De agent is naar een melding gestuurd waarbij (mogelijk) sprake zou zijn van een persoon met vuurwapen.
Het feit dat iemand (vermeend) een vuurwapen bij zich heeft geeft natuurlijk niet het recht/plicht die persoon neer te schieten. In eerdere post wordt gesuggereerd dat je dan gewoon de politie zou kunnen bellen om te zeggen dat iemand een vuurwapen heeft en dat die dan wel even neergeschoten zou worden. Natuurlijk is dat niet het geval.
Maar iedereen kan zich toch indenken dat een agent die een (dan nog) verdachte benaderd waarvan hij heeft vernomen dat die een vuurwapen draagt die verdachte met een andere gedachte benaderd dan een verdachte waarbij geen enkele aanleiding is te veronderstellen dat er een vuurwapen in het spel is.
Dat wil niet zeggen dat een agent er in het eerste geval zondermeer van uit gaat dat hij beschoten gaat worden en dat hij er in het tweede geval helemaal geen rekening mee hoeft te houden dat hij in een gevaarlijke situatie komt.
In het eerste geval kan ik mij in ieder geval nog beter voorstellen dat een agent schiet bij het niet opvolgen van instructies en het vermeende grijpen naar de broeksriem.
Ook in het tweede geval kan ik mij voorstellen dat een agent zich genoodzaakt ziet te schieten. Maar ik veronderstel dat in zijn hoofd de beoordeling, oordeelsvorming en besluitvorming om te schieten dan iets langer duurt omdat de mogelijke aanwezigheid van een vuurwapen iets lager op het lijstje van te verwachten scenario's staat.
Bijzonder zwaar lijkt me de last op de schouders van een agent die zijn wapen heeft gebruikt met dodelijke afloop. Zelfs als voor iedereen duidelijk is dat de agent geen andere keus had. In de situatie van Hollands Spoor zal die last m.i. nog zwaarder zijn nu er (nog) geen vuurwapen is aangetroffen en er in de maatschappij groepen zijn die de (re)actie van de agent veroordelen.
Ik ben er van overtuigd dat de agent op dat moment een afweging heeft gemaakt in het kader van 'lijfsbehoud' en niet van 'lekker schieten'.
We moeten ook niet vergeten dat ook als uit objectief onderzoek vast komt te staan dat er geen onmiddelijk dreigend gevaar was (door bijvoorbeeld de afwezigheid van een vuurwapen) dat nog niet betekend dat de agent onrechtmatig zijn vuurwapen heeft gebruikt.
(Wat ook niet wil zeggen dat als er wel sprake is van een verdacht met een vuurwapen dat je als agent altijd rechtmatig een verdacht mag neerschieten).
Van alle vuurwapenincidenten, en zeker die gevallen waarbij achteraf blijkt dat de situatie objectief en achteraf het vuurwapen gebruik niet nodig was, moet de politie willen leren. Daarvoor is eerst grondig onderzoek nodig naar alle relavante feiten.
Agenten die naar eer en geweten hebben gehandeld hebben mijn respect. Ook als mocht blijken dat in het heetst van de strijd een (achteraf) ongelukkige keuze is gemaakt.
Overigens is het voor de omgeving van de overleden betrokkene een drama ongeacht de omstandigheden.
Remco
