Veel mis bij slachtofferregistratie

[oma]

Beste 024, wat is jouw achtergrond eigenlijk?
Ik ben namelijk niet alleen SIGMA, ik reageer als professional in de opgeschaalde zorg, die dagelijks bezig is met (voorbereiding op) opgeschaalde zorg en ben afgestudeerd op slachtoffer registratie en triage.  ....

Ik ben medisch specialist. Het zegt mij al genoeg dat iemand in Nederland kan afstuderen op gewondenregistratie en daarmee dagelijks bezig kan zijn. Persoonlijk neem ik het niet serieus. Ik ben immuun voor managers. Neem aan dat je daarom ook de stelling poneert dat leken beter (te beheersen) zijn voor je plannen.

Ik ben wel benieuwd wat "Medisch Nederland"  precies is volgens jou. Ik ken de discussie over T4 niet. Ik ben bang dat je de meeste artsen eerst even moet uitleggen wat T4 precies is. Gemakshalve neem ik aan dat je nooit met artsen spreekt, hooguit met zorgmanagers, clustermanagers of de groep artsen die al 20 jaar op een GGD kantoor zitten.

De term zorgprofessionals is ook echt managerstaal, ik neem aan dat artsen daar ook onder vallen, dat brengt me gelijk op het volgende: Wat is het probleem als een arts werkt op kennis en rekening houdt met wat er kan komen? Heb je ooit afgevraagd wat de gewone burger op straat van een arts verwacht? Of kijk je alleen naar het budget en probeer je het allemaal zo in te kleden dat na een grootschalig ongeval het bestuurlijke/ambtelijke geraas beperkt moet blijven?

[Golly]

Beste 024 ik begrijp heel goed hoe opgeschaalde zorg in elkaar steekt en hoef gelukkig geen budgetten te verdelen/ te managen.

Ik neem aan dat je ofwel in een maatschap of eigen praktijk werkt als je immuun bent voor managers?  Ik stel helemaal niet dat leken beter te beheersen zijn overigens. Ik stel alleen dat bij triage iedereen die dit uitvoert dezelfde methodiek moet volgen omdat er anders de situatie ontstaat dat het ene slachtoffer met een femur# wel een T1 wordt en de ander met dezelfde parameters dit niet. Inconsistente triage vergroot de last op het overbelaste zorgstelsel, waardoor andere terecht juist getrieerden minder kans hebben op overleven doordat er onjuist getrieerden in hun categorie zitten. Overigens is triage een continue proces, waarbij hertriage herhaaldelijk plaatsvindt, waardoor die casussen die wel achteruit gaan opgemerkt worden en alsnog opgewaardeerd of teruggezet kunnen worden.

De mensen waar ik regelmatig mee spreek zijn, seh verpleegkundigen, ZiROP coördinatoren, GHOR medewerkers, ic verpleegkindigen, SEH artsen enz.

Het doel wat ik voor ogen heb is bij een ramp (een situatie waarbij de hulpvraag de beschikbare capaciteit overstijgt) ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen de zorg krijgen die zij op dat moment nodig hebben, en daarvoor moet je eenduidig werken binnen de keten, omdat er juist een schaarste is aan personeel en middelen. Keer op keer blijkt echter dat we in nederland niet in staat zijn om dit te doen, de rapporten over Enschede, Volendam, Schipholcrash en anderen spreken steeds weer over dezelfde problemen en we zijn inmiddels wel een decennium verder sinds Volendam en Enschede.

Over je mening over verpleegkundigen, ik kan je redenatie enigzins volgen, al is het niveau van prehospitale zorg in NL hoger dan in de ons omringende landen. Maar om te denken dat elk slachtoffer een arts kan zien binnen aanzienlijke tijd is een utopie in het geval van een ramp. Dat zou moeten betekenen dat er veel meer artsen zijn die bekwaam zijn in acute zorg, en daarvoor reguleert de medische gemeenschap zichzelf d.m.v. een Fixus.

[oma]

Beste Gonny,

Een medisch specialist hoeft niet in een maatschap of eigen praktijk te werken om immuun te zijn voor managers in de zorg. Misschien dat managers leven in die veronderstelling of het graag verkopen dat alle besluitvorming geheel in overstemming is bereikt met de betrokken medisch specialisten.

