Ambulancechauffeur wint Zilveren Zeepkist: 'Gun patiënt zijn einde'

[Lunatum]

Misschien een klein schopje, maar ik wil hier nog wel op reageren

Toen mijn vader in het ziekenhuis werd opgenomen (Rijnstate, Arnhem) met kanker en uitzaaiingen, werd dit wel degelijk gevraagd aan mijn vader. Dit werd ook in het dossier opgenomen.

Wij hebben regelmatig naar de SEH terug moeten keren, waarbij iedere keer weer die vraag gesteld werd, omdat men er niet vanuit ging dat wat in het patientendossier stond actueel was. Hun redenatie was "Misschien dat er een moment was waarbij ons vader weer wilde vechten voor zijn leven en dus ook gereanimeerd wilde worden."

Ik denk dat het ook bij een eerder afgesproken niet-reanimerenbeleid gevraagd hoort te worden of die wens nog steeds actueel is. inzichten van patienten veranderen, ook ten aanzien van en NRNB beleid. Het is de van de arts om dat na te gaan. Voor de patient en familie kan dat heel confronterend zijn.

[RAdeR]

V&VN Ambulancezorg steunt discussie ethisch dilemma reanimatie kwetsbare ouderen  
 
 



De beroepsvereniging voor de ambulancesector, V&VN Ambulancezorg, herkent het ethische dilemma zoals geschetst in het artikel in de Volkskrant van zaterdag 23 september dat gaat over het reanimeren van kwetsbare ouderen. Indien nodig een reanimatie opstarten, het lijkt zo logisch...


Met de kop Reanimatie ouderen vaak onnodig: 'Gun patiënten een rustige dood' zwengelt een ambulancehulpverlener in een artikel in de Volkskrant de discussie aan of het reanimeren van kwetsbare ouderen in veel situaties wel zo zinvol is.

De beroepsvereniging V&VN Ambulancezorg steunt de discussie die hierover gevoerd wordt. Voorzitter Albert van Eldik: “Lang niet altijd levert de reanimatie van kwetsbare oudere mensen het gewenste resultaat op. Mensen zullen van te voren moeten nadenken over al dan niet reanimeren. Een niet-reanimerenpenning kan een van de manieren zijn om dit kenbaar te maken aan ambulancehulpverleners.”

Het is een onderwerp dat gevoelig ligt en waaraan veel, ook juridische en technische, haken en ogen zitten. Want bijvoorbeeld: hoe weet je in een vaak hectische situatie dat een in principe reanimatiebehoeftige niet gereanimeerd wil worden? Het dilemma geldt niet alleen de ambulancebemanning maar ook de centralisten op de meldkamer ambulancezorg. Deze professionals starten in voorkomende gevallen een melderinstructie op waarbij zij een leek telefonisch instrueren om, in afwachting van professionele hulp die zij aansturen, te beginnen met reanimeren.

Ina Bolt, ambulanceverpleegkundige en secretaris van V&VN Ambulancezorg: “Dat is de keerzijde van het strakke protocollaire werken binnen de ambulancesector. Het is ook een van de vraagstukken waar wij als beroepsvereniging graag mee aan de slag willen. Met elkaar de discussie aangaan maar ook met de mensen die het betreft. Het getuigt juist van professionaliteit als je samen nadenkt over waar je mee bezig bent en je van daaruit met elkaar kunt komen tot afspraken en veranderingen die wenselijk zijn. Daarmee maak je protocollen dynamisch in plaats van statisch.”

Ook een uitzending van Zembla op zaterdag 23 september ging over de kansen en gevolgen voor kwetsbare ouderen, met vaak complicerende aandoeningen, na reanimatie. Deze uitzending betreft specifiek het reanimatiebeleid binnen verzorginghuizen.

Ambulancehulpverleners, waaronder centralisten van de meldkamer ambulancezorg, die hier actief mee aan de slag willen kunnen dit per mail kenbaar maken aan de beroepsvereniging via info@beroepsverenigingambulancezorg.nl

 
http://ambulancezorg.venvn.nl/Home/tabid/2014/ctl/Details/ArticleID/5508/mid/11765/VenVN-Ambulancezorg-steunt-discussie-ethisch-dilemma-reanimatie-kwetsbare-ouderen.aspx

[RAdeR]

Reactie Hartstichting op Zembla-uitzending
vrijdag 23 september 2011


De Nederlandse Hartstichting staat pal achter vorm en inhoud van de 6 minutencampagne die als doel heeft te bereiken dat meer mensen een hartstilstand buiten het ziekenhuis overleven. Dit laat zij weten naar aanleiding van de uitzending van Zembla 'Niet reanimeren a.u.b.' die vanavond is uitgezonden op Nederland 2. Uit de uitzending komt het beeld naar voren dat de Hartstichting een te rooskleurige voorstelling geeft van reanimeren en dat de ethische discussie over reanimatie ontbreekt.


