Om nog in bredere zin in te gaan op de '8 man op een TS discussie'.
We kennen (kenden?) hier natuurlijk de standaard basiseenheid in de vorm van een TS6. Ongeacht welk gebied; stedelijk of landelijk, agrarisch of industrieel, bosgebied of polder, etc. is dit in principe de basis-uitruk. Enerzijds vind ik het bewonderenswaardig dat dit zo is georganiseerd; iedereen kan in de basis hetzelfde en dat is vooral binnen het opschalingsmodel en voor de onderlinge uitwisselbaarheid erg handig. Anderzijds is een 'manusje van alles' ook altijd in meer of mindere mate een compromis. De specifieke kenmerken van het gebied vragen immers ook om specifieke middelen en op de standaard bepakte tankautospuiten is er niet veel ruimte voor maatwerk.
In mijn optiek is de PM een mooi middel is om ter aanvulling op de standaard TS maatwerk te kunnen leveren voor de specifieke risico's in het verzorgingsgebied. Of dat nu is in de vorm van extra personeel of voor middelen zoals een MSA, vaartuig, rietkapbrandbestrijdingsaanhanger (
), veetakel, noem maar op. Maar dan wel op een professionele manier en niet als 'zoethoudertje'.
Standaarden zijn goed voor het structureren van je werkprocessen en voor bewaking van de kwaliteit, maar het kan ook (te) beperkend zijn in je flexibiliteit en innovativiteit. En laat dat nou net wel een must zijn in een wereld waarin geen incident hetzelfde is.