Laten we het er maar ophouden dat op tijdstippen dat managers een nieuw convenant, protocol of iets dergelijks bij elkaar babbelen de meeste medisch specialisten bezig zijn in de operatiekamer of op de polikliniek.

Ik heb de ZiRop/OTO coordinator nog nooit van mijn leven gezien of gesproken. Waarom moet ik een doorgepromoveerde doktersassistente met managerstitel serieus nemen? Omdat ze een document geschreven heeft dat mij zegt dat ik een groen/geel bandje om mijn arm moet doen, mij samen met de dermatoloog moet melden in de koffiekamer van de orthopeden en ik daarna T3 slachtoffers moet gaan behandelen in de kantine van de technische dienst?

Is het niet zo dat ZiRop oefeningen meestal deelplan oefeningen zijn? Vaak van afdelingen zoals ondersteuning of beveiliging. Ik zie het nog niet gebeuren dat de medische staf van een ziekenhuis op zaterdagavond naar het ziekenhuis komt fietsen voor een ZiRop oefening  

Praten met zorgprofessionals strekt in feite alleen tot andere zorgmanagers en verpleegkundigen die een extra loonschaaltje krijgen omdat ze in taskforce zitten.

Elke keer blijkt weer dat bij een grootschalig ongeval iedereen in het ziekenhuis terecht komt. Dat was in Enschede, Volendam, Schiphol en Amsterdam zo. Het is eerder dat zodra het punt bereikt is dat het acceptabel verloopt ineens honderden managers overbodig zijn.

Hoezo ligt de pre-hospitale zorg in Nederland hoger dan in de omringende landen? Omdat in Nederland besloten is een verpleegkundige de weg op de sturen met een  coniotomie set in de kofferbak?

[Maarten]

Interessante discussie dit. Leuk om de meningen vanuit verschillende perspectieven hier te lezen!

Zelf heb ik onderzoek gedaan naar verdeling van patiënten over ziekenhuizen bij een pandemie. Dat is nét even anders dan bij een 'flitsramp', omdat je gedurende dagen, weken of zelfs maanden met de ellende zit, in plaats van een aantal uren. Ik was gelijk genezen van de 'witte kolom', maar dat terzijde

Wat mij onder anderen opviel was de kloof tussen medische professional en diens verantwoordelijkheid vs. de manager en diens verantwoordelijkheid. Feit is dat het organiseren van een Zirop vaak is belegd bij de afdeling facilitair die - om dikwijls legitieme redenen - nauwelijks poot aan de grond krijgt bij de medisch specialisten. Dan vind ik het niet raar dat die plannen niet altijd in overeenstemming zijn met de medisch specialisten. Overigens wil ik niet beweren dat de samenwerking overal stroef verloopt, maar het is wel een signaal dat ik op meerdere plekken heb opgepikt.

In dat kader stemt de opmerking 'ik ben immuun voor managers' mij niet optimistisch. Het is uiteindelijk een probleem van zowel en manager als de specialist, dus kun je m.i. beter vanuit beide disciplines de krachten bundelen om tot een werkbaar en gedragen resultaat te komen. En niet alleen elkaar horen, maar echt naar elkaar luisteren, dat helpt ook.


Maar eigenlijk wilde ik een heel ander punt aanzwengelen.

024 haalde eerder in dit topic aan dat ziekenhuizen niet verplicht zijn om patiëntgegevens de verstrekken aan de ambulancedienst / GHOR:

Dat zal niet gaan lukken vandaag en in de nabije toekomst. Geen enkel ziekenhuis zal een CGV gaan bij praten over patienten.

Voor artsen is er een nieuwe handreiking gekomen eerder dit jaar over de omgang met grote ongevallen en rampen. Het woord handreiking is om te  beginnen als niet een absoluut of dwingend voorschrift. Deze handreiking komt amper verder dat in geval van een grootschalig ongeval (er is geen enkel criteria afgesproken wanneer er sprake is van een grootschalig ongeval, ook niet wie dat gaat bepalen of een ongeval als dusdanig mag worden aangemerkt) of ramp de arts de naam (dus niet per definitie NAW) mag (dus niet moet) verstrekken als dat nodig is (noot: er moet dus een duidelijk noodzaak zijn) om de familie of betrokken hulpdiensten te informeren over de verblijfplaats  (dus  niet de aard van de verwondingen, zelfs niet het feit of een slachtoffer als is overleden, kritiek is of stabiel) van het slachtoffer.

