De in Frankrijk gebruikte natuurbrandbestrijdingsvoertuigen ( CCF )worden wel degelijk ook bij verkeersongevallen woningbranden en dergelijke ingezet. Voor o.a. woningbranden in landelijk gebied zorgen ze voor de eerste watervoorziening, het zelfde geld voor verkeersongevallen op bijvoorbeeld op de péage.
Natuurlijk, maar ze zijn niet uitgerust met alle gereedschappen van een standaard TS. De Unimog in Zeist rukt ook mee uit bij bepaalde incidenten als buffervoertuig of voor andere assistentie. Als de watertank wat groter zou zijn, had ie ook prima voor de watervoorziening ingezet kunnen worden...
In veel oude regio's zoals Arnhem e.o., waar de TW-BT de norm was,welke is opgegaan in VGGM zie je juist dat de laatste TW-BT's vervangen worden door TS-BT omdat de TW-BT te weinig worden ingezet.
Als een normale TS-BT maar op het goede onderstel word gezet doen ze zeer weinig onder voor een TW-BT en zijn ze veel multifunctioneler inzetbaar.
Als je eens gaat kijken in wat ruigere natuurgebieden zal je snel opvallen dat een groot deel van de TS-BT (vanaf nu ga ik het TST-NB noemen) toch vast komt te zitten als de grond wat 'losser' wordt. De jaarlijkse oefeningen en regelmatige inzetten hier in de omgeving bewijzen dat iedere keer weer en dat ligt echt niet alleen aan de chauffeurs. Specifieke natuurbrandbestrijdingsvoertuigen komen in 99% van de gevallen weer op eigen kracht los. Het heeft een reden dat in ons natuurbrandpeloton een HV 4x4 als bergingsvoertuig is opgenomen en ook bij recente branden in andere delen van het land bleken voertuigen zich óf snel vast te rijden (Schoorl/Strabrecht) óf was de bereikbaarheid onvoldoende (Vorden).
Bij natuurbrandbestrijding geldt hoe sneller je ter plaatse bent met voertuigen met dak/bumperblussing hoe beter het is.
Voor elke kwartier wat het langer duurt voordat je genoeg van dit soort voertuigen ter plaatse hebt moet je er op rekenen dat je 1 uur langer bezig bent om te blussen, waarbij het na een uur de tijd kwadratisch toe neemt.
Dit kun je het beste bereiken door een redelijk fijnmazig net van voertuigen met TSsen dakblussing paraat te stellen.
Hiervoor zijn TW-BT minder geschikt door de beperkte inzet mogelijkheden van dit type voertuig.
TW's zijn prima voor de eerste watervoorziening of als pendelvoertuig en kunnen in een goed pendelsysteem -of zoals in het waterpeloton van de VRU- van grote waarde zijn. Het blussen dient echter gedaan te worden door 4x4 aangedreven tankautospuiten en het liefst met dakblussing e.d. In dat opzicht ben ik het met je eens dat een fijnmazig netwerk van TS'en noodzakelijk is, maar snel een waterbuffer ter plaatse hebben is ook bijzonder nuttig.
Het grote nadeel van enkele, over het land verdeelde, specialistische natuurbrandbestrijdingsvoertuigen pelotons, is dat het te lang duurt om ze ter plaatse te krijgen.
Niet mee eens. Die pelotons zijn juist voor de grotere inzetten als de eigen regio de slagkracht of voertuigen niet meer heeft om het op te lossen. Kijk naar de afgelopen jaren, waar pelotons uit het hele land naar de Strabrechtse Heide, Bergen, Enschede en Kalmthout geweest zijn. Voor die inzetten zouden specialistische natuurbrandpelotons van grote waarde kunnen zijn. Als je drie van die pelotons instelt (Utrecht/VNOG/VGGM bijvoorbeeld) is dat gewoon van grote waarde voor de natuurbrandbestrijding. Daarnaast kunnen die voertuigen inzetbaar blijven als waterbuffer voor de eigen post (maar vanaf een bepaalde droogte-index zal er een paraatstelling moeten gelden).
Ook is het Nederlandse bos- en heidelandschap dusdanig van opbouw dat specifiek voor natuurbrand opgebouwde voertuigen van geen tot weinig toegevoegde waarde zijn.
Helemaal niet mee eens. De voorbeelden die ik al aanhaalde bewijzen dat er genoeg plekken zijn waar échte 'zandvreters' goud waard kunnen zijn. De grootste branden komen vaak juist voor in gebieden waar de bereikbaarheid onvoldoende is of het materieel niet toereikend is -met uitzondering van de heide bij Hoog Soeren.
