Vuurwapens en psychologische keuring

Auteur Topic: Vuurwapens en psychologische keuring  (gelezen 15031 keer)

0 gebruikers (en 3 gasten bekijken dit topic.

Red

  • HAP Eenheid Amsterdam
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 5,255
Reactie #30 Gepost op: 1 februari 2012, 20:10:01
Gelieve de vermissing van de collega uit Groningen niet in dit topic te bespreken, deze reacties zijn verwijderd. Het gaat hier over het algemene plaatje en niet over individuele gevallen.

On topic dus.
Success is born out of arrogance, but greatness comes from humility.


Henk

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 6,891
Reactie #31 Gepost op: 1 februari 2012, 22:13:45
Dat is wel 'n erg middeleeuwse en bekrompen visie, hé.

Reality is a bitch. Deal with it.  98uiye

Niets middeleeuws aan, eerder jaren 90 (zoek maar eens op Wouter Buikhuisen).  Helaas nooit echt goed meer onderzocht, maar feit is dat er een erfelijke component zit in wat iemands gedrag, naast omgevings-, culturele- en sociale omstandigheden, wat bepaalt voor een individu hoe op bepaalde situaties wordt gereageerd en welke keuzes hij maakt. De mens is geen product van zijn opvoeding.
Dus ik bedoel met aanleg is niet alleen erfelijkheid, maar ook hoe iemand zich ontwikkeld heeft naar aanleiding van wat deze mens zoal meegemaakt heeft en hoe hij is opgegroeid. Die factoren zijn te onderzoeken.

Ik vind "Reality is a bitch. Deal with it"  een hoog schouderophalen gehalte hebben, maar het gedeelte "deal wth it" staat me wel weer aan.


Pully

  • agent van politie, ex wmr KMar
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,179
  • Waakzaam en Dienstbaar? Dat zijn we toch allemaal?
Reactie #32 Gepost op: 1 februari 2012, 22:55:53
Inmiddels is er veel geschreven over de keuring van de politie en over het al dan niet mee naar huis nemen van het vuurwapen.

En eigenlijk ga ik toch weer hetzelfde zeggen als een aantal andere hier. Voor wat betreft de keuring, hij mag van mij wel iets strenger. Dat is een persoonlijke mening en heeft niet zozeer te maken dat er dan wel voorkomen wordt dat zulke tragische incindenten gaan gebeuren.

Ik las een reactie dat iemand die in de opleiding zit geen stress heeft?? Helaas ben ik even kwijt wie dat schreef, maar zou diegene dat graag even willen uitleggen hoe hij/zij hier bij komt? Zover ik weet lopen de studenten die vuurwapendragend zijn gewoon mee met de dienst. Deze studenten draaien gewoon mee in de noodhulp en dergelijke. Dus deze studenten worden wel degelijk aan stress en andere factoren zoals traumatische ervaringen blootgesteld. Zij  komen ook gewoon bij incidenten met vuurwapengevaarlijke verdachten, overvallen, straatroven, zware ongevallen, reanimatie's en wat nog meer.

Verder wil ik kort kwijt dat een psycholoog echt niet alle gevallen eruit kan filteren en wat ook al eerder is gezegd iedereen heeft een breekmoment. Ik heb zojuist al enkele incidenten genoemd die traumatisch zouden kunnen zijn. Ik zeg niet dat het voor iedereen is. Maar ik kan heel goed begrijpen dat als jij in bijvoorbeeld 3 weken tijd 4 reanimatie's hebt en een dodelijk ongeval, dat er dan iets knapt bij je. Ik zeg niet dat ik begrijp dat je jezelf van het leven beroofd!!
Maar kan wel begrijpen dat het dan even te veel voor je is. En dan maakt het niet uit hoe ervaren je bent, maar als jij het niet aangeeft dan kan een collega je ook even uit de wind halen. Dat heb ik namelijk gezien, dat een collega gewoon even van de noodhulp werd gehaald.

En de nazorg dat ligt er maar net aan wat je werkplek is en wie je leidinggevende is. Als jij op een werkplek werkt waar een machocultuur heerst, dan zal je niet zo snel aangeven dat er dingen spelen, omdat je dan bang bent dat mensen je zwak vinden. Als je op een werkplek werkt waar mensen meer open zijn en meer hun eigen dingen vertellen, dan zal je die stap sneller maken.
het bovenstaande is mijn persoonlijke mening en niet die van de organisatie's waarvoor ik werkzaam ben.


.G illes

  • Criminoloog (UGent)
  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 94
Reactie #33 Gepost op: 1 februari 2012, 22:56:34
Niets middeleeuws aan, eerder jaren 90 (zoek maar eens op Wouter Buikhuisen).  Helaas nooit echt goed meer onderzocht, maar feit is dat er een erfelijke component zit in wat iemands gedrag, naast omgevings-, culturele- en sociale omstandigheden, wat bepaalt voor een individu hoe op bepaalde situaties wordt gereageerd en welke keuzes hij maakt. De mens is geen product van zijn opvoeding.
Dus ik bedoel met aanleg is niet alleen erfelijkheid, maar ook hoe iemand zich ontwikkeld heeft naar aanleiding van wat deze mens zoal meegemaakt heeft en hoe hij is opgegroeid. Die factoren zijn te onderzoeken.