Hebben we het dan over deze handreiking? http://knmg.artsennet.nl/Publicaties/KNMGpublicatie/Handreiking-beroepsgeheim-en-politiejustitie-2012-1.htm
Daarin lees ik het volgende (p. 29):

Bij grootschalige ongevallen en rampen (denk aan Koninginnedag in Apeldoorn 2009 of het schietincident in Alphen aan den Rijn 2011) kan de politie of justitie in het kader van hun hulpverlenende taken aan artsen (bijvoorbeeld in ziekenhuizen) vragen om namen van slachtoffers te verstrekken die als gevolg van het ongeval of ramp in het ziekenhuis zijn opgenomen. Artsen mogen zo mogelijk met toestemming van het slachtoffer (wanneer die aanspreekbaar is), maar zo nodig met diens veronderstelde toestemming (wanneer die niet aanspreekbaar is), in beginsel uitsluitsel geven over het verblijf van de betrokkene in het ziekenhuis, opdat politie of justitie de familie of betrokken hulpdiensten kan informeren waar het slachtoffer zich bevindt.

Overigens zegt dit document niets over het verstrekken van gegevens aan de ambulancedienst / GHOR, vandaar dat ik mij afvraag of we nu over hetzelfde document praten. Betekent dit dat er sowieso geen beperking is voor het delen van patiëntgegevens met de ambulancedienst / ghor, of is er juist geen grond voor?

Mijns inziens was het definiëren van 'ramp' te ondervangen geweest door te verwijzen naar de Wet Veiligheidsregio's (ramp: een zwaar ongeval of een andere gebeurtenis waarbij het leven en de gezondheid van veel personen, het milieu of grote materiële belangen in ernstige mate zijn geschaad of worden bedreigd en waarbij een gecoördineerde inzet van diensten of organisaties van verschillende disciplines is vereist om de dreiging weg te nemen of de schadelijke gevolgen te beperken). De vraag wie de beoordeling maakt of er daadwerkelijk sprake is van een ramp blijft dan natuurlijk alsnog staan, maar in ieder geval biedt het wel meer houvast, ook voor de specialist.

Mijn vraag (aan 024) is eigenlijk: wanneer je nu als specialist te maken hebt met slachtoffers ten gevolge van een ramp, waarom zou je dan niet de gegevens verstrekken aan bijvoorbeeld de GHOR / politie? Ik begrijp het belang van het medisch beroepsgeheim, maar ‘de maatschappij’ is er in die situaties toch beter mee gediend wanneer die basale patiëntgegevens wél worden gedeeld?
Kijk bijvoorbeeld naar informatiepunten voor familieleden, die wel informatie moeten hebben om de familieleden te kunnen helpen (dat scheelt het ziekenhuis weer een hoop telefoontjes).
Of de strafrechtelijke afhandeling, waarbij het van belang is dat politie en andere onderzoekende partijen in beeld kunnen krijgen wat er is gebeurd en wat daarvan de gevolgen van zijn (denk ook aan aangiftes, vervolging, schadevergoedingen, enz.).

Ik ben benieuwd naar je reactie!

[Lt. Col. Me]

(...)
Gemakshalve neem ik aan dat je (...)

(...)
Ik neem aan dat je (...)

Beste mensen, u probeert over en weer elkaars standpunt te betwisten, en dat juichen we vanuit het moderatorteam natuurlijk van harte toe. Een discussie op niveau draagt bij aan de ontwikkeling van een ieder, en is ook ter lering en vermaak van de lezers die niet actief in de discussie deelnemen. Ik heb een klein verzoek aan allen maar nu in het bijzonder aan u: wilt u in de discussie proberen om niet in aannames te vervallen over andermans functie, kennis, ervaring of werkzaamheden? Laten we de discussie zoveel mogelijk op feiten en argumenten voeren en niet op de prestaties van elkaar. Eventueel kunt u de PM-functie van het forum gebruiken om nader kennis te maken. Hartelijk dank voor uw medewerking.

Daarnaast nog even uw aandacht voor het benoemen van personen.

(...)  een doorgepromoveerde doktersassistente met managerstitel (...)

