Status Prins Friso: “minimal consciousness” Wat is een Minimal Conscious State?'Minimal consciousness’, de gezondheidstoestand van prins Friso, betekent dat een comapatiënt na lange tijd weer af en toe kan reageren op vragen of prikkels uit zijn omgeving.
Wat is een Minimal Conscious State (MCS)?
De minimaal bewuste toestand is een toestand van ernstig veranderd bewustzijn waarin een minimale maar duidelijke gedragsmatige bewijs van betrokkene of van het milieubewustzijn wordt aangetoond.
MCS onderscheidt zich van een vegetatieve staat door de aanwezigheid van gedrag geassocieerd met bewustzijn. In MCS, cognitief gemedieerd probleem treedt niet consequent, maar wel reproduceerbaar op of houdt lang genoeg aan om te worden onderscheiden van reflexieve gedrag. De reproduceerbaarheid van deze informatie wordt beïnvloed door de samenhang en complexiteit van de gedragsreactie. Uitgebreide evaluatie kan nodig zijn om te bepalen of een simpele reactie (bijvoorbeeld een vinger beweging of ogen knipperen), dat zelden wordt waargenomen doet zich in antwoord op een specifieke omgevings-event (bijvoorbeeld, opdracht om vingers of knipperen ogen bewegen) of op een toevallige basis . Daarentegen kan een enkele opmerkingen van een complexe reactie (bijvoorbeeld begrijpelijke verbaliseren) voldoende zijn om de aanwezigheid van bewustzijn bepalen.Om de diagnose van MCS, concreet te maken, moet duidelijk waarneembaar bewijs van betrokkene of van het milieubewustzijn worden aangetoond op een reproduceerbare of langere periode in een of meer van de volgende problemen:
Eenvoudige commando’s opvolgen
Gebaren of verbale ja / nee antwoorden geven (ongeacht de nauwkeurigheid).
Begrijpelijk verbalisatie.
Doelgericht gedrag, met inbegrip van bewegingen of affectieve gedragingen die zich voordoen in de voorwaardelijke betrekking tot relevante prikkels uit de omgeving en zijn niet te wijten aan reflexieve activiteit. Enkele voorbeelden van in aanmerking komende doelgericht gedrag zijn onder andere: – passende glimlachen of huilen als reactie op de taalkundige of visuele inhoud van emotionele, maar niet naar neutraal onderwerpen of stimuli – vocalisaties of gebaren die zich voordoen in directe reactie op de linguïstische inhoud van vragen – te bereiken voor objecten die toont een duidelijke relatie tussen object locatie en richting van het bereik – het aanraken of het omhullen van voorwerpen op een manier die de grootte en de vorm van het object herbergt – de uitoefening eye movement of aanhoudende fixatie die optreedt als directe reactie op bewegende of saillante stimuli
Hoewel het niet ongewoon voor personen in MCS is die een of meerdere van bovengenoemde criteria vertonen, toch is in sommige patiënten het bewijs beperkt tot een gedrag dat indicatief is voor het bewustzijn. Klinische beslissingen betreffende een patiënt niveau van bewustzijn zijn afhankelijk van gevolgtrekkingen uit waargenomen gedrag. Zo kunnen sensorische stoornissen, motorische stoornissen, of een verminderde dirve leiden tot onderschatting van cognitieve capaciteit.
Herstel van MCS naar hogere staten van bewustzijn laten zich langs een continuüm leiden waarin de bovenste grens per definitie arbitrair is. Bijgevolg worden de diagnostische criteria voor het optreden van MCS gebaseerd op brede klassen van functioneel nuttig gedrag die typisch waargenomen worden en als zodanig bij patiënten voorkomen. Daarom wordt MCS gekenmerkt door betrouwbare en consistente demonstratie van een of beide van de volgende criteria:
Functionele interactieve communicatie.
Functioneel gebruik van twee verschillende objecten.
Functionele interactieve communicatie kan plaatsvinden door verbaliseren, schrijven, ja / nee-signalen, of het gebruik van ondersteunende communicatie-apparaten. Functioneel gebruik van objecten vereist van de patiënt het vermogen om onderscheid te maken door middel van gedrag bewijs.
