Het gaat mij vooralsnog iets te ver om een bepaalde groep mensen over één kam te scheren
Er lijkt hier echter meer sprake van een geheel ander vraagstuk:
Tijdens de opleiding tot VKR (met als hoogtepunt het doen van theorie- en praktijkexamen) zou idealiter iedere kandidaat de maat genomen moeten worden, gevolgd door een antwoord op de vraag of hij/zij geschikt, kundig, etc. is om als VKR aangesteld te worden.
In onderstaande scenario's ga ik er even uit dat we hier spreken over de opleiding tot
VKR met in het kader van zijn beroep verkeersregelende taken waarbij in ieder geval het praktijkexamen wordt afgelegd in het bijzijn van een door politie aangewezen functionaris. Er zijn ongetwijfeld nog veel meer scenario's te bedenken,
Scenario 1:
De uitslag van het examen is:
te licht bevonden. Probleem opgelost
In de lichting waarin ik zelf examen deed, slaagden 5 van de 6 kandidaten, daar werd de maat dus echt genomen.
Scenario 2:
De uitslag van het examen is:
geslaagd. Indien de nieuwbakken VKR vervolgens "in een bushokje gaat liggen slapen" heeft zijn werkgever (of hijzelf indien hij bijvoorbeeld als ZZP-er werkt) iets uit te leggen en dient
wat mij betreft zijn aanstellingspas te worden ingenomen. De blauwe tak zou daar een rol bij kunnen spelen maar in eerste instantie ligt hier verantwoordelijkheid voor de werkgever en/of de VKR zelf. Wat mij betreft kijken trouwens de opdrachtgevers wat vaker kritisch mee.
Scenario 3:
De uitslag van het examen is:
geslaagd en vervolgens gaat de nieuwbakken VKR op een goede wijze gemotiveerd aan de slag.
Dit is het type VKR dat er wel komt, maar ook hier geldt dat dat zijn werkgever zorg zou
moeten dragen voor inwerken, begeleiding bij de eerste stappen in de praktijk (koppelen aan een mentor om maar iets te noemen) en permanente educatie/training o.i.d.
Dit alles overziend komen er bij mij een paar vragen op:
Q1:
Hoe "goed" zijn de opleidingsinstituten nu echt en waaraan zouden deze organisaties moeten voldoen?
Hoe triest ook; als een kandidaat een slechte opleiding krijgt, kan je ook niet veel verwachten. Er zijn opleidingen die bijvoorbeeld 2 dagdelen duren, er zijn ook opleidingen die 3 dagen duren. Welke kwaliteit is gewenst en hoe is dat meetbaar?
Q2:
Hoe zouden examens dienen te verlopen, welke criteria bestaan er c.q. zouden er moeten komen en waar worden die vastgelegd? Iedere zichzelf respecterende opleiding heeft een "examenreglement" om maar iets te noemen, daarnaast is er bestaande wetgeving die als basis dient.
Q3:
Een aanstellingspas VKR met in het kader van zijn beroep verkeersregelende taken is 5 jaar geldig, maar er lijkt niets geregeld aangaande permanente educatie.
Hoe bewaken we dan de kwaliteit van de VKR? Of is dat niet nodig?
We werken als VKR eigenlijk maar met één doel: veiligheid. Vanuit die gedachte stap je een kruising op lijkt me.
Voor alle duidelijkheid: ik heb het in deze reactie niet over de E-VKR, hoewel daar in beginsel dezelfde vragen gesteld kunnen worden. Speciale aandacht gaat dan uit naar bovenstaande Q1: is "e-learning" het waard om "opleiding" genoemd te worden?
Tenslotte dan weer even terug naar de instroom van "gesubsidieerde" VKR (al dan niet afkomstig uit UWV kringen) en vergelijkbare situaties: ook "goedkope" VKR dienen te voldoen aan de "eisen".
Laten we dus eens beginnen na te denken over de wijze waarop deze branche zichzelf zou willen reguleren stel ik voor.
@mods: wellicht deze post afsplitsen naar een draadje
"kennis en kunde verkeersregelaar"?
