http://www.frieschdagblad.nl/artikel.asp?artID=28956vrijdag, 12 mei 2006, Regio
KNRM wil betere draaiboeken
Hulpverlening op water slecht gestructureerd
IJmuiden/Urk - De samenwerking tussen reddingmaatschappij KNRM op zee en brandweer, ambulance en politie aan land hangt te veel van toevalligheden aan elkaar. Daardoor verlopen reddingsacties soms langzamer dan zou moeten. Dat zegt woordvoerder K. Brinkman van de KNRM.
Echte complicaties zijn er nog nooit opgetreden, ,,maar dat is vooral te danken aan het feit dat redders en brandweer- en ambulancemensen in de praktijk altijd wel een oplossing bedenken”, aldus Brinkman. De KNRM presenteerde gisteren het jaarverslag over 2005. Daarin staat dat de reddingmaatschappij binnen twee jaar alsnog een officiële werkverdeling moet afspreken bij acties die zich zowel op het water als op het land afspelen.
Een eerste stap daarvoor is gisteren gezet:
alle reddingboten en boothuizen hebben de beschikking gekregen over C2000, het digitale communicatiesysteem van brandweer, politie en ambulance. ,,Tot nu toe werkte de KNRM met marifoons, terwijl de hulpdiensten op het land hun eigen mobilofoonkanalen hadden”, legt Brinkman uit. Als er bijvoorbeeld een drenkeling door een ambulance moest worden opgepikt, kon de reddingbootschipper niet rechtstreeks met de ambulancemeldkamer afspreken waar die ziekenwagen klaar moest staan. ,,Wij moesten het Kustwachtcentrum in Den Helder oproepen, die dan weer ging bellen met de ambulance. Qua tijd maakt dat niet zoveel uit, maar het risico op verkeerde informatie is natuurlijk wel veel groter.”
Volgens de KNRM is het voor hulpverleners ,,lang niet vanzelfsprekend” om de reddingboot in te schakelen als er iets op het water moet gebeuren. In de thuishavens van de reddingboten gaat het nog wel: daar kennen brandweerlieden en redders elkaar persoonlijk en hebben zich in de loop der jaren ongeschreven protocollen ontwikkeld.
,,We kennen bijvoorbeeld ‘de Urker manier’: daar alarmeert de meldkamer zowel de brandweer als de reddingboot en trekken ze samen op”, zegt Brinkman. In gemeenten die wel in het verzorgingsgebied, maar niet ‘in het zicht’ van een reddingstation liggen, komt het echter voor dat de brandweer ,,moeilijk zit te doen met toevallig passerende bootjes”, terwijl de KNRM ook opgeroepen had kunnen worden. ,,Dat levert dan frustraties op bij de redders, van ‘waarom heb je ons niet gebeld?’” De KNRM wil graag in alle rampenplannen van gemeenten aan open water worden opgenomen. Daarbij is nog een hele slag te maken, zegt Brinkman: van de 33 gemeenten met een KNRM-station hebben slechts zeventien een rampenplan met speciale aandacht voor waterongelukken. ,,En daarvan noemen maar zeven de KNRM als partner in de keten.”
De reddingboten van de KNRM voeren vorig jaar in totaal 1589 keer uit. Daarbij brachten ze 3209 opvarenden in veiligheid. Van hen verkeerde 1 procent in levensgevaar. Vanaf de waddeneilanden werden 211 patiënten naar de vaste wal vervoerd. Die cijfers komen ongeveer overeen met 2004.
