wél mag als de diepgewortelde overtuiging van het gros van deze lui tóch is dat zij onfeilbaar zijn en zij hetzelfde mogen (of meer) als de politie?
Nee, dat stadium zijn we allang voorbij, de goegemeente opvoeden en te wijzen op de eigen verantwoordelijkheden, rechten en plichten, beperkingen.
De gemiddelde Nederlander (voor zover dit wel of geen rijbewijs heeft) zal je de volgende respons geven "wie denk JIJ wel niet dat JIJ bent om MIJ (vul in: te wijzen op mijn fouten / iets te zeggen van mijn gedrag / überhaupt aan te spreken) op het moment dat jij vanuit een wellicht goed hart en zuivere overtuiging iemand een goedbedoelde tip of opmerking wilt meegeven.
Sleep well.