De Hartstichting is van mening dat Zembla de 6 minutencampagne te kort doet. "Ik durf ronduit te stellen dat de campagne, die in 2007 is begonnen, een groot succes is. Veel mensen hebben de afgelopen jaren een reanimatie- en AED-cursus gevolgd en de resultaten mogen er zijn: jaarlijks worden ruim 1000 mensen, dat zijn gemiddeld 3 mensen per dag, met een acute hartstilstand gered. Dat is een verdubbeling ten opzichte van vijf jaar geleden", aldus directeur Hans Stam, van de Hartstichting.

De Hartstichting gaat door met de 6 minutencampagne, waarvoor in de samenleving een breed draagvlak bestaat. Onder meer de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie, het Rode Kruis, Oranje Kruis, Nederlandse Reanimatie Raad en de Hart & Vaatgroep hebben aangegeven onverkort achter de campagne van de Hartstichting te staan.

Ethische dilemma's
De Hartstichting is zich ten volle bewust van de (ethische) dilemma's rond het thema reanimeren en heeft die bij de lancering van de campagne en andere gelegenheden ook zelf ter discussie gesteld. De Hartstichting juicht toe dat Zembla aandacht aan het onderwerp reanimeren besteedt. Helaas zijn in het programma een aantal zaken door elkaar gehaald.

De Hartstichting richt zich met de 6 minutencampagne op gewone burgers die thuis, op straat, in de winkel en op het sportveld kunnen reanimeren. De campagne richt zich niet op reanimeren in de zorgcentra (ziekenhuizen, verpleeghuizen en ambulances), waar het meestal gaat om oudere patiënten die al ziek zijn. Als ambulancehulpverleners, artsen en andere zorgverleners zich onder druk voelen gezet door de campagne, dan betreurt de Hartstichting dat.

Stam: "Ik neem de uitzending van Zembla serieus en bekijk of we daar lessen uit kunnen trekken. Daartoe zal ik contact opnemen met de zorgprofessionals die in de uitzending aan het woord komen. De Hartstichting heeft volop meegedaan aan de discussie over (ethische) dilemma's rond reanimeren en blijft dat doen."  

http://www.hartstichting.nl/actueel/nieuwsoverzicht/reactie_hartstichting_op_zembla-uitzending/

[BRWVianen]

Misschien moet je, heel kort door de bocht, de vraag ook voorleggen aan iedere patiënt die in het ziekenhuis wordt opgenomen.

Ik zie op de SEH met enige regelmaat patiënten met een ernstige aandoening zoals hartfalen, COPD of kanker die acuut ziek binnenkomen en waarbij nog nooit een beleid is afgesproken, terwijl ze al jaren onder controle zijn op de polikliniek. Specialisten moeten daar meer aandacht aan besteden bij poliklinische controles van deze patiëntengroepen. Dat voorkomt dat je op de SEH voor het blok gezet wordt en een niet-reanimeren beleid moet afspreken bij iemand die je niet kent. Hoe goed je het ook uitlegt, patiënten en familie reageren daar niet altijd even begripvol op.

Daar ben ik het wel mee eens, artsen moeten vaker een beleid afspreken. Ik loop stage als verpleegkundige op een long-oncologie afdeling. Vaak zien we mensen achteruit gegaan en bedenk je je wel is het verstandig om iemand te reanimeren want hoe komt die gene daar uit als die het overleefd. Ik vind dat artsen standaard een zogenaamd 'codebeleid' met patienten moet afspreken zodat de verpleegkundigen ook weten waar ze aan toe zijn. Ik kan me voorstellen dat op sommige afdelingen het niet strak gedaan wordt maar ik vindt zelf wel dat op een afdeling met patienten met ernstige long (oncologische) klachten dat dit echt gedaan moet worden.