Dit is al een tijdje geleden, afgelopen zomer zelfs, maar het staat me nog erg helder voor de geest:
In een niet nader te noemen dorp werden motorcrosswedstrijden gehouden. Voor degenen die niet weten wat motorcross inhoudt: Stel je twintig tot dertig mafk... crossmotors voor, die zo hard mogelijk over een modderig, relatief smal paadje scheuren, onderweg nog een paar schansen nemend. Wat er aan de andere kant van die schans staat is vaak niet te zien, dus als daar een crosser onderuit gaat is de kans aanwezig dat er iemand bovenop landt... De marshalls die met de gele vlag horen te wapperen als zoiets gebeurt letten ook niet altijd op, en dat het publiek tijdens een race gewoon de baan oversteekt helpt de veiligheid ook niet echt.
Maar goed, we stonden daar met een man of twintig aan ehbo'ers en er was een arts aanwezig. De betreffende man was een bedrijfsarts. We vroegen ons aan het begin van de dag af of een bedrijfsarts wel genoeg kennis van zaken heeft om traumatologische handelingen te verrichten. We kregen het antwoord op deze retorische vraag in de loop van de dag.
Om te beginnen kwam er in de middagpauze een Engelse jongeman de poli inlopen, die iets aan zijn knie had. De arts was op het moment dat hij binnenkwam nog aan het bellen op z'n mobiel. Ik geloof dat hij zijn vrouw aan de lijn had. Hij loopt naar buiten, voor een beetje privacy, prima, maar hij ging vervolgens gewoon een dikke twintig minuten door met bellen, terwijl hij wist dat er binnen iemand lag te wachten.
De kwalificaties gingen verder prima, zonder noemenswaardige ongelukken. De finales gingen beduidend minder vlekkeloos. Het regende zacht, zodat het zand modder werd, en de portofoon was geen moment stil. Er werden in een kleine twee uur drie ambulanceritjes verzocht (met de eigen ambu), en 2 externe GGD-ambulanceritten. Op een gegeven moment, tussen de finale en de superfinale was het heel even rustig. De arts liep naar de start toe, 'om eens even te zien', maar werd weer opgeroepen. Wat de man dacht is ons nog steeds een raadsel, maar hij reageerde door... zijn portofoon uit te zetten. Een EHBO-er die het zag vertelde dit over de porto, en ging naar de arts toe om hem te vertellen dat hij nodig was. Met tegenzin vroeg hij naar de ernst van het letsel. Het was niet levensbedreigend, wat de arts als voldoende reden zag om rustig de start af te wachten (ca. 5 - 10 minuten), en zich daarna pas weer op de poli te melden.
Tijdens de superfinale ging het goed mis. Een crosser viel van zijn motor, ging dwars door de boarding heen, greppel in, greppel uit en kwam tegen het hekwerk tot stilstand. De arts werd er per ambulance heengereden, maar had vervolgens geen flauw idee wat hij moest doen. De harde nekkraag die we hadden meegekregen ("Die is ALLEEN voor de arts!"), kon hij niet gebruiken, de benodigde infusen kon hij niet prikken (hij stond er maar een beetje mee in zijn hand), en de brancard wist hij niet te gebruiken. Een ehbo-er die CC-verpleegkundige van beroep is heeft die taken overgenomen (wat dus eigenlijk helemaal niet mag, maarja, wat moet je anders?), en in no-time waren de traumaheli en een GGD-ambulance ter plaatse, maar die arts had het dus flink verpest. Als 'onze' verpleegkundige er niet was geweest...
De jongen had inwendig letsel (wandelende nieren geloof ik) en een hersenkneuzing (om van de overige kneuzingen maar te zwijgen), maar is na behandeling in het ziekenhuis na drie dagen naar huis gegaan. De arts is geloof ik (hoop ik) niet meer gewenst op motorcrosses. Wat ik me afvraag, zijn er nog meer mensen die dit negatieve ervaringen hebben met professionals cq. artsen tijdens ehbo-inzetten of daarbuiten?