Ik vind "Reality is a bitch. Deal with it"  een hoog schouderophalen gehalte hebben, maar het gedeelte "deal wth it" staat me wel weer aan.

Ik hoef Buikhuisen niet op te zoeken, hoor. Ik heb 'n gedeelte van mijn paper gebaseerd op zijn inzichten.  ;)

Ik ontken ook de invloed van natuurlijke factoren niet, maar ik spreek dan ook van determinisme. Dat is iets anders. De aanwezigheid van erfelijke factoren staat overigens niet haaks op mijn bovenstaande factoren, evenmin beweer ik dat de mens 'enkel een product is van zijn opvoeding'. Dat is namelijk sociaal determinisme, wat ik evenmin aanhang.

Het kan best zijn dat sommige mensen worden geboren met 'n natuurlijk 'hogere' tolerantiegrens. Dat wil evenwel niet zeggen dat ze onfeilbaar zijn. Ik zie de contradictie niet.

En de uitspraak draait vooral om de 'deal with it'. Problemen aanpakken, fouten toegeven, inzichten verruimen.

Als 'n bijnoot: vreselijk wat Buikhuisen (academisch) heeft moeten meemaken. Maar gelukkig heeft men op het einde toch het licht gezien.  :)


kens62

  • Kerninstructeur C2000
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 627
Reactie #34 Gepost op: 1 februari 2012, 23:11:26
De psychologische keuringen / stabiliteitstesten zijn en blijven momentopnamen.
De interpretatie van de verkregen onderzoeksresultaten blijft mensenwerk.

Balangrijker blijft de sociale controle van de collega's die negatieve gedragsveranderingen bespreekbaar durven te maken bij de collega zelf of bij leidinggevenden of vertrouwenspersonen.

En dan nog... niet alles is te voorkomen en alleen zij die geholpen willen worden worden geholpen.
Al mijn berichten zijn louter op persoonlijke titel en kunnen nooit op welke wijze dan ook in verband worden gebracht met de mening van mijn werkgever


M@rcel

  • Werkzaam in opsporingsland Hobbyfotograaf
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 814
  • "Servo Per Amikeco"
Reactie #35 Gepost op: 2 februari 2012, 20:32:58
Wat stel je dan voor, wie moet er dan anders naar kijken dan een psygoloog.  Alles is mogelijk, er zijn zeer geavanceerde testen waar bijna alles in naar voren komt, ik denk alleen dat er dan te veel kandidaten af zullen vallen en het kost wat. Labiele ruimtevaarders zijn er niet. Het gaat ookniet om de moment opname, maar om aanleg.

Ten tijde van de test misschien, echter na hun terugkeer op aarde zijn er toch ook een aantal de weg kwijt geraakt; waren ineens overtuigd van de aanwezigheid van buitenaards leven en UFO's....  :-\

Geeft alleen maar aan dat dit soort testen momentopnamen blijven en je nooit kan voorspellen hoe mensen na verloop van tijd kunnen reageren. Ook Defensie worstelt al jaren met die probleem; denk maar aan de militairen die terug kwamen uit o.a. Libanon en Bosnië.
Het is dan wel heel makellijk om de schuld bij de psychologen en selectiecommissies op het moment dat het fout gaat.

Kortom, deze problematiek zal altijd blijven bestaan, dus ja "shit happens", maar dat maakt het niet minder erg!

Verder wel opvallend dat de discussie weer oplaait over het thuis voorhanden hebben van een dienstwapen....
Blijkbaar is er wel vertrouwen om deze mensen elke dag met een dienstwapen de straat op te sturen, maar niet genoeg vertrouwen om deze mee naar huis te nemen want ja stel je voor dat....
 
Kom op zeg, er zijn toch ook duizenden sportschutter die een of meer wapens thuis hebben. Of hebben deze ook allemaal een psychologische test en stabiliteitsonderzoek moeten ondergaan?

Grtz,
Marcel


Diamondback

  • is BHV-er/ EHBO-er. was HBT-er
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 8,430
  • Diamondback, verslaafd aan Colt en de brandweer!
Reactie #36 Gepost op: 2 februari 2012, 21:49:54
Nope.

En we zien waar 1 daad van een gek toe leidt. Teveel aandacht. Been there - some guy is fittin' me a shirt.

Anderzijds zou het juist bij de overheid niet moeten gebeuren. De werkgever weet wat voor een stress zijn werknemer dagelijks voor de kiezen krijgt en heeft dus een zorgplicht.