Het is belangrijk om afasie, agnosie, apraxie of sensorimotorische aantasting als basis voor nonresponsiveness in acht te nemen, om verminderd bewustzijn te kunnen bevestigen. Zoals eerder opgemerkt, kunnen de criteria voor het optreden van MCS onderschat, zo ook de mate het bewustzijn bij sommige patiënten. Bijvoorbeeld, patiënten met bepaalde vormen van akinetische mutisme uiten een beperkte gedragsmatige initiatie, maar zijn wel in staat zijn om af en toe een complexe cognitieve gemedieerde gedrag te vertonen. Wanneer er aanwijzingen zijn dat de beoordeling van de mate van bewustzijn is verdoezeld door verminderde gedragsinitiatie, wordt verder diagnostisch onderzoek geïndiceerd. Tot deze diagnostische onduidelijkheden kunnen worden opgelost door toekomstig onderzoek, moeten de bovenstaande definities worden toegepast op alle patiënten wier gedrag niet onvoldoende is voor hogere niveaus van bewustzijn. Het is waarschijnlijk dat onderzoek naar het onderliggende substraat neurologische subgroepen van MCS patiënten, in de toekomst mogelijk de ontwikkeling van diagnostische criteria uitgebreid zullen worden.
De natuurlijke historie en lange termijn uitkomst van MCS zijn nog niet voldoende bestudeerd. Het is inmiddels duidelijk dat MCS kan optreden in verschillende neurologische aandoeningen, zoals traumatisch hersenletsel, beroerte, progressieve degeneratieve aandoeningen, tumoren, neurometabole ziekten en congenitale of ontwikkelingsstoornissen. Klinische ervaring geeft aan dat MCS na een acuut letsel kan bestaan als een overgangs-of permanente staat. Weinig studies van de natuurlijke geschiedenis van de MCS zijn bekend. Giacino en Kalmar22 volgenden 104 patiënten gediagnosticeerd met VS (n = 55) of MCS (n = 49) gedurende de eerste 12 maanden na de letsel. De diagnose van MCS is gemaakt met terugwerkende kracht met behulp van klinische criteria die bij benadering de huidige definitie. De MCS-groep toonde meer continue verbetering en aanzienlijk meer gunstige uitkomsten bereikt over de Disability Rating Scale28 met 1 jaar dan heeft de VS-groep. Deze verschillen waren duidelijker bij patiënten met MCS na traumatisch hersenletsel. Vijftig procent van de patiënten in de MCS groep met traumatisch hersenletsel bleken geen/een matige handicap na 12 maanden te hebben, terwijl geen van de patiënten in de MCS groep zonder traumatisch hersenletsel werden ingedeeld in deze uitkomst categorieën. Hoewel het niet bekend hoeveel van MCS patiënten na 12 maanden komen, na letsel de meeste patiënten in MCS voor deze tijd ernstig uitgeschakeld waren bleken volgens de Glasgow Outcome Scale.29 Zoals VS, eventuele aanzienlijke functionele verbetering vermindert met de tijd.
Er zijn geen bestaande richtlijnen met betrekking tot de zorg voor patiënten in MCS. De zorg voor patiënten met ernstige stoornissen van het bewustzijn blijft een complexe uitdaging mede als gevolg van een gebrekkige fundering van wetenschappelijk bewijs. Er zijn een aantal kritische gebieden waar wetenschappelijk bewijs ontbreekt en aanvullend onderzoek noodzakelijk is.
De Rijksvoorlichtingsdienst meldde ook dat Friso’s prognose erg onzeker blijft en dat het medisch team nog steeds zeer bezorgd is. Het zal nog vele maanden duren voordat er meer duidelijkheid is. Na een periode van minimaal bewustzijn treden bij sommige patiënten opnieuw veranderingen op. Zij gaan dan duidelijker reageren op hun omgeving, bijvoorbeeld via woord en gebaar. Daadwerkelijk uit de coma ontwaken is nóg een flinke stap verder.
http://www.medicalfacts.nl/2012/11/19/status-prins-friso-minimal-consciousness-wat-is-een-minimal-conscious-state/
