Gogol, welkom op dit forum en leuk dat je ons komt verwelkomen met jou bijdragen. Hoop dat je een leuke en goede inhoudelijke bijdrage mag leveren.
Allereerst even voor de duidelijkheid ik werk niet bij de politie (al werk ik wel vaak met, en lever bijstand aan hun) maar werk voor de groene dienst 
.
Ten eerste heb jij ten dele gelijk met het feit dat je als Nederlands ingezetene met een buitenlands kenteken mag rijden als je de BPM en MRB betaal. Dit is ingevoerd ergens eind 2013 door de toenmalige staatssecretaris Weekers om ervoor te zorgen dat de veelal oost-blokkers hun kenteken konden houden maar toch mochten rijden met hun buitenlandse plaat. Dit betekend echter wel dat jij dus 2 belastingen betaald (zowel de Nederlandse als het land waar je ingeschreven staat) en dat jij regelmatig opvalt in het reguliere verkeer omdat je feitelijk met een ongeregistreerd kenteken rijd. Deze kentekens zijn vaak maar ten dele bekend bij de controle/handhavingsdiensten in Nederland ondanks de Europese afspraak op een betere uitwisseling. Daarbij komt ook dat er dan alsnog veel fraude gepleegd word (bewust of onbewust) door maar 1 belasting te betalen, of maar 1 keer te betalen en dan blijven schermen met het papiertje dat hij/zij betaald heeft. Dus ja het kan wel, maar het werd op een boel vragen op het moment dat jij gecontroleerd word. Want ik denk niet dat er hier heel veel mensen zijn die graag dubbel willen betalen aan belastingen.
Dank voor de opheldering! Ik had inderdaad al vaag ergens gelezen dat dit een vrij nieuwe maatregel is die is ingevoerd door Weekers. Goed om te weten hoe het precies zit.
Excuus voor de verwarring, ik dacht dat je van de politie was
Het is inderdaad voor de meeste mensen niet aantrekkelijk om in Nederland te rijden met een buitenlands kenteken, vanwege belastingen maar ook vanwege de lastige situatie m.b.t. verzekeringen. Maar daar zijn uitzonderingen op. Ik ben bijvoorbeeld net verhuisd uit Zweden met een auto uit 1980. Die is in Zweden niet belastingplichtig, dus ik betaal geen dubbele belasting. Aangezien deze auto meer dan 25 jaar oud is hoef ik in Nederland ook geen BPM te betalen (en aangezien ik verhuis ben ik sowieso niet bpm-plichtig).
Vanaf 1 februari 2013 moet een auto die ouder is dan 30 jaar uitgebreid gekeurd worden door de RDW, ook als het voertuig geïmporteerd wordt uit de EU/EVA. Het is dan ook geen APK-keuring (die wordt netjes overgenomen uit de andere lidstaat), maar eerder een check of het chassisnummer en dergelijke klopt. Hiervoor moet online een afspraak gemaakt worden met de RDW, een keuring zonder afspraak is niet langer mogelijk. De eerstvolgend beschikbare keuringsafspraak ligt gemiddeld op een maand in de toekomst, waardoor de 14-dagenregeling voor vrijstelling van mrb en bpm dus niet langer relevant is. Een keuringsafspraak maken vóór de verhuizing is onmogelijk, omdat er bij het maken van de afspraak Nederlandse adres- en telefoongegevens verlangd worden.
Ik had dus weinig andere keus dan de eerste maanden in Nederland te rijden met een Zweeds kenteken. Ik krijg van de Belastingdienst netjes een rekening voor mrb vanaf de datum dat ik weer in de BRP ingeschreven sta en rij binnenkort weer gewoon op een Nederlands kenteken. Een bijkomend voordeel voor mij is dat een Zweedse autoverzekering aanmerkelijk goedkoper is dan een Nederlandse (maar niet elke verzekering is er zo happig op dat je met een Zweeds kenteken in Nederland rijdt).
Daarnaast scherm jij met enkele uitspraken van het Europese hof/ Europese verordeningen. Ja dit is allemaal leuk en aardig, maar een Europese afspraak moet altijd nog landelijk worden geregeld. Een verordening is niks meer of minder dan een afspraak tussen de Europese landen dat zij zich aan bepaalde afspraken houden danwel deze gelijkstellen. Deze afspraken moeten nog door de diverse lidstaten in hun parlement worden bevestigd door complete wetten, of aanpassingen aan de wet.
