Ik heb volgens mij niet aangegeven dat een convenant niet het gewenste effect zou hebben, integendeel. Dat zou volgens mij de doelstelling ook moeten zijn. Ik heb wel aangegeven dat het volgens mij niet verstandig is om direct bij binnenkomst met een convenant of overeenkomst te gaan zwaaien. In mijn beleving kan dat de situatie verder doen verslechteren, bij met name de partijen die op dit moment nog niet direct enthousiast zijn. Men kan onder andere het gevoel krijgen dat zo'n convenant een samenspel is van alle tegenstanders ("de vijand van mijn vijand is mijn vriend" c.q. "de vriend van mijn vijand is mijn vijand") of dat een convenant alleen maar voordeel biedt "aan de rest".
Het voorstel van Alexander is geen praatstuk. De grote, maar ook veel kleine lijnen liggen vast. Hier tekenen graag. En als je dat niet doet, wilde je niet meewerken.
Hierbij denk ik vooral aan de KNRM Huizen. Op het forum lijkt het vooral alsof zij de zwartepiet toegeschoven krijgen, en dat is misschien deels terecht omdat zij vooralsnog niet openbaar of via andere kanalen willen reageren. Maar tegelijkertijd verdient ook de KNRM Huizen net zoveel respect en vertrouwen als Blaricum, HOGE, Naarden en de bergers. Als bemiddelaar ga je de bietenbrug op als je willens en wetens afspraken probeert te maken zonder een goede en respectvolle vertrouwensbasis, je zult dat ongetwijfeld wel herkennen in andere aspecten van je werk of leven.
Vandaar mijn suggestie om rustig te beginnen en eerst het vertrouwen te winnen van alle partijen. Want wellicht zit er naast het "oud zeer" wat nu al her en der boven water komt nog wel een veel belangrijker probleem wat nu nog niet bekend is. Een situatie als dit zal niet de eerste zijn waar een heleboel kleine incidentjes een veel groter probleem maskeren (de ijsberg-metafoor). En om daar achter te komen is veel tijd en energie nodig: luisteren, praten, voelen en ervaren. En voor mijn gevoel ben je op de goede weg door al verschillende contacten te hebben gelegd. Als je dat weet uit te breiden met koppen koffie, meevaren en dergelijke, dan heb ik er alle vertrouwen in dat dat convenant er wel gaat komen. 
Ja, dat zal er ook wel komen, maar of het op het ontwerp lijkt wat Alexander nu voorstaat waag ik te betwijfelen. Een convenant moet niet een dictaat van de KNRM zijn, maar door alle partijen gedragen kunnen worden. De bergers moeten zich er ook in kunnen herkennen, en niet alleen verplicht worden tot maar er moet ook rechten in beschreven worden. En het recht om iemand in die al door de KNRM veilig naar een haventje gesleept is, voor eigen rekening (niet door de verzekering gedekt) een haven verderop te mogen slepen of iemand die ergens ongevaarlijk ligt met een lege accu, is eigenlijk niets meer of minder dat een uitsluitingsclausule in het convenant van bergers voor noodhulp ten gunste van de KNRM reddingboten die het allemaal moeten gaan doen.
Bovendien, wat wil men nu allemaal verbieden. Op het hele Markermeer en een groot deel van het IJMeer is helemaal geen snelheidsbeperking. En verbied je bergers aangesloten bij het convenant te bergen, er komen altijd dan weer anderen die niet zijn aangesloten mensen in problemen te hulp, op het water help je elkaar nu eenmaal en dat ben je verplicht. Dat moet en kun je nooit voorkomen/verbieden.
De noodsituaties van boten op de dijk en zinkend over laten aan een KNRM die thuis zit te wachten is misdadig als er een berger al op het water zit die binnen enkele minuten ter plaatse kan zijn.
Alexander, je weet nu precies met wie je allemaal te maken hebt, wie iedereen is, wat iedereen doet en wat de beweegredenen zijn. Zou je ons wat meer over jezelf willen vertellen? Wie nu je opdracht/werkgevers zijn en wat je daar doet?
En Noch met de Bergers, noch met HOGE is ooit nog gepraat in het verleden, men heeft altijd de deur dichtgehouden. Dus als er mensen zijn die verwijzen naar gesprekken, die op niets uitliepen, vraag data, notulen... Want die kunnen ze niet reproduceren, want die gesprekken wilden we wel, maar kregen we nooit. Plezierige uitzondering daarop vormt de KNRM Blaricum, waar wij hen zeer erkentelijk voor zijn.
