En dat vind ik dus juist een van de vagere punten uit de uitspraak. Want het blijft nu nog steeds in het ongewisse, wat dan wel die bijzondere omstandigheid is.
Het mag wel, in bijzondere omstandigheden. Dan moet je eerst zelf invullen wat een bijzondere omstandigheid is, (is dus altijd een eigen interpretatie) maar de rechter kan je daar later weer op terug fluiten.
Mee eens, maar in mijn ogen zit de oorzaak van de vaagheid niet bij de rechters op dit gebied, maar bij de richtlijn zelf.
Die geeft geen omschrijving van die bijzondere omstandigheid, en laat de eerste beslissing daarover dus inderdaad aan de agent.
En ja, daar zit in opgesloten dat die agent achteraf strafrechtelijk ter verantwoording kan worden geroepen als er sprake lijkt te zijn van verwijtbare "onvoorzichtigheid" bij ongelukken met slachtoffers.
In mijn ogen is er ook geen "betere" manier om dit te regelen. Het lijkt mij ondoenlijk om buiten de bestaande richtlijn, tot in detail vast te leggen wat "bijzonder omstandigheden" zijn, want dat beperkt het werk van de Politie te zeer.
Natuurlijk zullen er best details anders kunnen en moeten, maar dat weet jij als ervaringsdeskundige beter dan ik.
Ik vind het ook prima dat er vertrouwd wordt op de professionaliteit van een agent om te beslissen dat de richtlijn niet gevolgd wordt, en heb daar ook vertrouwen in.
Maar bij beslissingen horen ook verantwoordelijkheid, dat kan je niet van elkaar los koppelen. Dus zal je altijd een zekere mate van onduidelijkheid en "beoordeling" achteraf houden, hoe onrechtvaardig dat soms ook voelt voor de agent.
Heel vreemd. Ik zou graag een hoger beroep zien in deze zaak.
Begrijpelijk, maar de vraag is of er voor de agent of het OM wel iets te winnen valt met een hoger beroep.
Wel kan ik me voorstellen dat bij een hoger beroep er om een verdere toelichting van deze rechter wordt gevraagd. Sommige delen van de uitspraak lijken uit te gaan van een specifieke context, maar die wordt dan niet expliciet genoemd.
En als een AOT zich al niet kan beroepen op een inzet onder bijzondere omstandigheden... wie kan dat dan nog wel?
In mijn ogen zegt de rechter dat een AOT inzet, voor een levensbedreigende situatie, niet per definitie zorgt voor die "bijzondere omstandigheid".
Maar de rechter doet ook geen principiële uitspraken over wat daar wel voor zorgt.
Elke inzet zal dus op eigen waarde geschat moeten worden. Niet anders dan voor deze uitspraak.
(Natuurlijk blijft in de gepubliceerde uitspraak de exacte reden voor inzet onbenoemd, dus ik ga hier ook niet speculeren over wat dat had kunnen zijn.
Als leek is het zowiezo niet aan mij om dat van achter een computer te beoordelen.)
