Uit recente evaluatie rapporten van rampen, zoals in Enschede en Volendam, komt telkens weer naar voren dat de samenwerking en herkenbaarheid van de goedwillende vrijwillige hulpverlener (geschoold of leek) nog steeds (in de 21e eeuw!) onvoldoende is.
De herkenbaarheid tussen de verschillende hulpverleners en zelfs tussen hulpverlener en hulpvrager is niet altijd duidelijk.
Een nog kwalijker punt is het feit dat de coördinatie tussen hulpverleners en hulpverlenende instanties onvoldoende is.
In geval van een actuele ramp zullen er altijd, toevalligerwijs, EHV'ers in de buurt zijn en zullen er altijd ongevraagd, vaak vanuit een emotionele band, vrijwillgers willekeurige, ongecoördineerde hulp gaan verlenen. Om deze lering uit genoemde evaluatie rapporten om te zetten in een gecoördineerde hulpverlening hebben wij als RK afdeling het plan opgevat om simpele, doch duidelijk afspraken te maken met EHV'ers, die al dan niet, bij een EHBO vereniging aangesloten zijn. Denk hierbij ook aan het groeiend aantal BHV'ers.
Dit potentiëel aan HV'ers is namelijk vele malen groter dan het aantal HV'ers die het RK kan inzetten.
Het gaat hier dan niet zozeer meer om EH, maar meer om taken te vervullen binnen Opvang en Verzorging, wat valt onder taakveld 3 binnen de huidige NRK structuur.
EH in de eerste minuten na een ramp is namelijk niet te coördineren.
Mijn vraag is of er in den lande reeds RK afdelingen en EHBO verenigingen zijn die een vorm van samenwerking hebben geformuleerd in geval van hulpvraag na een opgeschaalde ramp.
