Misschien is het tijd om je iets over veiligheid te vertellen. Patiëntveiligheid wel te verstaan. Daarbij is een goed begrip noodzakelijk waarom zaken soms zo dramatisch fout lopen met een patiënt. We noemen het dan een complicatie, want dokters maken natuurlijk nooit fouten. Die ontstaan vaak door een aanschakeling van missers die elkaar opvolgen.
En dat is nu net het punt wat ik wilde maken. Daarin heeft Azijnzijkerd namelijk volledig gelijk. Want als je kijkt naar deze ogenschijnlijk eenvoudige casus dan kun je een bijzondere observatie doen, namelijk een aaneenschakeling van medische fouten. Fouten van inhoudelijke aard en fouten in het beleid.
- Een CWK fractuur wordt gemist
- Patient gaat terug naar huis
- Er wordt opnieuw diagnostiek verricht
- De uitslag wordt niet afgewacht
- De patient gaat opnieuw naar huis
- Er blijkt sprake van een instabiele CWK fractuur
- De ambulance wordt besteld voor overplaatsing
Houd dit nu eens even tegen het licht waarbij ieder minimaal Hoog Energetisch Trauma op een plank wordt gepresenteerd. "Want je weet maar nooit". En dat terwijl we hier te maken hebben met een
evident bewezen instabiele CWK fractuur. Daarmee is deze patiënt vitaal bedreigd. En daarmee wil men zo op pad gaan. Fout op fout.
Daarom ben ik het nogmaals hartgrondig met Azijnzeikerd eens. Deze rit moet je nimmer zomaar accepteren als ambulanceverpleegkundige.
Je vraagt de huisarts ter plaatse en je verwacht van deze een helder medisch beleid, dat is opgemaakt in overleg met de neurochirurg. "Dokter, graag wil van u weten wat uw beleid is voor deze patiënt". "Gaan we opereren of blijven we conservatief?"
Daarin betrek je speciaal vervoersgerelateerde zaken als acceleratie, deceleratie en rotatiekrachten. Zaken als adequate pijnbestrijding en misselijkheidsprofylaxe mogen hierin niet ontbreken. Daarin past ook een vorm van moreel beraad. Wat zijn we hier aan het doen met deze man en wat doen we als het mis gaat onderweg. Is de familie hiervan op de hoogte?
Nou..ik kan je vertellen dat je dan nog wel even bezig bent. Voor het einde van je dienst ben je nog niet op pad.
Even voor eigen parochie sprekend. Sedatie in combinatie met pijnstilling is voor deze patiënt echt levensgevaarlijk! Als deze patiënt gewoon volledig beleid heeft, dan zullen we daar ook naar moeten handelen. Dan moet je soms ook gewoon durven doorpakken. En als je het als ambulanceverpleegkundige te link vindt om een patiënt in deze conditie over een afstand van 100 km te vervoeren en je krijgt van de huisarts "nul op rekwest", dan vraag je toch gewoon om back up. Desnoods pak je de telefoon en je vraagt overleg met de dienstdoende H-MMT arts. Gebeurt wel vaker. Samen kunnen we een afweging maken en desnoods doe je een secundaire oproep om de situatie samen ter plekke te beoordelen.
Ga alsjeblieft niet zelf lopen rommelen met sedatie in combinatie pijnstilling, want dat zijn de ingrediënten voor de volgende misser. Als die patiënt snel, veilig en pijnvrij naar Zwolle moet, dan stoppen we er desnoods een tube in.
Expert.
