Ik verbaas me over de nieuwsberichten die tot nu toe ons bereiken en welke items er naar voren worden gebracht om toch maar nieuws te kunnen geven.
In het NOS-journaal wordt keurig verteld dat de bus slechts 15 minuten onderweg was nadat het vertrokken was.
De chauffeurs waren een dag van te voren vertrokken om de kinderen op te halen. Het was een nieuwe bus.
RTL weet alleen informatie te geven dat de busmaatschappijen van een mindere kwaliteit zijn dan in Nederland en er minder strenge eisen zijn.
Vandaag hoorde ik op de radio (Q-music) dat een vrouw als eerste ter plaatse was in de tunnel en dat zij verschrikkelijke beelden heeft gezien. Deze vrouw zal deze ernstige traumatische beelden nooit kwijt raken. De beschrijvingen die zij doorgaf waren zo erg dat ik ze hier niet zal herhalen.
Er zijn nog steeds ouders die op dit moment niet weten hoe hun kind eraan toe is. Het lijkt mij verschrikkelijk om bijna 24 uur later nog steeds niets te weten. De indentificatie van sommige kinderen is nog niet mogelijk.
Als je dit hoort, leest en ziet dan wil je eigenlijk nog maar 1 ding. Hard huilen en je afvragen hoe dit gebeurd kan zijn.
Ik heb zelf geen kinderen maar het lijkt mij het verschrikkelijkste wat je kunt overkomen.
Ik wens de ouders, familie, vrienden en kennissen van deze kinderen heel, heel veel sterkte en kracht om dit te kunnen verwerken.
Dit zijn ongelukken die niet mogen gebeuren maar wat ben ik blij dat er mensen zijn, hulpverleners en iedereen die ermee te maken krijgt zoals artsen en politieagenten, geestelijken, traumadeskundigen, om te zorgen dat dit soort ongelukken op een ordentelijke manier met alle zorg die er nodig is afgewikkeld kunnen worden.