Ik pik dit citaat even uit de discussie als voorbeeld, maar mijn tweede verzoek geldt natuurlijk voor iedereen en ook voor niet-geciteerde opmerkingen. Wilt u zoveel mogelijk proberen dit soort denigrerende opmerkingen achterwege te laten? Ik begrijp dat dergelijke opmerkingen ongetwijfeld dienen ter ondersteuning van het standpunt en niet persoonlijk bedoeld zijn, maar ze kunnen wel zo worden opgevat. Het zou jammer zijn dat een goede discussie als deze daardoor zou ontsporen. Wederom dank voor uw medewerking.

Lt. Col. Me
Moderator

[Golly]

Ik heb de ZiRop/OTO coordinator nog nooit van mijn leven gezien of gesproken. Waarom moet ik een doorgepromoveerde doktersassistente met managerstitel serieus nemen? Omdat ze een document geschreven heeft dat mij zegt dat ik een groen/geel bandje om mijn arm moet doen, mij samen met de dermatoloog moet melden in de koffiekamer van de orthopeden en ik daarna T3 slachtoffers moet gaan behandelen in de kantine van de technische dienst?

Is het niet zo dat ZiRop oefeningen meestal deelplan oefeningen zijn? Vaak van afdelingen zoals ondersteuning of beveiliging. Ik zie het nog niet gebeuren dat de medische staf van een ziekenhuis op zaterdagavond naar het ziekenhuis komt fietsen voor een ZiRop oefening  

Ik heb inmiddels meerdere ZiROP oefeningen mogen bijwonen in verschillende ziekenhuizen (b.v. Jeroen Bosch Ziekenhuis, Maxima Medisch Centrum) waarbij al het personeel (dus ook de specialisten) op zaterdagmorgen inderdaad op de fiets naar het ziekenhuis kwamen voor een ZIROP oefening. Dit als sluitstuk op een gezamelijke oefencyclus welke meestal al 2 jaar loopt, waarin het ZiROP wordt beoefend wordt met gebruik van ETS, Table tops, deeloefeningen, simulaties enz. Ook in deze cycli draaien de artsen mee.

Indien het onderwerp van rampenhulpverlening je aanspreekt zou ik van harte aanbevelen eens contact op te nemen met de ZiROP Coördinator.

Elke keer blijkt weer dat bij een grootschalig ongeval iedereen in het ziekenhuis terecht komt. Dat was in Enschede, Volendam, Schiphol en Amsterdam zo. Het is eerder dat zodra het punt bereikt is dat het acceptabel verloopt ineens honderden managers overbodig zijn.

Hoezo ligt de pre-hospitale zorg in Nederland hoger dan in de omringende landen? Omdat in Nederland besloten is een verpleegkundige de weg op de sturen met een  coniotomie set in de kofferbak?

Wanneer er goed werkend beleid is uitgezet dat ervoor zorgt dat er minder managers nodig zijn, juich ik dit van harte toe!

In ons omringende landen is de ambulance zorg ingericht met lager opgeleide ambulancebemanning die in optimale gevallen ondersteuning kunnen krijgen van een arts. Probleem bij een ramp is echter dat er niet voor elke vervoerseenheid een arts beschikbaar is, bij lange na niet, en dan is het niveau van zorg tijdens het transport zeer beperkt. Onze Ambulance verpleegkundigen kunnen ALS zorg leveren op de plaats incident en tijdens transport, en ook ondersteuning inroepen van een MMT indien noodzakelijk.  Dit tesamen leidt tot mijn conclusie dat wij in Nederland een hoog niveau prehospitale zorg hebben in vergelijking met de rest van de wereld. Wel is onze surge capacity minder groot, omdat er in elke regio maar 1 ambulancevoorziening is.

[oma]

Wat mij onder anderen opviel was de kloof tussen medische professional en diens verantwoordelijkheid vs. de manager en diens verantwoordelijkheid. Feit is dat het organiseren van een Zirop vaak is belegd bij de afdeling facilitair die - om dikwijls legitieme redenen - nauwelijks poot aan de grond krijgt bij de medisch specialisten.

In dat kader stemt de opmerking 'ik ben immuun voor managers' mij niet optimistisch.

Ik heb niet zo heel erg veel op met managers, wie weet krijgen ze dagelijks een staande ovatie van alle andere medisch specialisten in Nederland.

