Nut van bepalen ademhalingsfrequentie prehospitaal

[zwaailamp]

Het topic is of er nut is van pre-hospitaal meten van de ademfrequentie. Ik vraag me af of een meldkamer iets doet met de ademfrequentie.. Anders gezegd, wat zouden ze er mee moeten doen? Hoe betrouwbaar is het als iemand die je niet kent, en moeilijk door de telefoon op waarde kan schatten, een ademfrequentie doorgeeft... een benauwde patient die moeite heeft met ademhalen is zowiezo een A1 indicatie. Een meldkamer hoeft alleen in te schatten of er hulp naar toe moet, en met welke urgentie.
Voor een ambulancebemanning is het een ander verhaal. Voor een avp-er is de ademfrequentie wel degelijk een belangrijke parameter. wanneer ik als avp-er ergens binnenkom zijn er voor mij 3 balangrijke parameters die ik direct kan observeren en mij een indicatie geven van de ernst van de situatie, namelijk kleur, manier van ademhalen en de ademfrequentie. Vervolgens rol je je ABC in, en kom je vanzelf bij het meten van de frequentie van de ademhaling.

dus kort samengevat is er wel degelijk nut bij het bepalen van de ademfrequentie...

[oma]

@zwaailicht Je vat het wel heel kort samen dat er wel degelijk nut is van de ademfrequentie. Iets te kort eigenlijk omdat je in de eerste alinea schrijft dat jij bij je eerste observatie al gebruik maakt van drie (3!) parameters. De exacte ademfrequentie zat daar niet bij omdat je in de volgende zin zegt dat je eerst in je ABC rolt en tijdens dat ABC de ademfrequentie vanzelf vast gaat stellen. Toch?

[zwaailamp]

Het gaat bij aanvang ook niet om de exacte ademfrequentie, maar een onderscheid in normale ademfrequentie of een duidelijk versnelde ademfrequentie. Die keuze is niet zo heel lastig te maken. een combinatie van die 3 factoren geeft een redelijke info over de keuze; niet ziek/ zorgelijk / ziek. een patient met HVS heeft duidelijk een versnelde ademfrequentie, maar over het algemeen minder moeite met de ademarbeid.
Na het maken van die eerste inschatting vervolg ik vervolgens met het doen van mijn ABC waarin ik probeer zo concreet mogelijk de informatie te verzamelen. Als ik op het eerste gezicht een patient heb waarvan ik veronderstel dat hij een normale ademfrequentie heeft, kan ik dat in de B concreticeren. Indien deze toch afwijkend is, kan ik die ten eerste behandelen, en na het afronden van het ABC proberen deze gegevens te interpreteren.

[hoefhaan]

De observatie bij aanvang wordt ookwel de PAT genoemd, Patient Assesment Triange, waarbij drie aspecten inderdaad bekeken worden.

Je kijkt naar:

Appearance: of ook wel houding: Liggend, zittend? aanspreekbaar?
Work of Breathing: Wel of geen moeite met ademhalen?
Circulation to skin: Huidskleur en evt zichtbare bloedingen

Deze observatie doe je al op het moment dat je bij je patient cq slachtoffer komt, nog uberhaupt voordat je jezelf voorstelt of het slachtoffer aanspreekt. Het is de verwoording van het wel of niet pluis gevoel op het moment dat je de patient of het slachtoffer aantreft.

Vervolgens komt het (D) ABCDE of (VL) (D) ABCDE:

Bij (D) ABCDE is de D tussen haakjes het moment dat je bekijkt of iemand wel of niet aanspreekbaar is, dit doe je nl altijd voordat je daadwerkelijk het ABCDE in gaat, al is het alleen al om te bepalen waar je plaats neemt en om je voor te stellen. Tevens is deze bedoeld om de persoon niet te laten terugschrikken van wat je gaat doen.

Bij (VL) (D) ABCDE is die D weer hetzelfde, alleen staan daar letters voor: de V voor Veiligheid (kan ik de persoon veilig benaderen) en de L voor Lees ongeval (wat is er gebeurd, de eerste blik op een situatie en wat kan ik gaan verwachten)

Goed, we gaan misschien wat off-topic maar wat ik wil aangeven is dat het ABCDE niet zo rigide is als dat het soms gebracht wordt. Eenmaal aan het onderzoek begonnen geeft het ABCDE wel veel steun, en zal je minder snel dingen over het hoofd zien.

De ademhaling: Een centralist zal inderdaad meer hebben aan wel of geen ademhaling, snelle of langzame ademhaling en evt bijgeluiden. Ze zullen waarschijnlijk nooit naar een frequentie vragen.

En nog een valkuil: een gaspende patient (een inefficient ademende patient) wordt nogal eens beoordeeld als "ademend" door een leek, terwijl dit feitelijk niet het geval is.