hulp bij zelfdoding

[Gast48368]

 

Was dit plaatje nodig? ? ?

Ik heb hem liever weer weg.

[Gast48368]

Ik doelde meer op iemand die zijn polsen al heeft doorgesneden / iemand die al is gesprongen en nog leeft. Iemand die nog met het mes in zijn handen staat, of roept dat hij gaat springen is een ander verhaal, daar moet met spoed een psychiater bij komen.
En ik vind het niet 'normaal' dat iemand dood wil, maar het gebeurd wel...

Het is misschien niet normaal, maar dit zijn veelal mensen die te lief voor deze wereld zijn, en daardoor deze harde maatschappij niet meer aankunnen.Ze kunnen niet meer denken zoals wij denken. Daarom kunnen wij ze ook niet begrijpen.

Daardoor ben ik recent in de zeer nabije omgeving 2 kanjers verloren, die het dus beide in 1 keer "goed" hebben gedaan.

Ik heb zeer veel respect voor ze, je bent nogal wat lef nodig om dit te kunnen.

[Delta]

Het is misschien niet normaal, maar dit zijn veelal mensen die te lief voor deze wereld zijn, en daardoor deze harde maatschappij niet meer aankunnen.Ze kunnen niet meer denken zoals wij denken. Daarom kunnen wij ze ook niet begrijpen.

Daardoor ben ik recent in de zeer nabije omgeving 2 kanjers verloren, die het dus beide in 1 keer "goed" hebben gedaan.

Ik heb zeer veel respect voor ze, je bent nogal wat lef nodig om dit te kunnen.

Nu vergeet je mensen met schulden, of psychiatrische patienten, of mensen met een onverwerkt trauma of...

[Gast48368]

Nu vergeet je mensen met schulden, of psychiatrische patienten, of mensen met een onverwerkt trauma of...

Ik vergeet niemand, ik zei veelal....

[Miekje]

Ik denk inderdaad ook dat het zo is dat als mensen dreigen zichzelf te doden dat alleen een roep om hulp is.
De mensen die het daadwerkelijk willen kiezen een manier waarbij de kans dat het lukt heel groot is. Dit zijn ook vaak de mensen waarbij het niet verwacht wordt.
Als ik het mee zou maken dat een poging is mislukt (of dat het de bedoeling was dat het mislukte (de hulpvrager)) zou ik altijd helpen.
Dat is volgens mij ook de enige manier om nog lekker te kunnen slapen.
Proberen wat te proberen valt is volgens mij de enige manier om er zelf vrede mee te kunnen krijgen.
Ik ken twee mensen die zelfdoding gedaan hebben. Een oudere vrouw met kanker heeft zichzelf verdronken en een meisje van 21 jaar heeft zich voor de trein gegooid. Zij zag deze maatschappij niet meer zitten.
Bij hen is het de eerste keer gelukt.
Maar ik ben heel blij dat ik daar niet bij geweest ben.
Deze mensen wilden ook niet meer geholpen worden.

[Peter71]

ik ben als brandweerman tot nu toe 1x betrokken geweest bij iemand die wilde stoppen.We werden geallarmeert voor een woningbrand,ik was samen met m,n maatje de aanvalsploeg dus als eerste naar binnen.

Ik had binnen een paar seconden de diverse vuurhaardjes geblust,totdat ik in de keuken kwam.En ik daar het gas wagenwijd open zag staan,toen liepen bij mij de rillingen over de rug en ik weet dat ik heel erg hard gevloekt heb.

later hoorde we dat terwijl wij haar woning stonden te blussen zij van een viaduct op de snelweg was gesprongen overigens was die poging mislukt.Maar ook toen hoorde we later dat de politie al een tijd druk doende was met haar

[RAdeR]

Volgens mij is hierover in andere topics al heel veel gezegd/geschreven.

[EHBO-er]

Misschien denk ik te simpel, maar als je iemand tegen zijn zin helpt bij een zelfmoordpoging dan zijn er twee scenario's:
en waarom niet
3) hij overleeft het en hij klaagt je aan.

[Delta]

Iemand die zelfmoord heeft proberen te plegen, en het overleefd en de moeite neemt om je aan te klagen...

Dan wil hij toch niet dood, dus waarvoor wil hij/zij je dan aanklagen?  
Het lijkt me dat geen rechter je daarvoor veroordeeld.

Het lijkt me veel waarschijnlijker dat je wordt aangeklaagd door de nabestaanden als je niets doet...

[auwb]

Persoonlijk denk ik dat je altijd moet proberen hulp te bieden bij mislukte of nog niet volledig geslaagde pogingen (denk aan verhangingen waar de hulpverlening "optijd" bij is), als je het namelijk niet doet denk ik dat je voor de rest van je leven met de vraag rond blijft lopen of je het toch niet had moeten doen.
Hoe de nabestaande op jou keus niet te helpen reageren is natuurlijk altijd de vraag, maar moet je daar altijd rekening mee houden? Ik denk dat je meer van uit moet gaan wat desbetreffende persoon zelf wilde.

Weet iemand misschien hoe de profesionele hulpverleners hiermee omgaan? Eerder las ik al dat de ambulance dienst deze mensen sederen/vastbinden, zijn er nog meer omgangsvormen bekend?