Mijn vraag (aan 024) is eigenlijk: wanneer je nu als specialist te maken hebt met slachtoffers ten gevolge van een ramp, waarom zou je dan niet de gegevens verstrekken aan bijvoorbeeld de GHOR / politie? Ik begrijp het belang van het medisch beroepsgeheim, maar ‘de maatschappij’ is er in die situaties toch beter mee gediend wanneer die basale patiëntgegevens wél worden gedeeld?
Kijk bijvoorbeeld naar informatiepunten voor familieleden, die wel informatie moeten hebben om de familieleden te kunnen helpen (dat scheelt het ziekenhuis weer een hoop telefoontjes).
Of de strafrechtelijke afhandeling, waarbij het van belang is dat politie en andere onderzoekende partijen in beeld kunnen krijgen wat er is gebeurd en wat daarvan de gevolgen van zijn (denk ook aan aangiftes, vervolging, schadevergoedingen, enz.).

Ik ben benieuwd naar je reactie!

In feite weet je niet als medisch specialist of er sprake is van een ramp. Binnen de veiligheidsregio kan er een convenant zijn met de ziekenhuizen. De bedoeling is daarvan dat de informatie overdracht wat soepeler kan verlopen. Dat zegt al als een slachtoffer in een ziekenhuis buiten de regio komt het convenant al niet meer van toepassing is.

Als in Zutphen bij een busongeval 13 slachtoffers zijn en twee mensen met neuro- of thoracaal trauma in Nijmegen worden opgenomen is daar feitelijk niets te merken dat elders in het land een grootschalig ongeval heeft plaatsgevonden. Het is in UMC Nijmegen geen bijzondere situatie als twee zwaar gewonden mensen binnen worden gebracht. Informatie delen is iets voor hoofdbehandelaar.

Als je de nieuwe handreiking leest zie je ook dat de passage over grote ongevallen en rampen behoorlijk veel ruimte geeft. De definitie van een groot ongeval ontbreekt. Het is niet zo dat de arts een verlengstuk is van politie of justitie. Als vluchtende overvallers een aanrijding veroorzaken waarbij 5 andere voertuigen betrokken zijn is dat dan een groot ongeval omdat de politie informatie wil hebben en even de zijdeur "groot ongeval"  gebruikt om het beroepsgeheim van artsen te omzeilen??

Vanuit de rampenbestrijding/hulpverlening is er schijnbaar behoefte aan allerhande info zoals de aard van de verwondingen en de actuele status van de patient. De nieuwe handreiking schrijft over " de naam teneinde familie of hulpdiensten te informeren over de verblijfplaats van het slachtoffer" .

Dat zegt dat een arts een handreiking is geboden om te delen dat mevrouw Jansen in het UMC Nijmegen ligt.

De arts kan altijd afzien van het beroepsgeheim, beroepsgeheim is niet absoluut. Een reden kan zijn dat de het openbaar belang voorrang krijgt. In het geval van het treinongeval in Amsterdam kan ik niet beredeneren wat zo belangrijk zou kunnen zijn om informatie te delen met derden over de aard van verwondingen of de actuele situatie. Voor mij zou het meer dan voldoende zijn als de hulpverlening weet in welk ziekenhuis een slachtoffer is opgenomen.

Als er sprake is van een opsporingsbelang voor Justitite om heel snel informatie te krijgen is dat geen probleem. Politie/justitie  moet daarvoor naar de rechtbank. Met de uitspraak van de rechter in de hand kan de politie of justitie informatie krijgen via de arts, dezelfde uitspraak van de rechter geeft de arts ook de vrijgeleide ten opzichte van de patient om af te zien van het beroepsgeheim. Zelfs als de arts de patient om toestemming heeft gevraagd en niet heeft gekregen om te spreken met justitie.

[Maarten]

In feite weet je niet als medisch specialist of er sprake is van een ramp. Binnen de veiligheidsregio kan er een convenant zijn met de ziekenhuizen. De bedoeling is daarvan dat de informatie overdracht wat soepeler kan verlopen. Dat zegt al als een slachtoffer in een ziekenhuis buiten de regio komt het convenant al niet meer van toepassing is.

Dat ben ik op zich wel met je eens. Er is niet een functionaris die een ramp 'afkondigt', maar mijns inziens zul je als medisch specialist die afweging vaak zelf wel kunnen maken. Weet je - in het geval van de treinbotsing in Amsterdam - dat je iemand op je behandeltafel hebt liggen die bij dat ongeval vandaan komt, dan is het lijkt mij prima te verantwoorden dat je aan de GHOR doorgeeft dat er een persoon afkomstig van dat ongeval bij jou in behandeling is. Of daar nu een convenant aan ten grondslag ligt of niet.