En ik lijk wel een overslaande langspeelplaat. Wordt er actief- zowel repressief als preventief- iets gedaan om de agent in de opleiding en tijdens zijn loopbaan te ondersteunen?


Bengi

  • P-GLM
  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 239
Reactie #37 Gepost op: 2 februari 2012, 22:10:52
De werkgever weet wat voor een stress zijn werknemer dagelijks voor de kiezen krijgt en heeft dus een zorgplicht

Word er actief- zowel repressief als preventief- iets gedaan om de agent in de opleiding en tijdens zijn loopbaan te ondersteunen?

Tijdens mijn eerste praktijk kwartiel hebben wij een aantal presentaties gezien van afdelingen en personen die er zijn om ons (de agent op straat maar ook die op de opleiding) te ondersteunen op dit gebied. Denk aan een Team Bedrijfs Opvang (TBO), Arbo-arts, psycholoog, vertrouwenspersoon enz. Mochten deze er niet uit komen of adviseren ze andere (prof.) hulp word dit ook geregeld. Op verzoek buiten de leiding om.

Na een mislukte reanimatie of andere ingrijpende gebeurtenis neemt het TBO vanuit zichzelf contact op met de betrokken medewerker(s). Soms gaat dit zo snel dat wanneer je op bureau aan komt ze al op je zitten te wachten in de kantine. Zij doen wanneer nodig de eerste opvang en kunnen je verhaal aanhoren maar ook advies geven en doorverbinden met de juiste personen. Dit zijn allemaal blauwe collega's dus die weten hoe de vork in de steel zit.

Met dit TBO heb ik 1 keer contact gehad, vond het best prettig. Alleen was het maar om even het verhaal bij iemand kwijt te kunnen die niet bij de desbetreffende gebeurtenis is geweest maar toch precies begreep wat ik bedoel..
"de door mij gepubliceerde uitingen vertegenwoordigen uitsluitend mijn persoonlijke mening en niets meer dan dat"


Pully

  • agent van politie, ex wmr KMar
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,179
  • Waakzaam en Dienstbaar? Dat zijn we toch allemaal?
Reactie #38 Gepost op: 2 februari 2012, 22:15:39
Tijdens mijn eerste praktijk kwartiel hebben wij een aantal presentaties gezien van afdelingen en personen die er zijn om ons (de agent op straat maar ook die op de opleiding) te ondersteunen op dit gebied. Denk aan een Team Bedrijfs Opvang (TBO), Arbo-arts, psycholoog, vertrouwenspersoon enz. Mochten deze er niet uit komen of adviseren ze andere (prof.) hulp word dit ook geregeld. Op verzoek buiten de leiding om.

Na een mislukte reanimatie of andere ingrijpende gebeurtenis neemt het TBO vanuit zichzelf contact op met de betrokken medewerker(s). Soms gaat dit zo snel dat wanneer je op bureau aan komt ze al op je zitten te wachten in de kantine. Zij doen wanneer nodig de eerste opvang en kunnen je verhaal aanhoren maar ook advies geven en doorverbinden met de juiste personen. Dit zijn allemaal blauwe collega's dus die weten hoe de vork in de steel zit.

Met dit TBO heb ik 1 keer contact gehad, vond het best prettig. Alleen was het maar om even het verhaal bij iemand kwijt te kunnen die niet bij de desbetreffende gebeurtenis is geweest maar toch precies begreep wat ik bedoel..

In A-A heet het TBO het ZIG team. Zelfhulp Ingrijpende Gebeurtenissen team, maar verder werken zij het zelfde.

Mooi dat je er een positieve ervaring aan over hebt gehouden en dat je het gewoon verteld. De meeste collega's zullen dat niet zou snel zeggen hoor!!
het bovenstaande is mijn persoonlijke mening en niet die van de organisatie's waarvoor ik werkzaam ben.


Bengi

  • P-GLM
  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 239
Reactie #39 Gepost op: 2 februari 2012, 23:03:45
In A-A heet het TBO het ZIG team. Zelfhulp Ingrijpende Gebeurtenissen team, maar verder werken zij het zelfde.

Mooi dat je er een positieve ervaring aan over hebt gehouden en dat je het gewoon verteld. De meeste collega's zullen dat niet zou snel zeggen hoor!!

Ik heb er ook veel verschillende (vooral negatieve) verhalen over gehoord. Ik als nuchtere Hollander had de insteek, eerst zelf zien dan pas geloven. Ik heb het als positief ervaren, maar dat ligt natuurlijk ook aan de persoon waarmee je contact hebt.

Misschien hoort het trouwens ook wel een beetje bij de cultuur. Hier werd namelijk voor gewaarschuwd. Zo van, ik ben politieagent en het komt allemaal wel goed, ik heb nergens behoefte aan.
"de door mij gepubliceerde uitingen vertegenwoordigen uitsluitend mijn persoonlijke mening en niets meer dan dat"