Dat het kan maakt niet dat het veilig is, of verantwoord in een tijd dat er andere oplossingen voor zijn.
Je praat hier over een verpleegtehuis-patient die met een persisterend VF vanuit het kamertje van de instelling door ambulancedienst en brandweer met dure apparaten (Lucas) over wordt gebracht naar de SEH van een ziekenhuis.
We zijn een beetje doorgeslagen met het hele reanimatiecircus. Reanimatie was ooit voor de medicus "lage kans geneeskunde", tegenwoordig is reanimatie entertainment voor het volk uitgevoerd door niet-medisch geschoolde hulpverleners.
Ik kan er prima mee leven als men dit toepast zodra het gaat om hartstilstand buiten op straat. In woningen van burgers is het voor mij een brug te ver, in een verpleegtehuis is het voor mij tien bruggen te ver.
Het overlijden in een ziekenhuisbed of verpleegtehuis bed is al een andere dood dan het overlijden in je eigen bed. Ik vind het walgelijk als nobele hulpverleners zich daar in gaan mengen en zorgen dat iemand zelfs niet meer in een verpleegtehuisbed mag sterven. Waarom moet iemand in de laatste uurtjes van het leven met veel gedonder naar de SEH wordt gebracht waarbij het vaak voorkomt dat een uurtje later de dokter op de SEH mag vertellen "we hebben alles gedaan, maar gecondoleerd". Dat condoleren hadden ze uren eerder moeten doen in het verpleegtehuis.