Welke richtlijn je er ook bij pakt, allemaal hebben ze de volgende tekst.Ik heb die van zowel de ambulancedienst als de brandweer erbij gepakt. Ik ga er vanuit dat die voor de politie er niet anders uit zal zien.
Al je citaten zijn uit de oude richtlijn van de politie, deze is niet meer actief. De nieuwe richtlijn staat (nog) niet in het openbaar op internet.
Als reactie op onze Firefighter B.D. en Peter71, ik twijfel op geen enkel vlak aan de strafrechtelijke aansprakelijkheid.
Die aansprakelijkheid is er altijd. Het gaat echter juist om hoe ernstig die aansprakelijkheid is! En dat wordt gebaseerd op alle factoren, en daarbij wordt er ook zeker naar de brancherichtlijnen gekeken. In ieder vonnis waarbij agenten veroordeeld zijn voor artikel 5 en/of 6 wvw wordt er verwezen naar deze richtlijnen. En dan wordt er gekeken naar de verwijtbaarheid, en dat zie je terug in het uiteindelijke vonnis.
Ik vind het eigenlijk zelfs bijzonder om te zien dat een rechter kan oordelen dat iets niet geld als een "bijzondere omstandigheid" als nergens staat wat er gerekend mag worden onder deze bijzondere omstandigheden. Maar de individuele agent wordt daar nu wel op afgerekend.
Ik wil ook absoluut niet beweren dat het wel houden aan de brancherichtlijn niet had geleid tot een veroordeling. (al was die kans misschien wel wat groter geweest) Maar zoals ik hierboven al aangeef, in dit vonnis wordt daar toch wel erg veel naar verwezen.
En tot slot: Het is in dat licht ook opmerkelijk dat justitie om vrijspraak vraagt. Kennelijk was het openbaar ministerie het redelijk met mij eens, anders hadden ze wel meteen gekozen voor vervolging en hadden ze wel een strafeis ingediend.
Alleen dat zou voor mij, als ik in dat verdachte bankje had gezeten, al voldoende zijn om in beroep te gaan tegen dit vonnis. Al was het maar om eens fatsoenlijke jurisprudentie te creëren.