Misschien is het goed verschillende zaken even uit elkaar te halen.
Europese verdragen treden in werking, na ratificatie door de lidstaat, op de in het verdrag vastgestelde inwerkingtredingsdatum. Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) is sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon de naam van het in het in 1957 in Rome gesloten Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap. Dat verdrag trad in werking op 1 januari 1958. Het gewraakte artikel 34 VWEU (ex-artikel 28 VEG), waar de Europese Commissie zich in de interpretatieve mededeling 2007/C 68/04 baseert, maakt al deel uit van het oorspronkelijke, ongeamendeerde verdrag uit 1957. Die bepaling trad dus al in werking op 1 januari 1958. Het Europees Hof van Justitie is de enige instantie die zich mag buigen over de interpretatie van de verdragstekst.
Europese verordening is een Europees wetgevingsinstrument dat direct in werking treed en dus niet eerst in nationale wetgeving omgezet hoeft te moet worden. Hetzelfde geldt voor een
Europees besluit, dat in tegenstelling tot een verordening geen maatregel van algemene strekking is, maar gericht is aan een adressant (een lidstaat, een EU-burger of een groep EU-burgers).
Verordeningen en besluiten zijn de hardste wetgevingsinstrumenten die er op Europees niveau beschikbaar zijn. Daarom is het leeuwendeel van de Europese wetgeving geen verordening of een besluit, maar een
Europese richtlijn. Deze richtlijn geeft de kaders aan waaraan nationale wetgeving moet voldoen en moet dus inderdaad eerst in nationale wetgeving omgezet worden. In een Europese richtlijn wordt een uiterste implementatiedatum gegeven waarvóór de nationale wetgeving moet zijn aangepast.
Het Europees Hof van Justitie heeft in 1964 geoordeeld dat de Europese verdragen een autonome rechtsorde in het leven hebben geroepen die boven het recht van de lidstaten staat (arrest Costa/ENEL). Een jaar eerder, bij het arrest Van Gend en Loos, heeft het hof tevens geoordeeld dat het Europees recht een rechtstreekse werking heeft in de rechtsordes van de lidstaten, wat betekent dat de lidstaten en de Europese instellingen niet alleen elkaar voor het gerecht kunnen dagen met een beroep op de verdragen, maar dat burgers en bedrijven zelf ook hun overheid kunnen dagen met een beroep op Europese wetgeving. Het hof heeft in andere zaken geoordeeld dat bij verdragsartikelen, verordeningen en besluiten de rechtstreekse werking horizontaal en verticaal is, dat wil zeggen dat burgers en bedrijven ook andere burgers en bedrijven kunnen dagen met een beroep op Europees recht. In het geval van richtlijnen is de rechtstreekse werking slechts verticaal, dat wil zeggen dat burgers en bedrijven slechts de overheid kunnen dagen met een beroep op Europees recht.
En daarbij is de ene uitspraak/ verordening de andere niet. Zo ligt er een Europese verordening over de accijns, maar word die door elke lidstaat op een andere manier uitlegt waardoor er grote verschillen zijn tussen de handhaving en heffing hierin.
Dit zijn dan ook geen Europese verordeningen, maar Europese richtlijnen. Bijvoorbeeld richtlijn 92/83/EEC over alcoholaccijns en richtlijn 2011/64/EU over tabaksaccijns. Die richtlijnen kunnen lidstaten inderdaad
gold-platen zover ze maar willen. Het Europees Hof van Justitie is echter de enige instelling die de richtlijn mag interpreteren en bepaalt dus wat de minimumeisen zijn die in de richtlijn worden gesteld.
Dit zelfde geld voor bijvoorbeeld de BPM/MRB en andere belastingwetten. Ook onze WVW en RVV verschilt tussen die van andere landen. Zo moeten bijvoorbeeld in Duitsland alle voertuigen op de openbare weg een kenteken hebben, waar deze in Nederland niet verplicht is voor de MMBS/landbouwvoertuigen. Moet een motorrijder in Frankrijk verplicht een gele hesje dragen waar dit in andere landen niet verplicht is etc. Zo heb je dus ook kentekens die alleen gelden voor het land waarin ze worden afgegeven.
