u vraagt, wij draaien08-11-2012, Arie Muller
Het is woensdag, dus vanavond oefenavond. Om zeven uur op de kazerne en dan kijken wat ze voor ons in petto hebben. Keuze genoeg, want als we de oefenstaf mogen geloven, hebben ze moeite genoeg om binnen die beperkte tijd alles wat we moeten doen tot uitvoering te brengen.
Om zeven uur zitten we met zijn allen scherp in de personeelsruimte wanneer de oefenleider het woord neemt: “Goedenavond collega’s. Vanavond gaan we korte oefeningen doen in een soort van circuitje. Dus korte skills trainingen om de vaardigheden wat te toetsen, maar eerst wil ik jullie aandacht even voor iemand van de leiding van onze veiligheidsregio. Velen van jullie kennen hem als één van onze HOVD’s; iemand die héél goed weet wat er speelt. Hij komt iets uitleggen over een geheel nieuwe aanpak van brandbestrijding, want zoals jullie zelf allang weten: zo kan het echt niet meer”.
Even kijken een aantal van ons elkaar aan: ‘Zo kan het echt niet meer?’ Uitgesproken met een intonatie of we ons al vele jaren schuldig maken aan iets héél verwerpelijks. De man die hij mee heeft genomen blijkt iemand van onze veiligheidsregio te zijn. Hij is verantwoordelijk voor de afdeling pro actie en vergezelt de oefenleider op zijn tocht langs de kazernes en posten in de regio.
Afijn het woord wordt gegeven aan een man die zich voorstelt als de ‘ambassadeur van de brandweer van morgen’, die alles beter, sneller en vooral innovatiever doet. Nee, na zíjn verhaal zouden we allemaal het liefst per direct afscheid nemen van de ‘oude brandweer’. Hier en daar kijkt men al verveeld naar elkaar. Weer zo’n wauwelaar die ons eerst afzaagt bij de enkels en ons neerzet als een stelletje amateurs die jarenlang van brandbestrijding een soort circusact hebben gemaakt.
In een razend tempo worden we meegenomen naar de brandweer van morgen: Een brandweer die met veel minder kan. Waarom met zijn zessen als het met zijn vieren ook kan? Nee, met zijn tweetjes is nog veel beter. Tja en die opkomsttijden moeten we ook maar even los laten. Dat zijn ‘abstracte’ begrippen, die allang niet meer van deze tijd zijn; ‘oude inzichten’ net als die ‘vermaledijde dekkingsplannen’. Nee, dat is allemaal maar ‘operationele ballast’ waardoor de burgers een ‘te hoog verwachtingspatroon’ hebben van de brandweer. Al die extra posten zijn ‘luxe’ en ook ‘niet meer van deze tijd’. En die burgers? Ja, die moeten onderhand zelf maar eens gaan nadenken over hun eigen veiligheid. Ze moeten ‘brandveiliger’ gaan leven.
Vervolgens zagen wij Blussie het preventiekonijn voorbijkomen en de nieuwe hulp app waarmee burgers zelf een brand konden bestrijden. We waren het spoor bijster en het was maar goed dat er een pauze volgde.
Rinus van Kleef was al meer dan 25 jaar lid van ons korps. Een bevelvoerder zoals je ze wilt zien. Iemand met daadkracht, vakmanschap en iemand die er staat als het er om gaat. Hij maakte een ietwat geïrriteerde indruk. Enig momenten later zag ik hem zijn labtop uit zijn tas pakken. Daarmee liep hij naar de oefenleider en vroeg hem of hij na de pauze iets mocht laten zien. Even was er discussie, maar uiteindelijk liep Rinus met een flinke pas naar de beamer en sloot de labtop aan.
Wij namen weer plaats en Rinus nam het woord: “Beste collega’s en heren van de regio. Met belangstelling heb ik net kennis genomen van het betoog over de vernieuwde visie. Ik wil jullie even meennemen naar slechts één jaar terug toen onze post Noord feestelijk werd geopend. Ook toen was dezelfde spreker aan het woord en ik wil met jullie een video delen van deze opening. Daarna kan ieder zijn of haar conclusie trekken.
De video werd opgestart. Inderdaad stond dezelfde man in vol ornaat achter het spreekgestoelte. We zagen rechts de burgemeester en de wethouders staan. Ook de directeur van de veiligheidsregio stond stralend in beeld. Aandachtig luisterden we naar zijn woorden.
“Beste aanwezigen. Het is mij een groot voorrecht om deze post vandaag te mogen openen. Een post die noodzakelijk was om de veiligheid van de burgers te waarborgen en om te kunnen voldoen aan de keiharde eisen die in de wet zijn gesteld aan de opkomsttijden. En nee, die zijn niet zomaar uit de lucht gevallen! Die zijn tot stand gekomen na weloverwogen meetmethodes en wetenschappelijke onderbouwing.
Met trots kan ik u ook melden dat wij met de aanname van extra vrijwilligers een volledige blusploeg van zes personen ter beschikking hebben. En nee beste politiek; als u zou denken - zoals weleens word geopperd dat dit prima met minder kan - dan zeg ik volmondig: NEE!
We hebben immers te maken met veiligheid van de burger maar ook van MIJN mensen! Die burger moet op ons kunnen rekenen en op ons kunnen vertrouwen. Als het mis gaat, moeten wij er voor hen staan. Daar mag men ons op afrekenen!
Wie denkt dat met het plaatsen van een rookmelder alles zou zijn opgelost, maakt zich er al te makkelijk van af.
Met trots wil ik daarom…..
Rinus stopte de video. Stond op en ontkoppelde de labtop. Het was muisstil in de kazerne. Ook de officier die ons zojuist nog zo sprankelend van zijn visie deelgenoot maakte, durfde niets meer te zeggen.
Rinus nam het woord: “Beste collega’s! Dit is de reden dat ik weleens zeg dat we bij de brandweer de weg kwijt zijn. Dit is een voorbeeld van hoe er bijna op afroep andere verhalen worden verteld. En dit is waarom ik langzaam het vertrouwen heb verloren in hen die aan ons leiding moeten geven.
ik weet nu zeker dat mijn beslissing om het voor gezien te houden, de juiste is geweest. Mijn brandweer is de speelbal van managers geworden. Ik wens jullie veel sterkte. We zagen Rinus weglopen. Iedereen was stil.
Enkele weken later ontvingen wij een brief waarin de korpsleiding het vertrek van Rinus bevestigde. Op het moment dat we de zin lazen dat Rinus geen prijs stelde op een afscheidsreceptie (volgens de standaard norm van de veiligheidsregio), snapten wij dat natuurlijk als geen ander….
http://www.brandweervrijwilligers.nl/blog/42/