Vanuit de rampenbestrijding/hulpverlening is er schijnbaar behoefte aan allerhande info zoals de aard van de verwondingen en de actuele status van de patient. De nieuwe handreiking schrijft over " de naam teneinde familie of hulpdiensten te informeren over de verblijfplaats van het slachtoffer" .

Dat zegt dat een arts een handreiking is geboden om te delen dat mevrouw Jansen in het UMC Nijmegen ligt.

De arts kan altijd afzien van het beroepsgeheim, beroepsgeheim is niet absoluut. Een reden kan zijn dat de het openbaar belang voorrang krijgt. In het geval van het treinongeval in Amsterdam kan ik niet beredeneren wat zo belangrijk zou kunnen zijn om informatie te delen met derden over de aard van verwondingen of de actuele situatie. Voor mij zou het meer dan voldoende zijn als de hulpverlening weet in welk ziekenhuis een slachtoffer is opgenomen.

In mijn optiek zou je ook prima kunnen volstaan met de NAW gegevens en de wetenschap in welk ziekenhuis diegene zich bevindt.
Maar dan nog het nut om die gegevens te hebben. Het openbaar belang, zoals je aanhaalt, is denk ik goed om nog eens te beschouwen. Want waarom willen we een totaalbeeld van het aantal slachtoffers (van licht- tot zwaargewond)?

Wie zich waar bevindt lijkt me vooral van belang voor familieleden; de informatielijn die zij bellen moet hun kunnen vertellen waar hun geliefde ligt (althans, dat is wat we nastreven toch?). NAW gegevens volstaan hier prima, hoe de medische situatie is hoor je dan wel in het ziekenhuis.

Daarnaast is het volgens mij voornamelijk dat de verantwoordelijke bestuurders de informatiebehoefte van de media en daarmee het publiek willen kunnen vervullen. Dat zij weten wat voor inpact het incident heeft op de gemeenschap. Zoals we bij de verschillende grote ongevallen hebben gezien, gaan de media hier logischerwijs ook zelf naar op zoek. De eerste vragen in de persconferentie gaan over de aantallen doden, gewonden en de zwaarte van de verwondingen. Wanneer je als bestuurder niet weet te vertellen hoeveel slachtoffers er zijn in welke categorie en waar ze zich bevinden, dan ga denk ik flink door de mangel. De vraag is in essentie of dit belang, de 'publieke informatiebehoefte', de doorgifte van (anonieme) patiënteninformatie legitimeert...

[oma]

Dat ben ik op zich wel met je eens. Er is niet een functionaris die een ramp 'afkondigt', maar mijns inziens zul je als medisch specialist die afweging vaak zelf wel kunnen maken. Weet je - in het geval van de treinbotsing in Amsterdam - dat je iemand op je behandeltafel hebt liggen die bij dat ongeval vandaan komt, dan is het lijkt mij prima te verantwoorden dat je aan de GHOR doorgeeft dat er een persoon afkomstig van dat ongeval bij jou in behandeling is. Of daar nu een convenant aan ten grondslag ligt of niet.

Misschien is dat zelfs een verkeerde voorstelling van zaken. Ik ben overdag in mijn spreekkamer of een operatiekamer. Ik heb tijdens mijn werk geen smartphone in de hand om twitter en nieuwsberichten te volgen. Ik wil geen radio aan hebben staan in mijn operatiekamer. In specifieke situaties zou ik naar de SEH geroepen kunnen worden, als dat zo is kom ik er voor de patient. Het overleg dat ik daar voer is met andere medische specialisten, het zal dan echt over de patient gaan en het verder te volgen medisch beleid. Zelfs als een medewerker bij me komt met gebabbel over een protocol dat in werking is getreden is de kans groot dat ik daar op denigrerende wijze een einde aan maak (omdat er in het ziekenhuis geen moderators werken )

Ik leg die nadruk op mijn eigen gedrag omdat ik het uit ervaring weet. Ik ben niet een onwillend of vervelend persoon. Als ik onder hoge druk kom te staan tijdens operaties of behandelingen kan ik geen gezeur aan mijn hoofd gebruiken. Medewerkers in het ziekenhuis weten dat vaak precies, die gaan niet eens mij storen en laten het even zo. Ik ben geen uitzondering, ik heb collega's die het een stuk bonter maken in die situaties. Verpleegkundigen en operatiekamer assistenten weten dat prima, deze groep medewerkers weet vaak precies hoe de medisch specialist zal reageren, zij zullen niet gaan zeggen tegen mij dat er een protocol in werking is getreden.

