Ik vroeg me alleen af, je geeft aan dat er wanneer er bij een moeilijke intubatie geen tube ingebracht kan worden er over gegaan kan worden op een LMA. Maar wat is de reden dat er niet gelijk voor een LMA wordt gekozen?
In het ziekenhuis waar ik werk hebben we (nog) geen LMA-Supreme, dus dan hebben we geen beveiliging tegen aspiratie. Bij bepaalde ingrepen, zoals een laparoscopie (een kijkoperatie in de buik, waarbij de buikholte opgeblazen wordt met CO2) heb je meer kans op aspiratie, ondanks dat de patiënten nuchter zijn, er zit toch altijd nog maagzuur in de maag en dat wil je echt niet in de longen hebben, dus dan gebruiken wij altijd een endotracheale tube en een maagsonde. Een maagsonde inbrengen langs de gewone/oude LMA geeft lekkage, dus dat is niet mogelijk. Ook bij langere ingrepen gebruiken we een tube, omdat het larynxmasker dan drukplekken kan geven in de mond-/keelholte.
Zijn er situaties in de pre-hospitale zorg te bedenken waar de LMA (-S) contra-indiceerd is ? En zo ja dan zal de ETI toch ook in het pakket moeten zitten als secundair device (indien de LMA-S als primair device wordt gezien). Alleen hoe voorkom je dan dat, indien de ETI in nood wel gezet dient te worden, dat ambulanceverpleegkundigen onvoldoende getraind zijn in deze techniek?
Ik heb zo gauw geen contra-indicaties gevonden voor een LMA-S in de pre-hospitale zorg. Wat betreft ETI als secundaire techniek, daar ben ik op tegen. Als je ziet dat direct na training het slagingspercentage al niet eens heel hoog ligt en na 3 maanden ook nog een drastisch daalt, word het nog slechter wanneer je het de secundaire device gaat maken.
Ik denk dat indien je echt een contra-indicatie hebt voor een LMA in de prehospitale zorg, of in het geval dat die je toch geen veilige luchtweg krijgt je een MMT-arts erbij moet laten komen die dan kan intuberen en tot die tijd moet je het misschien toch proberen met kap/ballon of misschien toch tijdelijk met een niet ideale luchtweg via de LMA.