Zo heeft Nederland het 1-dagskenteken en handelaarskenteken wat alleen maar in NL gevoerd mag worden. Dit geld ook voor andere landen binnen de unie. Voor het handelaarskenteken zijn echter 2 uitzonderingen. 1 Gebruik binnen de BeNeLux is vrij zolang je maar bezig ben binnen de kaders van het handelaarskenteken (proefrit, garage-garage etc), 2 Grens overschrijdend verkeer met commerciele voertuigen (vrachtwagens/bestelbus) van plaats van aankoop naar afleveradres via de kortste weg. Ook voor deze laatste gelden uiteraard de bepalingen voor het geldig voeren van dit kenteken (geen lading, papieren direct toonbaar) en dat de bepalingen niet gelden voor personenvoertuigen.
Omdat Duitsland een stukje groter is dan NL heeft Duitsland ipv een 1-dagskenteken het 5 daagse Kurzzeitkennzeichen gecreërd. Deze is dus enkel geldig binnen Duitsland (en via een verdrag Oostenrijk) en niet daar buiten. Nu hebben we het hier over NL en Duitsland, maar bijna elk land hebben wel soort gelijke kentekens echter zie je deze hier (bijna) nooit omdat er met name tussen NL en Duitsland een grote markt is voor 2e hands voertuigen. Gaat het naar andere landen dan word er gewoon een exportkenteken geregeld omdat dit makkelijk is (langere duur, zeker dat deze in alle landen word erkend) of gaat de auto op een andere manier op transport.
Dit is het standpunt van de Nederlandse overheid. De Europese Commissie stelt zich in de interpretatieve mededeling 2007/C 68/04 op het standpunt dat een lidstaat op basis van artikel 34 VWEU (ex-artikel 28 VEG) elk tijdelijk kenteken van een andere lidstaat moet erkennen, zelfs als het tijdelijke kentekenbewijs wezenlijk verschilt van het model in Richtlijn 1999/37/EG. Dit standpunt is door de Duitse overheid overgenomen. Het Nederlandse 1-dagskenteken mag je dus van de Duitse overheid wél in Duitsland voeren, ook al zegt de uitgever van dat kenteken, de Nederlandse overheid dat dat niet mag.
Om een verhaal kort te maken. Verblijf je in NL en ben je geen student/toerist dan moet je voor het gebruik van jou auto gewoon belasting betalen (vergunningen daarbuiten gelaten). En ook al is een kenteken in een land een geldig kenteken, dit kenteken hoeft niet overal geldig te zijn. Ben jij van mening dat er door een Europese uitspraak/verordening dit wel het geval is en jij geen boete hoeft te betalen. Dan wens ik jou veel succes met het aanspannen van een lange en kostbare zaak tegen de Nederlandse staat. Vraag me dan wel af of jou dit wel waard is als jij gewoon simpel een auto wil im-, exporteren. Waarom niet een paar tientjes meer betalen voor een kenteken waarvan je zeker weet dat deze geldig is, ipv veel kosten op je nek halen.
Een proefproces is inderdaad de beste manier om eindelijk eens duidelijkheid te scheppen in de wirwar van interpretaties. Iemand zou dus met een Duits kurzzeitskennzeichen in Nederland rond moeten gaan rijden, een boete van de politie moeten uitlokken en vervolgens deze boete via de rechter moeten aanvechten, met een beroep op artikel 34 VWEU (waarbij hij zich gesteund weet door de interpretatieve mededeling van de Commissie). Omdat de Nederlandse rechter het Europees recht niet mag interpreteren (het voorrecht van het Europees hof) zal de rechtbank dan een
prejudiciële vraag stellen aan het Europees Hof van Justitie over of artikel 34 VWEU ook betrekking heeft op het voeren van een tijdelijk kenteken in een andere lidstaat.
Dat dit voor een gemiddelde autohandelaar teveel rompslomp is doet uiteraard niet ter zake. Het gaat er in dit topic niet om of het
het waard is om met een Duits kurzzeitskennzeichen in Nederland te gaan rijden, de vraag is of het
mag (nogmaals, de Europese Commissie en Duitsland zeggen dat het mag, Nederland zegt van niet).
