Bij een regionale gespreksgroep zouden (er vanuitgaande dat er wagens door de hele regio rijden) alle masten in die regio (en wellicht zelfs erbuiten) die ene gespreksgroep moeten uitzenden, terwijl het berichtenverkeer vaak voor maar 1 wagen is bestemd. Bij 1 gespreksgroep per voertuig kun je er vanuit gaan dat die ene gespreksgroep ook daadwerkelijk maar via 1 mast wordt uitgezonden, dus in dat opzicht zal het zeker capaciteit schelen 
Ik zat dit topic nog eens terug te lezen en kwam deze reactie tegen. Maar volgens mij zit er een keerzijde aan deze redenering
Voortbordurend op het voorbeeld van de ambulances:
Als je binnen het bereik van één mast één ambulances hebt rijden met een eigen gespreksgroep, wordt alleen die enkele gespreksgroep naar de mast meegenomen. Dat neemt dus één plek in binnen de capaciteit van de mast, om het maar even in lekentaal uit te drukken. Overige masten worden niet belast met het gesprek tussen meldkamer en die ene ambulance.
Maar nu rijden er tien ambulances binnen het bereik van die ene mast, met elk hun eigen gespreksgroep en ben je dus 10 plekken kwijt. Zou je één regionale gespreksgroep hebben voor al die 10 ambulances, dan ben je maar één capaciteitsplek kwijt.
Dus, als mijn redenering klopt, is het volgens mij een keuze tussen óf meerdere masten belasten met één groep óf enkele masten belasten met meerdere groepen. Nou heb ik helaas te weinig verstand van de techniek om te beoordelen wat dan het meest geschikt is.
Vanuit organisatorisch oogpunt heb ik er wel ideeën bij. Wat mij betreft hebben gespreksgroepen per geografisch gebied (land, regio, district) de voorkeur, ten opzichte van eenheidgebonden groepen. Op die manier blijf je op de hoogte van wat er speelt in jouw werkgebied. Als zal dat bij de ene discipline (vb: politie) waarschijnlijk belangrijker gevonden worden dan bij andere disciplines (vb: ambulance). Daarnaast ben je mijns inziens beter voorbereid op grootschalige incidenten (met dus ook communicatie op grote schaal), omdat je gewend bent in een grotere groep te communiceren. Je hebt dan een beter getraind oor en de radiodiscipline zal wellicht ook beter tussen de oren zitten.
Een nadeel is de ballast aan communicatie op het relatief drukke kanaal. Ik kan me voorstellen dat je als ambupleeg bijv. niet zit te wachten op onrustgevende communicatie die uit de speaker schalt, als je je patiënt behandelt. Dat zou je kunnen ondervangen door onderscheid te maken tussen een gezamenlijk uitgifte- en inmeldkanaal en simplex werkkanalen voor onderlinge communicatie binnen de eenheid. Al die simplex kanalen voor onderlinge communicatie vormen dan ook geen extra belasting voor het netwerk, maar je kunt wel onderling babbelen.