Ook al schrijven 100 ZiRop coordinators dat een bepaalde medewerker de betrokken medisch specialist moet informeren, de kans is groot dat een verpleegkundige het wel gelezen heeft maar denkt "Ga zelf maar dokter X. storen en het vertellen" .

In mijn optiek zou je ook prima kunnen volstaan met de NAW gegevens en de wetenschap in welk ziekenhuis diegene zich bevindt.
Maar dan nog het nut om die gegevens te hebben. Het openbaar belang, zoals je aanhaalt, is denk ik goed om nog eens te beschouwen. Want waarom willen we een totaalbeeld van het aantal slachtoffers (van licht- tot zwaargewond)?

Wie zich waar bevindt lijkt me vooral van belang voor familieleden; de informatielijn die zij bellen moet hun kunnen vertellen waar hun geliefde ligt (althans, dat is wat we nastreven toch?). NAW gegevens volstaan hier prima, hoe de medische situatie is hoor je dan wel in het ziekenhuis.

Daarnaast is het volgens mij voornamelijk dat de verantwoordelijke bestuurders de informatiebehoefte van de media en daarmee het publiek willen kunnen vervullen. Dat zij weten wat voor inpact het incident heeft op de gemeenschap. Zoals we bij de verschillende grote ongevallen hebben gezien, gaan de media hier logischerwijs ook zelf naar op zoek. De eerste vragen in de persconferentie gaan over de aantallen doden, gewonden en de zwaarte van de verwondingen. Wanneer je als bestuurder niet weet te vertellen hoeveel slachtoffers er zijn in welke categorie en waar ze zich bevinden, dan ga denk ik flink door de mangel. De vraag is in essentie of dit belang, de 'publieke informatiebehoefte', de doorgifte van (anonieme) patiënteninformatie legitimeert...

Dan zien wij allebei de noodzaak niet. De Inspectie Gezondheidszorg ziet de noodzaak ook niet, in het rapport van IGZ staat:

" Ziekenhuizen hebben geen medische gegevens van slachtoffers verstrekt. Zij gaven aan dat
dit privacygevoelige informatie betreft. De inspectie sluit hierbij aan. De Wet veiligheidsregio’s
biedt het openbaar bestuur weliswaar een wettelijke grondslag waarmee zij tijdens
een crisis een beroep kan doen op een zwaarwegend belang om persoonsgegevens over de
gezondheid te verwerken, mits het openbaar bestuur passende waarborgen biedt ter
bescherming van de persoonlijke levenssfeer27. Maar de inspectie ziet bij de treinbotsing
echter geen zwaarwegend belang, dat het openbaar bestuur over deze informatie zou
moeten beschikken. Volgens haar heeft de gemeente geen medische gegevens van
individuele slachtoffers nodig voor het informeren van verwanten."

Het openbaar bestuur moet zich maar eens afvragen hoe ze om moeten gaan met media. In het rapport over schietincident in Alphen is het deels te lezen. Daar ontstaat in de beleidsteams een grote behoefte aan informatie omdat men merkte dat er op Twitter een geruchtenstroom op gang was gekomen. Je mag je dan afvragen wat die geruchtenstroom exact is, misschien een bericht over het aantal doden verzonden door een puber uit Maastricht.

[CM]

Het is onjuist om te stellen dat Nederlandse ambulanceverpleegkundigen een hogere opleiding hebben dan de Duitse collega's. Voorbehouden handelingen zegt hooguit dat een Nederlandse ambulance verpleegkundige een handeling mag verrichten zonder eerst te overleggen met een arts.

Beste 024,

Er is een verschil tussen opleiding en bevoegdheden. Wij verkrijgen onze bevoegdheden door het behalen van een op niveau 5 (Bachelor) gestoelde opleiding.

Verder ben ik het wel eens dat wij ons handelen wel moeten kunnen verantwoorden. Primair bij de patiënt maar ook,  uiteraard, tuchtrechtelijk.

CM